0 dan yükseklere doğru iş yaşamı

http://www.mevzuat.adalet.gov.tr/html/20624.html

işte bu başlığı severim ben anlat hafız nasıl iş sahibi oluruz

senin yazdığın şeyin ismini
aynaları çatlatan cismini
beceremediğin gizli bilimini
seveyim hikayenin bu dilimini

hayat önceliklerimi, içiçe girmiş amaç ve araçlarımı değerlendirmeye aldım kafam sakin olduğu için doğru kararlar alabileceğimi düşündüm. ilk önceliğim sağlıktı sağlığımı etkileyecek durumlarda o işe devam etmeme kararı aldım. iki ve üçüncü sıraya babamın her zaman bahsettiği onuru ve çalışkanlığı ekledim. dördüncü ve beşinci sıraya kabul görmüş başarıyı ve kontrol edilebilen hırsı ekledim. temel olarak önceliğim bunlar olacaktı. araçlarımı da temel önceliklerinden taviz vermeyen her şey olarak belirledim. taşşaklı hocalardan eğitim almak araç, para kazanmak araç, hatta yolda yürümek bile araç.
eğitim sonunda yepyeni bir proje ile insanlığa hizmet edecek bir şey yapmak amaç, parayı çocuklarını okutmakta kullanmak, durumu kötü olanlara yardım etmek, kendini iyi hissettirecek şekilde harcamak amaç, yolda yürüdükten sonra eve varmak amaç. bazı durumlarda araçamaçlar olduğunu gördüm. ama asıl olan büyük balığı avlamaktı oltayı satın almak değil.

reserve.

kavram karmaşası yaşıyorsun panpa. kafan arkaveren olmuş

inanan var mı la buna?

daha sonra temel önceliklerimin sınırlarını belirledim

Sağlık: bir amaç doğrultusunda araçları kullanırken bana büyük yıkımlar yaşatacak durumlardan uzak durmak. streste sağlığı etkileyebilir fakat sonuca giderken bununla başa çıkabilirsin. ama işin sonuca ulaşması için bacağını kopartıp vermen gerekiyorsa işi daha fazla devam ettirme.

onur: amaçların için mücadele ederken kısa yol diyerek onursuz bir sonuca asla ulaşma. onuruna hal getirecek kısa yollardan, çakallıklardan milleti çıkar uğruna insafsızca kullanma.

çalışkanlık: sağlığın el verdiği sürece amaçların için bir şeyler yap. oturduğun yerde şans bana gülmüyor dersen hiçbir şeyi başaramazsın.

kabul görmüş başarı: yaptığın işi en iyi şekilde yap, araçların öncelik olmasın. amaca doğru giden yolda, attığın adımlarda önceliklerini unutma ve başarını onlara göre ölç ve tart sonunda içine siniyorsa başardın.

kontrol edilebilir hırs: hedefe doğru giden yolda azmini asla kaybetme, umudunu asla kaybetme. her zaman savaş mücadele et. hırsın birilerine zarar veriyorsa durumu gözden geçirip tekrar şekillendir projeni. zafere giden yolda her şey mübahtır sözünü sil aklından.

büyük balığı avlamak için bir sürü küçük balıkta olacaktır. ama büyük balık dediğin şey tüm amaçlarının merkezinde dönmelidir ve en önemlisi büyük balığı avladıktan sonra daha büyük bir balık olmayacak bunu unutma.

babamdan örnek vereceğim babamın büyük amacı bizi okutmaktı. kardeşiminde üniversiteyi kazanmasıyla bir yalpaladı belkide amacı kalmadı. şuan masrafları karşılayabilecek düzeyde o bakımdan büyük balığı yakaladı. şimdi emeklilik hayatında küçük hedeflerle devam ediyor. küçük bir tekne almak gibi hedefleri var.

bazen yol gösterecek durumun kendi zihnimizde döndüğünü fark etmiyoruz. ben bunu su yolla çözdüm bir şey düşünüyorsam mutlaka yazarım bir kağıda önemli kısımlarını not alırım silinip kaybolmaması için. muhakeme yapabilme yeteneğime bu sebeple güvenirim her zaman. böyle bir şey yapacağımda sadece olayları analiz etmek kalır.

