0 dan yükseklere doğru iş yaşamı

bir gün mal geldi depoda yok bizim tezgahtar elemanlar çıktı kolileri taşıyor. patronun dediği şey sende yardım etsene. üzerimde şebek misali takım elbiseyle toz içindeki kolileri taşıyacaktım. yani burada kimse bu işi yapanları küçümsediğimi düşünmesin ama ben böyle bir iş için başvurmadım başvursam tamam derim. o sözü söyledikten sonra başka amele bulun diyerek çıktım oradan. bir haftalık iş macerası da tak oldu gitti. umudumu kaybetmemeye çalışıyordum kendi kendime acaba öteki işte çok mu şanslıydım diye düşündüm. birikimim niteliğim vardı ama değerlendirilecek bir iş bulamıyordum böyle yorumlayacak kendimi motive ettim. iş aramalarım o dönemde devam etti. ayşe de o şirketten çıkmıştı bende boşta olduğum için muhabbet aşka doğru kaymaya başlamıştı.

yeni açılan mağaza için mağaza müdür yardımcısı arıyorlarmış ama adamın kafasında nasıl bir müdür modeli varsa müdür yeri gelir paspas da yapar dedi. içimden ne kadar saydırsam da merak ettim ortamı işi kabul ettim. getirmem gereken belgeleri içeren bir kağıt verdi adam yarın direk başlıyorsun dedi. ilk gittiğim anda olayı anladım müdür ayağına amele işte. lise terk çocuklar tezgahtarlık yapıyordu onlara abilik edecektim. ilk gün iflahım gibildi full ayakta sağa sola volta atıyordum. ofis durumu hak getire ofiste yok patronda kasiyerin yanında çekmiş taburesini oturuyordu. ortamı az çok tahmin etmişinizdir.

bir gün bir avm ye görüşmeye gittim avm dediysem milyoncudan bozma media market gibi düşünün işte. mağaza müdür yard. arıyorlardı pozisyon için başvurdum. iş görüşmesine gittiğim gün fason bir iş olduğu belliydi çay ocağında iş görüşmesi mi yapılır amk. ilk dakikadan ofsayt neyse konuşmaya devam etti ben takım elbise elimde dosyalar modundayım karşımdaki herif yakmış sigarası anlattıklarımı giblemiyor vaziyetteydi. cv ye bakmadı bile fikirleri anlatırken de tamam yeterli bizim için bu kadarı dedi.

konuyu babama açtığımda ben demiştim konu başlığına entrylerini girmeye başladı. tekrar okula dönmeyeceğimi başka bir yerde çalışacağımı söyledim. şirketle bağlarımı koparttıktan sonra artık boştaydım. yani işsizdim. bir an evvel bir şeyler yapmam gerekiyordu. kariyer sitelerinde özgeçmişler hazırladım ama onlardan hiç umudum yoktu. yerel sitede de genel olarak garson, ayakçı arıyorlardı kendi kafama göre bir iş yoktu.

en sonunda fikirleri köreltti lavuk daha sonra eski sisteme döndük. robot misali ezberlenen şeylerle satış yapılacaktı ama düşündüğüm gibi oldu sistem patladı bu şekilde artık iş yürümüyordu. satışlar düşmeye başladığında kendi kafasından bir şeyler uydurdu suçlusu yine bizdik. sunumu değiştirdi hazırladığı sunumlara baktığımda yalan dolan, yetişmeyecek sürelerde işin tamamlanacağına dair vaadler içeren bir sürü saçmalıktı. kendi kendime düşündüm yani bu iş böyle yürümezdi artık yalanla satış yapma durumuna gidecektik neredeyse. ve üçüncü kuralın ihlali onurun la çalış kısmını bu şekilde devam ettirirsem çiğneyeceğimi düşünerek ikinci kez istifa etmeye karar verdim.

her şey çok iyi giderken bölge müdürümüz terfi alıp başka şehire gitti başka bir yerden de hiç tanımadığımız bir lavuk geldi tam bir gelenekçi. eski sistemin güzelliklerinden bahsederdi eğitimlerinde 1960 dan kalma stratejiyle devam etmek istiyordu sürekli. zamanla ufak tartışmalarımız olmaya başladı. ben yeni fikirlerin önünü açma taraftarıydım fakat karşımdaki adam eski diye tutturuyordu sürekli. ilk zamanlar düzelir diye beklesem de hazırlanan örnek sunumlara, fikirlere devamlı karşı durmaya başladı. belkide aklı sıra otoritesini kurmak istiyordu bilmiyorum tam olarak ne yapmaya çalıştığını. satış grafiği çok iyi olmasına rağmen yapılan işi bir türlü beğendiremiyorduk.

devam ediyorum beyler capsleri de hazırladım hikayenin sonunda paylaşacağım.

