17 ağustos 1999 depremi hikayem

Birde ya güneş yada ay tutulması olmuştu yalan söylemeyeyim hangisi olduğunu hatırlamıyorum.

panpalar biraz atıştırıp geleceğim. yazmıyorsun diye lütfen küfür etmeyiniz . Hikayemi tamamlayacağım. Deprem öncesi yaşadığım tuhaf şeylerden bahsettim, şimdi ise deprem ve depremden sonrasını anlatacağım. Hani derler ya dost kötü zamanda belli olur, ben bunu kendim yaşadım. Hepsini anlatacağım. insanların nasıl bir anda değiştiğini.

Geldim panpalar. Su ısıtıyorum kahve yapıp yazmaya devam. @43 evet panpa rahmetli annem de dedi, ben hayatımda yıldızları bu kadar yakın görmemiştim. Bende şahidim sanki elle tutulacak gibiydi.ve gök çok açıktı yani sanki heryer yıldızla kaplıydı. Başka soru sormak isteyen varsa sorabilir.

evet gördüm anlatacağım ve bu alev olayıyla ilgili daha detaylarım var. benden başka da şahitlerle de görüştüm

Gelelim kuru fasulyenin faydalarına. Evim hakkında biraz bilgi vereyim. ilk mesajımda da belirttiğim gibi önü açık ve sadece okul bahçesi var. Okul depremden önce bizim evin sağ tarafındaydı. (depremden sonra okulu yıkıp bütün bahçeye yaptılar ve büyüttüler.) Bizim evin önünde eski tek katlı bir okul vardı. Depremden önce bu okulu yıkmışlardı. Bizim daire 5. Kattaydı. Apartman 6 kattı. Bizim ev sahile ve sol taraftaki yola bakıyordu . aynı katta arka dağ tarafına bakan bir dairemiz vardı. Orada kiracilar oturuyordu. Üst katta bizim dairenin sol tarafında ki teras ise halamındı. Yazlık olarak kullanıyorlardı. Bu resimdeki alttan ikinci daire. Sol taraf da balkkonunda bez gerili olan daire. http://imgim.com/7858incib1397394.jpg Normalde 5. Kat idi.

Önce bir rüya gördüm. Evet depremden önce bir rüya görmüştüm. Sıra sıra gemiler ve japon askerleri görmüştüm. Sahilden geçerek biz yerel halk ile dalga geçiyordı. Aptal türkler diye. Bu rüyanın bir hikmeti var mı yok mu bilemem ama rüyayı hala çok net hatırlıyorum. Neyse uzatmayayım. Öncelikle bir uçak sesi duydum. Ama nasıl sanki apartman bir f16 filosuyla beraber uçuyor. Bu arada belirteyim ben evin salon kısmında yatıyordum. Hem denize hem de resimde görünen yola cephesi vardı. Kulaklarımı öyle tırmalıyordu ki kafamı yastığın altına gömdüm duymayayım diye. ilk aklıma gelen savaş çıktığı ve gölcük donanmasının bombalandığı yönündeydi. Yatakda yüzü koyun yatıyordum. Bir anda yatağın beni tahmini yarım metre yukarı fırlattığını çok iyi hatırlıyorum. Hani yatağın üzerinde zıplarsınız yaylanır ya aynı o şekilde ama ben ne zıplamış ne de tepinmiştim. Sadece korkuyla yüzükoyun yatıyordum.

Bu olaydan sonra yani yatağın beni zıplatmasıyla irkildim dedim noluyor. Savaş mı ney diye irkildim yastığı kaldırım. Kafamı yukarı kaldırdım. Kafamı yukarı kaldırmamla şu meşhur alev topunu gördüm daha yatay sallanma başlamamıştı çok iyi hatırlıyorum sadece uğultu ve havaya zıplama vardı. Ses uğultu gürültü o koyu kırmızı denizden çıkan alev topu. Amiyane tabirle ödüm takuma karışmıştı. Derin nefes alıp nefesimi tutuyordum. Bunu neden yapıyor bilmiyordum bir yandan ağlıyor bir yandan da dua ediyordum. Ve o sesleri duymamak için bağırıyordum. Ama korkudan ama üzüntüden ama heyecandan. Tam kestiremiyorum şimdi. Kafamı tekrar yastığın altına sokmuştum. iki elimle yandan yastığı kulaklarıma bastırıyordum. Bir yandan yastığın altında nefes almaya bir yandan da bağırmaya çalışıyordum. Birden dan dan dan diye ses geldi ve yatay olarak sallanmaya başladım.