pek inandırıcı gelmiyor yazdıkları ama okuyoruz işte iftara kadar vakit geçiyor

ben sadece yazıyorum beyler kimine göre yanlış kimine göre doğru bu kısım size kalmış ha doğru değil dersenizde doğrusunu yazın demeyeceğim. adam doğru anlatıyor derseniz de bunu uygularsanız süper biri olacaksınız demeyeceğim. ama buna inanan var mı? adam resmen atıyor gibi yorumları başka başlıkta değerlerdirirseniz güzel olur. kimseyi kurtarmaya geldiğimi söylemedim ama pm atan arkadaşlar oldu sağolsunlar ne biliyorsam anlattım yardımcı olmaya çalıştım ha ne kadar yardımcı oldum belki hiç belki yeni bir felsefe. olayın özünü anlayın kimisine göre beş para etmez adamımdır olayın özü eyvallah derim kimisine göre de bildiğini anlatan hıyarın tekiyimdir eyvallah ama buna inanan var mı la diye okumaya devam ediyorsan kendin inanıyorsundur ama zekan bunu kabul etmiyordur olabilir anlıyorum yanına mürid bulmaya çalışman doğal senin gibileri olarak çok gördüm ki neyse...

özetle: isteyen okur istemeyen okumaz hayatın mucizesini vermediğimi şimdiden söylüyorum. kendi doğrularımı anlatıyorum sadece.

biraz baydı ama sonunu görelim

ertesi gün doktor geldi artık iyisin diyerek çıkış almamı istedi testlerde bir şey çıkmadı sanırım zehiri atmıştım. zaten çoktan iyileşmiştim ama o huzur bulduğum mekanı terk etmek istememiştim. çıkışı yaptıktan sonra kendimi kurtarılmış gibi hissediyordum. bir zehirlenme vakası sonucu ölümden dönmüştüm ama o ışık görenlerden değilim. ışık falan yok beyler muallakler kandırıyor. hava ne kadar boğucu olsa da güzel bir hayata tekrardan merhaba dedim içimden.

eve geldiğimde burada olmamam gerektiğini düşünmüştüm ikinci kez gebermekten kurtuldum. zaten okuluda önceliğimin yerisine atmıştım okulun sadece yardımcı olduğunu biliyordum artık ama memleketimde başarlı olduğum bir işim vardı. kazandığım parada ihtiyaçlarımı karşılayacak düzeydeydi zaten fazla para harcayan biride değilim şuan bile çok fazla lüks, marka takıntıları olan biri değilim. aslında buradan gidip eski işimi alabilirdim bunu başarabilirdim. tek sorun bunu babama anlatmaktı üniversiteyi bırakmamı asla istemezdi.

@158 oooo... sen çok yanlış gelmişsin panpa

babamı arayarak daraldığımı ve geleceğimi söyledim. konuyu yüz yüze konuşacaktım. gitmeden önce bir kaç işim vardı o hafta içinde onları hallettim. doktorun yanına uğradım yapacaklarımı anlattım devlet hastanesi olduğu için pek yardımcı olmadı muallak tamam yap dedi sadece. dönüş yolculuğu öncesi okuduğum şehirden kimseyi aramadım, silip atacaktım o şehiri hayatımdan. bir bavula doldurdum gerekli olan şeyleri bir kaç da hatıra aldım yanıma önem veririm böyle şeylere ne kadar değersiz kalsa da.