Şirketteki satış müdürlüğü mertebesinde elimden geleni yapmaya ve başarmaya devam ettim. her gün farklı güzellikte devam ediyordu. yenilikçi fikirlerimi de devam ettirerek geliştiriyordum. sistemin eskilere dayanan bir stratejisi olduğu için bazı yönleri aksıyordu yetkim dahilinde bunlarla ilgilendim o şirkette çalıştığım sürece. bu zamanlarda da ayşe ile yakınlaşmamız devam etti. ama işkolik olmuştum sevgiye, aşka ayıracak vakit yoktu açıkçası o da geçen yaz olanlar yüzünden temkinliydi bu konularda şimdiki olduğumuz durum ikimize de yetiyordu açıkçası.

mülakatın yapılacağı güne kadar şirket içi ne kadar veri varsa topladım. bu öteki iş yerindeki gibi basit bir terfi olmayacaktı. büyük bir firmada terfi edecektim ve sorumluluğumda o denli artacaktı. eski şirkette özlediğim tek nokta samimiyetti burada hiç öyle bir durum söz konusu değil. klagib bey/hanım ilişkileri. basit mükalatları başarıyla geçtim asıl olan komisyonun önüne çıkmaktı orada normal şekilde heyecansız durmak bile bir başarı. kaldı ki bu benim için çok önemli bir işti.

o gün geldiğinde çıktım toplantı salonuna. elimdeki dökümanlarla kısa bir sunum yaptım. hepsi sunumu kötüledi acayip derecede eleştiri getirdiler. ama yaptığım sunumun iyi olduğuna emindim. sorular sordular cevap veriyorum kale almıyorlar. bana sana tekrardan bir sunum yapma şansı vereceğiz bu sefer iyi hazırlan dediler. o sıra kulağımda yine we are the champions şarkısı çalıyordu. net bir şekilde sunumu neden beğenmediklerini sordum. abuk sıbık yerlerden dem vuruyorlardı. toplantı bitecekti ve benim tekrar hazırlanmamı istiyorlardı halbuki en iyisi buydu bundan iyisini yapamazdım. o an yaptığım sunumun arkasında duruyorum ve en iyi şekilde sunumumu hazırladım eğer ki kabul görmüyorsa tekrar sunum hazırlamayacağım süreçten çekileceğim dedim. meğerse bekledikleri cevap da buymuş yaptığın işlerin sorumluluğunu alabiliyor musun yoksa erteliyor musun sürekli tarzında bir testmiş. daha sonra garip sorularla devam etti resmen sinir seviyemi ölçüyorlardı ama onlar böyle yaptıkça iyice hırslandım. artık ölmek var o işi almadan çıkmak yoktu. soruları kısa süre içinde hızlı düşünüp cevaplamaya devam ettim. personel alımı, eğitimi, devamlılığı konusunda baya üstüme geldiler. sinirlerim iyice laçka olmuştu zaten. daha sonra dışarı çıkardılar. baya bi kapıda bekledim iyice taşak oğlanına dönmüştüm. içeri tekrar girdiğimde bir mutlu son bekliyordu beni. yanında takıldığım adam tebrik etti direk olayı orada anladım zaten.

1, 0 dan fazladır. ömründe 10 gr zeytin tartmamış, 1 tane simit satmamış, 1.5 tl olan yol parasını tamamlamak için cebindeki 1 tl ile oyuncak bebek alıp, 1.5 tl ye satmamış, çaresizliği yaşamamış insanların seni anlamasını beklemiyorum zaten. Bunların hemen hepsi yazık ki lise/üniversite farketmez tahsilli insanlar.

Mey(içki) biter sâkî(garson/barmen) kalır.
Her renk solar hâkî(yeşile çalan toprak rengi) kalır.
ilim insanın cehlini(cehalet/liselilik) alsa da,
Hamurunda varsa eşeklik; baki(sonsuza kadar) kalır.

ve eşek hoşaftan ne anlar?

Ellerine sağlık dostum...

@213 onları s*ktir et işte panpa onlar sırf kitabın ismi küfürlü yine alan tiplerden.

ya olm tamam da s*ktir et ne gibten bir kitaptır amk tüm ergenler alıp fotoğraf çekiliyor

güzelmiş. beğenmeyenler az sessiz olsun zorla okutmuyor adam

@1 umarım bir gün yolda çeşmeden su içmek için domalırsın

seninle bir anlaşma yapalım bir daha hikaye yazmak yerine git ilaçlarını iç

---capsleri ekleme alanı---

birkaç tane caps buraya eklenecek

rezerved.

guzeldi kardesim @207 gibi bir gecede gitti ikisi de

güzeldi panpa 1 gecede okudum 2 hikayeyide

hoşçakal panpa güzel yazıydı.

çok sıkıcısın bir daha da okumam.