http://imgim.com/DD8ypl.jpg

Var mı??? Acil

evet olmadı. olmayacaktı zaten.

Hadi onu da geçtim. Bunları birisiyle yüzyüze konuşmak istiyorum ama kimse yok. Geçenlerde oturdum kahve içiyorum ama canım sıkkın. Başlık açıp çağırdım burdan birileri gelir belki diye ama hemen gırgır şamata. Çevremde bunları konuşacak kimse Yok.

En son bir kıza açıldım ama benden bişey bekleme sana karşı bişey hissetmiyorum ve hissedeceğimi de sanmıyorum dedi. iyice gururumu ayaklar altına alıp olaun Yine de konuşalım benimkisi bir umut dedim. Ama biliyorum ki olmayacak.

Sağol panpa. Daha iki ay var. Ama Doğum günlerinin hiç önemi Yok benim için. Yanında kimse olmayınca ne anlamı var ki.

Senin moralin kimsenin umrunda değil aynen benim yazdıklarımın kimsenin umrunda olmaması gibi. Hepimiz hayatlarımızı yaşayıp öleceğiz. Ama işte burda yalnızım yardım edin konuşun benimle dediğin zaman böbrekavi espirisi ile prim yapılmaya çalışılıyor. Kimse kimsenin umrunda değil yani. Ben bunları buraya yazdım ki en azından birileri okusun ve bir yerlerde birileri benim var olduğumu bir anlığına dahi olsa bilsin istiyorum. Tabi bu da kimsenin umrunda değil. Benim 'varım çığlığım' sadece bir fısıltıdan ibaret ve kimse duymayacak kimsenin umrunda olmayacak. Öleceğim ve kimsenin umrunda olmayacak. Ama işte insan yine de yazıyor. Birilerinin umrunda olmak istiyor. Ama sadece boşa kürek çekmekten ibaret.

Bunları yazıyorum buraya birgün ölürsem geride sadece bunlar kalsın. Kimse bunları yazan kişinin artık hayatta olmadığını bilmese de En azından bir zamanlar benim var olduğumun kanıtı olarak dursun burada.

Biliyorum asla benden hoşlanmayacak. Benimkisi sadece avuntu.

Bugüne kadar kimse sevmedi beni. Neden o sevsin ki. Daha bir kızla nasıl konuşacağımı bile bilmiyorum.

Kendime acımak istemiyorum ama durum bu. Ben umutsuz vakayım. Kimse beni sevmez. Nedenini bilmiyorum kötü bir insan mıyım?? Ama hayır kötü insanları bile seven birileri yok mu.

Pgibolojik problemlerim mi var bilmiyorum. Neyim var benim, neden kimse beni sevmiyor. Tamam kabul ediyorum yakışıklı değilim. Hatta yakınından bile geçmem ama herkesi seven birileri oluyor.

Neden beni de biri sevmesin. Bilsem hiç kimse beni sevmeyecek, tam emin olabilsem bundan belki de kendi kendime mutlu olmayı başarabilirim. Ama işte içimde derinlerde bir yerlerde minicik bir umut zerresi 'belki' diyor. Ama ne kadar bu belkiyle yaşayabilirim.

27 yaşındayım ve kısa süre sonra 28 olacağım. Geç kalmış olmaktan korkuyorum. Elime hiç fırsat geçmedi birini deli gibi sevmek için.

Beni tanısalar severler beni belki ama hiç tanımak istemiyorlar ki. Hiç istemediler. Bu kadar kötü olamam. Sevilmeyi hak etmeyen biri olamam.

Ağlamak istiyorum ama durduruyorum kendimi her zaman. Gözyaşlarım durmaz diye korkuyorum. Yalnızlık o kadar kötü ki.

Bunları anlatacağım bir arkadaşım bile yok. Utanıyorum bunları birine anlatmaktan. Bana acımalarını ya da teselli etmelerini istemiyorum. istediğim elimi tutacak birisi. 'Bak yalnız değilsin, ben varım' diyecek birisi.

Elimi tutan hiç olmadı ya da gözlerime bakan. Belki gözlerime baksalar görecekler gerçek beni. O zaman tanımak isterler belki beni.

Yıllar sonrasını hayal ederdim çoğu zaman. Hep yanımda birisi olurdu. Bu hayal hep mi hayal olarak kalacak. Dışarı çıkıp nefesim yettiğince bağırmak istiyorum ' ben burdayım, ben varım neden kimse beni görmezden geliyor' diye.

Ama işte öyle olmuyor değil mi. Deli mi derler arkamdan. Desinler önemli değil ama birisi duysun yeter.

Parmaklarım dondu bunları yazarken. Hava çok soğuk. Sonra devam ederim içimi dökmeye. Gel yalnızlık sinemaya gidelim yeni bir film gelmiş.

Lan kimse mi Yok mk. Şarjım bitmek üzere. 65 nolu masadayım

Olum cafe diyorum amk. Kalabalık bir ortam. Bir kahve ya da ne içerseniz içip biraz muhabbet edip gideceksiniz. Amma uzattınız. işiniz gücünüz goygoy gırgır. Konuşacak biri lazım diyorum amk.

Burda alıyım panpa

Hee çok komik amk

Orayı bilmiyorum panpa

Olum çok yalnızım lan. Konuşacak kimse Yok. Gelin kahve ısmarlayım. Forum istanbul'da lavazza cafedeyim. BiraZ muhabbet ederiz.

Zaten şekerli şeyleri yemiyorum genelde. Çay kahveyi de şekersiz içerim yıllardır. Ama canım sıkıldı mı yemeğe yumulurum.

Doktora gitmedim hiç bu konu için. Var mı yok mu bilmiyorum. 10. Günün içindeyim sanırım. Diyete devam. Eski kiloma ulaşsam yeter. 70.

Kanka istanbuldayım. Sultangazi. Yakındıysan getireyim

97 kg oldum. Artık zayıflamam lazım. Ama arkadaş getirmiş baklavayı. Bir dilim yedim onun yanında. 1 saattir bakıp duruyorum

Olur panpa. Yakındaysan getiririm bile

Var ve kendimi zor tutuyorum yememek için. 6 gün oldu başlayalı diyete. Sadece 1 dilim yedim ama daha da yiyesim geliyor. Normalde çok yemek baklavayı en fazla 3-4 dilim ama açlıktan gözüm döndü.

Panpa ne olduğunu bile anlamadım ki birden bitirdi herşeyi. Mesajlarıma cevap vermedi. Bana bir daha yazma dedi. yaoacak bişey yok artık. Söyledim. Gece hiç uyumamıştım öğlene kadar da uyuyamadım. Ama bir şişe şarabı içince akşam dokuza kadar uyumuşum. iyi oldu. Bence bitmesi. Bir yere varacağı yoktu zaten.

kırık kalpler durağında bekliyorum.

en çok koyan da iyi bir arkadaşımı kaybetmiş olmam. çok iyi anlaşıyorduk. keşke bitmeseydi arkadaşlığımız. ben hep gizlice severdim.

Lan bin sanki gönlümüze söz geçirebilirmişiz gibi konuşma amk. Ben de isterim sadece istediğim kişiden hoşlanayım ama o iş öyle olmuyor.