O anlar geçmek bilmedi. Bir yandan o uğultu, insan sesleri, yıkılan binanın sesi ki daha sonra idrak edebildim. Ayağımın ucuna birşeyler düşmüştü fakat ayağımı falan oynatabiliyordum. Deprem oldu bitti. Benim yatağım hafif sola doğru eğimli hale gelmişti. Ne olduğunu anlamamıştım. Koca bina yıkılmış gitmiş haberim yok. Birşeyler hissetmiştim ama deprem inanın aklıma gelmemişti. Açıkçası söylemek gerekirse sudan çıkmış balık gibiydim. Bir şey oldu bitti. Ama neydi ? babam ve annem kendi odalarından gelmeye çalıştılar. (annem depremden sonra vefat etti. Daha önceki mesajda annemin vefat ettiğini söylemiştim.) ama salonun kapısının arkası moloz yığını olmuştu. Babam elinde fenerle oğlum korkma geleceğiz diyor bense hala kafamda yastık öylece yatıyorum. Babam salon kapısının cdıbını kırdı kapının içinden geçti ve arkadaşındaki moloz yığınlarını kenara itti kapı açıldı annem gelmişti. Babam korkma deprem oldu evimiz yıkıldı dedi. Benim başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Bu yaşadığım duygular için kelimeler kifayetsiz kalıyor ama yapacak bir şey yok kendinizi benim yerime koyun.

Babam beni ve annemi balkona çıkardı. Elektriği hizasına inmişti balkon. Bu nasıl olabilirdi? Oysaki biz çok yukarıdaydık…. Balkon hafif sola yatıktı. Babam salondaki tülleri söküp belime bağladı. Balkonumuzda palanga sistemi vardı. Bildiğiniz sabit makara gibi düşünün. 5. Kata odun çekmek için kullanırdık. O zaman doğalgaz falan yok tabi. Neyse…. Babam salondaki tülün üzerine o palanganın ipini belime doladı ve beni aşağı sarkıtacaktı. Sen git oğlum biz bir şekilde annenle çıkarız demişti. Bu sırada annem elimi tuttu sakın oğlum bizle kal dedi. Ana yüreğimidir nedir bilinmez. Bende babama çaktırmadan ben inmeyeceğim sizle kalacağım dedim. Babam sert bir çıkış yaptı. Git kurtar kendini diye…. Mırın kırın ettim. Anneminde desteğiyle babam bu fikirden vaz geçti.

Hiç umutmam bizim sokakda arka daki apartmandan bir amca bir kuran okuyordu hayatımda dinlediğim en güzel kuran tilavetiydi. Yada o an züt korkusuna bana böyle gelmişti. insanlar kokuşturuyordu. O an balkondan sokağa baktığımda selma teyze Mehmet amca donla koşuşturuyordu. Oysa ki selma teyze kapalı bir kadındı niye donla geziyordu? inanırmısınız babam o hengamede arkadaşından merdiven istedi. Hani şu ağaçlardan meyve toplarken kullanılan alt tarafı geniş üste çıkınca küçülen merdivenlerden. Babamın arkadaşı ….. abiii kıyamet koptu ne verdiveni diye bağırdı. Hala unutamam. ..

Hakikaten kıyamet mi kopmuştu. Bunu bilmiyordum. Bir tarafda kaçışan insanlar bir tarafdan gelen kuran sesi bir taraftan gelen ise allah’a isyan sesleri. Neydi bütün olanlar ne olmuştu da bizim daire elektrik direği seviyesine inmişti. Etrafa bakıyordum. Bazı binalar olduğu gibi duruyordu. Niye bizim binamız yıkılmıştı. Ve biz buradan nasıl çıkacaktık.

