(bkz: rollercan)

mecnuuuuuuun hoooop ismail abi

hahahaha

haklı aslında

yaşaması için beslenmesi lazım. beslenmesi için gıda satın almak lazım. gıda satın almak için de para lazım. nası yapacak para olmadan, komşusunun bahçesinden erik mi çalcak her allah'ın günü?

Gerçekten çocukluktan beri düşünürüm.

Geçen akrabalarla beraber televizyonda Recep ivedik 2 izlerken aklıma geldi yeniden. Ya şimdi işi gücü olmayan insanlar var bu memlekette. Bunlar para da kazanamıyorlar, geçim kaynakları yok. Bu insanlar nasıl yaşıyor peki?

Bunu amcama sordum geçen, sonrasındaki diyalog aynen şu:

+Aynı evi paylaştığı bireylerden en az bir tanesi(annesi/babası/kardeşi falan) bir işte çalışıyordur mutlaka.
-Çalışmıyorsa?
+Annesinin babasının emekli maaşıyla idare eder.
-Anası babası ölmüşse, kardeşi yoksa, bir tane bile arkadaşı yoksa?
+Mutlaka birileri ona destek çıkıyordur.
-E neden ki? Birileri ona destek çıkacağına kendi bir işe girsin..
+Denemiştir ama dikişi tutturamamıştır hiçbir işte. Oooofff be rollercan sen de çok soru soruyon ha, takma kafaya..

Düzgün bir şekilde açıklık getirirseniz mutlu olurum Sayın inciciler.

meraklısına adanalıyım zoruna mı gitti?

bu sene bi daha gittim öyle çok taş gibi hatun yoktu. ama geçen sene rus konsolosluğunun önünde bi tane görmüştüm karnı falan açık sarışın bi hatun çaktırmadan ancak 2 saniye kesebilmiştim memlekete döndükten sonra bile 2-3 hafta osbir malzemesi olmuştu amk.

rezervatullahu bereketullah

Akıt gelsin

Rezervatullahu bereketullah salalallahu aleyhû vesellem

olum harbi bu sözlükte bu adamın başlığı açılmamış mı lan. bu herif o mustafa sarp'lı, barış özbek'li, collin kazım'lı sezonda galatasaraylıların hücumdaki umuduydu ulan.

hep böyle bir evlilik hayal ederdim, lise, üni. birlikte, birlikte büyüyorsun, birlikte heyecanlanıyorsun, sonra kolunu sevgilinin omzuna atıp ne günlerdi beee diyorsun o da sana aynen diyor, bir duygusallık falan. allah muradını erdirsin.

Hayır ne alaka yani

Olum neyin ayak fetişi la

Eyvallah panpa,

Hadi bakalım

yenilse de yense de çok seviyorum ulan. küçük çocukken annemle babam bana kızardı ama ben içimden düşünürdüm, "olsun ya, ben onları çok seviyorum. iyi ki varlar." derdim. sonra onların benden utanç duyduğunu düşünür, bir an bir zayıflık hissederdim. sonra o zayıflık hissi bir titreşim(ürperme) olarak tüm vücuduma yayılırdı. ve o an üzülürdüm lan. o titreme olayı hayatım boyunca hiç peşimi bırakmadı. çoğu zaman birine acıdığım zaman, birine karşı aşırı samimiyet hissettiğim zaman ya da buruk bir nostaljiyle hatırladığım anılarım aklıma geldiği zaman bu his ortaya çıkar. hafif bir titreşim dalgası hissederim, sonra istemsizce duygulanırım. bazen de duygulandıktan sonra ağlarım. neyse konuya giriyorum...

bir felsefi görüş vardı (şimdi adını hatırlamıyorum, hangi filozof söylemiş onu da hatırlamıyorum) "insan beyninin içinde bir cüce vardır, bu cücenin düşünceleri senin düşüncelerine tekabül eder, ve onun yorumladığı olaylar senin düşüncelerine dönüşür" şeklinde. bazı insanlar rüyasında ak sakallı bir dede görür, o dede ona bir şey söyler de o olay harbiden gerçekleşir falan. yok oğlum, ben o ak sakallı dedeyi hiçbir zaman görmedim. ama bir kere, o cüceyi gördüm. vallahi bak. filmlerdeki imaginary friend hesabı. hikâyesi de şu:

yaş böyle 13 falan, yaz tatilinde sivas'ın dağında yürüyüş yapıyoruz. o an bir düşündüm. "lan stad desen yok, borç desen çok, avrupa'da über galaktik başarılar, kadroda yıldız topçular falan yok, yok ta yok, elde yok avuçta yok, olum ama biz deli gibi seviyoruz, bağlıyız. fenerliler, g.saraylılar 2 sene şampiyon olmasınlar çıldırıyorlar, bizim için yenilen beşiktaş ta aynı, yenen de. hayır lan, yenilince ne fark ediyor ki?" bu sefer titreme de gelmedi, otomatikman duygulandım. bu olağanüstüydü, "el tırto del fırto" formatında bir olaydı.

saniyeler sonra da o cüceyi gördüm. cüce de değildi gerçi, bildiğin insandı lan. böyle 4-5 yaşlarında bir çocuktu. adı da orhan'dı. "adının orhan olduğunu ne bilyon lan zirzop" demeyin. biliyordum lan işte. reelde almanca bilmeyip te rüyanda bir almanın söylediği almanca şeyleri anlaman gibi, bu da benim zihnimde gerçekleştiği için extraordinary bir olaydı, bilir de açıklayamazsın. neyse bizim orhan sap gibi duruyordu, arkaplanda da inönü stadı vardı, tıklım tıklım doluydu. eleman çok bekletmeden konuya girdi:

--- spoiler ---

abi onlar(f.bahçeliler ve g.saraylılar) yenildikleri zaman çok sinirleniyorlar, keyifleri yerine gelmiyor. daha az yenilmek, daha fazla mutlu olmak ve daha az sinirlenmek için fenerbahçe'yi ya da galatasaray'ı tutuyorlar. 2 yılda bir şampiyon olmazlarsa gözleri doymuyor. biz farklıyız abi. gözümüz doysun diye bir şartımız yok. beşiktaş yeniliyor, bizi üzüyor ama olsun ya, biz yenildiğimizde de beşiktaş'ı çok seviyoruz.
--- spoiler ---

sonra eleman kayboldu, ben de reel hayata döndüm. dağdan aşağı iniyorduk, baktım gözlerim de dolmuş, aşağı inerken az daha dengeyi kaybediyordum.

onlar benim düşüncelerim miydi, fantazi miydi, beynimin içindeki cücenin olayı mıydı, ben de bilmiyorum. ama bence o cüce doğruyu söylüyordu. biz yenilsek de çok seviyoruz. artık bağlanmışız, anne şefkatiyle yaklaşıyoruz. şimdi ben yeniden çocuk olsam da anneme desem ki "anne bugün sınav vardı, hoca görmeyince herkes kopyalaştı 90+ aldı, ben 63 aldım ama kopya çekmedim, kopya istediler onu da vermedim." annem önce bana sarılır, sonra da "oğlum senin canın sağolsun, iyi ki varsın" der ve ben şu an şu entry'i girerken nasıl gözlerim doluyorsa annemim gözleri de öyle dolar. abartı desinler, romantizm desinler, duygusallık desinler vs. ama biz beşiktaş'ı öyle, çocuğuyla gurur duyan anne şefkatiyle seviyoruz.

ve benim en büyük korkum da neydi biliyor musunuz? belki de sanayileşen futbol ile birlikte
beşiktaş bir gün şu an bizim gurur duyduğumuz, deli gibi sevdiğimiz beşiktaş olmaktan çıkacak. ama şunu unutma; belki bir gün gurur duyduğumuz beşiktaş olmaktan çıkıp, antipatik bir beşiktaş'a da dönüşse beşiktaş benim aklımda sınavda kopya çekmeyen dürüst öğrenci olarak kalacak ve ben de hep yetiştirdiği çocuğuyla gurur duyan anne gibi, anne şefkatiyle seveceğim. ve sonra dönüp diyeceğim ki,

beşiktaş sen bizim herşeyimizsin

Rez +1 panpa

Bir de bir yandan gündemi de takip edeyim maçları falan de mi lan muallakler

Bize iki çay seyfi abi.

Şimdi ben ömrüm boyunca tövbe billah bi sporla uğraşmadım buna rağmen genetiğin etkisi ile boy 1.85 var. Halısahada kaleye geçiriyolar toptan korkup büzüşe büzüşe golü yiyorum sonra arkadaşlar maç sonu ceza niyetine zımba çekiyolar onda da toptan korkuyom daha beter delleniyolar aq. Ordan pay biçin.

Neyse konuya geliyim. Ordan oraya koşuştur dersler yazılılar derken kafımızı kaşıyamıyoruz ama şu vakit boşum biraz. Basketbolu da beceremiyorum. Hayır ben bi tak yemedim takip etmedim yıllarca boyum uzadı durdu. Sonra da diyolar ki merdiven gibi boyun niye oynayamıyon. La o genetik, daha steps ney, faul ney kurallar ney onu bilmiyom aq.

Neyse ben nasıl iyi basket oynarım, nasıl başlayayım, önce kurallar falan mı bi yol çizin.

Not: bi ara arkadaş öğretiyodu dedi ki helal lan sen aslında biraz merak sarsan iyi oynarsın, faulsüz oynuyosun dedi. Ordan da bi pay biçin.

Gençler dediğim gibi hiçbişeyi sağlamıyorsa bile 2. şartı sağlasın. Vermek istediği ana mesaj "sende bilek varsa bizde de yürek var bilader" tadında olsun. Sistem eleştirisini de gene güç üzerinden, "bu işler aylığı 300 liralık fitness lara gidip koluna protein tozu basmakla olmuyor, cesaretin yoksa sıçarsın yeniyetme özal çocuğu" şeklinde yapsın.

Hayırlısı hocam. Küçüksaat'i ve esnafını avcumun içi gibi bilirim, çocukluğum orda geçti.

Aynen bilader sen de mi adanalısın?

Önerisi bekliyorum. taks/moks çok anlamam. Şartlarım var muallakler:

1-) gaza getirsin. Normalde 3. şınavda yıkılıyorum fight club'ı izleyince o gazla zihnimde tyler'ın sesi yankılanıyo:"dövüş kulübünün ilk kuralı.." 15 şınav çektim aq.
2-) böyle özgüvensiz bi eleman olsun dövüşe dövüşe tam böyle küçüksaat çocuğu kıvdıbına gelsin. Ana mesaj önemli olan cesur olmaktır olsun yani.
3-)sistem eleştirisi olsun. Tyler'ın kapitalist sistem eleştirisi tüylerimi diken diken etmişti.

3 şarttan en az birini sağlasa yeter. En önemlisi 2. şart.