reserved

memlekete döndüğümde yine bayram havası hakimdi evde bi kardeşim sevinmiyordu bilgisayara oturamayacağım diye. ne yaptın ne ettin anlat anlat diye kafamı gibtiler. ama asıl mevzu hala açılmadı. bir an cesaret kaybına uğradım ulan nasıl söyleyeceğim diye düşünmeye başladım. ilk gün konuyu açamadım evdekilere o kadar kendilerini kaptırmışlar ki oğlum okuyor olayına o anlık bozmak istemedim. bir kaç gün bu konuşmaya hazırlandım soruları cevapları her şeyi düşündüm ve babama önemli bir konu olduğunu söyledim. başladık konuşmaya en başta sadece bölmeden beni dinlemesini söyledim. planıma göre en başta ana fikrimi anlatacaktım daha sonra aklında kalan açık kapıları kapatacaktım. konuyu anlattıktan sonra babamın tepkisi okumadan hiçbir şey olamazsın oldu onu kendi silahı ile vurdum sende okumadın ama mükemmel bir babasın ve bizi de elinden gelince rahat yaşatıyorsun bu durumdan mutsuz musun dedim. sen ne iş yapacaksın hayatı bilmiyorsun dedi çocukluğumu anlattım sende biliyorsun baba diye başlayarak. iş hayatı çok değişiktir dedi kurumsal bir şirkette terfi aldığımı ve devdıbını getirseydim daha iyi yerlere geleceğimden bahsettim. daha sonra hayatımla ilgili kendi kararlarımı kendim verirsem daha çok mutlu olacağımı çocukken belki yanlış kararlar vereceğimi ama artık resmin bütününü görebildiğimi anlattım ve senin kararlarınla yaşayıp bir hata yaparsam sıkıştığımda suçlu yine sen olacaksın dedim. artık kabul etmekten başka bir çaresi kalmadı sadece kaydını sildirme belki pişman olursan dönüş şansın olsun dedi.

ilk aklımdaki fikir eski işimi tekrar kazanmaktı. kendi kendime düşündüğümde de çalışırken mutluydum sadece babam istedi diye mutlu olduğum işi bırakıp tekrar okula dönmüştüm. hedeflerime göre 5 yıllık bir kariyer planım vardı okula harçları ödediğim sürece bu kariyer planını bölecek askerlik durumundan da muaf olacaktım. ilk iş olarak ayşeyi aradım hala çalıp çalışmadığını sordum devam ettiğini söyledi bende tekrar başvuracağımı söyledim. o gün buluştuk konuştuk mevzuları anlattım. iş durumunu sordum nasıl gidiyor diye hiç bir şey değişmemiş yani bir satış müdürü atamamışlar. bu iyi bir haberdi yani önüm açıktı işe tekrar döndüğümde. bir kaç gün sonra bölge müdürünü aradım ve görüşmek istediğimi söyledim. ilk başta bugün için olmaz gibi başından savmak için bahaneler söyledi. ama konunun ciddi olduğunu ve bir saat ayırmasının yeterli olduğunu söyledim kabul etti. onlara değiştiğimi göstermem gerekiyordu ilk iş takım elbise giymek oldu ciddiyet anlaşılsın diye. o şekilde görüşmeye gittim söyleyeceklerimi az çok kafamda tasarlamıştım. ayşe'den öğrendiğime göre ekip de değişmemişti bu olumlu bir yöndü herkesi tanıyordum az çok. ofise ilk girdiğimde heyecan bastırdı bölge müdürü iş görüşmelerine traş olunup takım elbise ile gelineceğini öğrenmişsin diye bir espri yaptı. bu sıcak tavırdan dolayı rahatladım biraz. aklımdaki fikirleri neler yapmak istediğimi anlattım bir sürü beni tuzağa düşürmek için sorular sordu. kafamdaki düşünceden hiç kopmadan net bir şekilde cevapladım sorularını. iki saatin sonunda işi tekrar kapmıştım. ama tek problem bir hafta vasıfsız çalışarak kendimi göstermem gerektiğidi daha sonra satış koçluğuna dönecektim. belki de yeteneklerimden bir şey kaybedip etmediğimi test etmek istediler. biraz sıkıntı yapsa da bu artık iş bana kalmıştı.

oradan çıktığımda ayşe'yi aradım ve işe tekrar alındığımı söyledim. şu vasıfsız çalışma işi biraz kafamı karıştırsa da mutluluğumu gölgelememesi için o an düşünmedim o kısmı. daha sonra ayşeyle buluştuk bira eşliğinde bunu ufak çaplı kutladık. eve döndüğümde notlarımı çıkardım sıfırdan kontrol ettim eklenmesi, çıkarılması gereken yerlere baktım sunumumu sıfırdan tekrar hazırladım. birazda yenilikçi bir yapı katarak risk aldım ama riski olumlu sonuçlandırırsam belki ilk günden satış koçluğuna geçebilirdim.

http://inci.ca/uvh18aps27