Yapacak bir şey yoktu. Balkondan çıkamıyoruz mecbur kapıya gidecektik. Ama nasıl olacaktı apartman yıkılmıştı merdivenden nasıl inip de çıkacaktık? Denemekten başka çıkar yol yoktu. Babamın feneri yardımıyla kapıya kadar gelmiştik, etraf moloz yığınıydı bizim bulunduğumuz kat çökmemişti, yana yatmıştı ama bu molozlar nereden geliyordu? Kapıyı babam tekmeleye tekmeleye açtı. Ve sürpriz…. Bizim eve çıkabilmek için 4 tane uzun merdiven çıkmak gerekiyordu. Fakat önümüzde bir tane merdiven vardı, diğer 3 merdiven neredeydi? Şansımıza koridorda bizim kiracıyla karşılaştık. Kendisi eşi ve o zaman iki oğlu vardı. Abi biz iniyoruz başka çıkış yok sizde peşimizden gelirsiniz dedi. Babam onaylamadı gitmeyin dedi, her yer yıkılmış ya siz inerken ağırlıktan çökerse….

Babamı dinlemediler ben olsam bende dinlemezdim. Bina çökmüştü bir yandan da deprem devam ediyordu. Ana deprem değil artçı depremler. Zangır zangır sallanıyorduk. Ya biz içerideyken bina tamamen çökseydi? En mantıklısı gözü karartıp bir çıkış aramaktı. Ama o an kafanız çalışmıyor. Kitleniyorsunuz. En sevdikleriniz yanınızda kafese kapatmışlar ve ölümü bekliyorsunuz. Tek çıkar yol ne yapıp edip o bataklıktan çıkmaktı. Annemin ve birazda benim telkinlerimle babamı ikna ettik. Bir kat aşağı inecek bir çıkış yolu bulacak en kötüsü bir daireye girip oradan aşağı atlayacaktık. Yada birilerinden yardım isteyecektik.

Hasılı bir kat aşağı indik. Bizim daire yola bakıyordu. Ama indiğimiz kat aparmanın arka kısmına yani dağ tarafına bakıyordu… ve inanırmısınız temiz hava geliyordu o tarafdan. O tozun pisliğin içinde temiz havayı alabiliyordunuz. Annem ve babam da aynı tepkiyi vermişti. Temiz hava. Annem dua ediyor babamda allaha yalvarıyordu. Birini alacaksan beni al oğlum yaşasın diyordu. Ana baba işte. Kim bilir kısmet olurda ilerde bizde böyle çoluk çocuğa karışırız.

Biz bir kat aşağı inip temiz havayı takip ederek molozun yıkıntının içinde ilerlemeye çalışıyoruz. Bir harabe düşünün içini aslında biliyorsunuz, kendi yaşadığınız yer ama hiçte öyle gözükmüyor! Bir anda bir ses geldi. Babamın ismini söyleyerek …… abiii ne olur bizi de kurtarın yaşıyoruz enkazın altındayız diye. O an ne hissediyorsunuz biliyor musunuz? Eliniz kolunuz bağlı bir şey yapamıyorsunuz. Ne yapacaksın o enkazın içinde kendimi dışarı mı atacaksın elinle tırnaklarınla betonumu kazacaksın. Babam cevap verdi, ramiz biz çıkıyoruz çıkarsak yardım getireceğiz sıkın dişinizi diyordu. Babam çoğul konuşmuştu oysa ki birtek ramiz amcanın sesi geliyordu. Karısı çocuğu neredeydi, niye konuşmuyorlardı…..

Arka cephenin sonuna geldik, hemen hemen bir kat aşağıda apartmanın kömürlükleri vardı. Kömürlükler apartmanın dışındaydı. Yapacak bir şey yoktu mecbur atlayacaktık yada burda ölmeyi bekleyecektik. Önden ben atladım, sonra babam. Ama bir sorun vardı, annem biraz şişmandı nasıl olacaktı ya bacağı kırılsa bir şey olsa…. Babam ben eğileyim sırtıma atla bir şey olursa ben düşerim sende yavaş çarparsın yere dedi. Annem nasıl olduysa hala sükünetini koruyordu. Sen çık ben atlarım. Ve atlamıştı koca cüsseli kadın hop diye düşerken o anlar geçmedi. Allahdan bir şey olmadı.

Arka taraftan evin ön kısmına doğru ilerledik amacımız apartmanlardan uzağa açık alana çıkmaktı. Gerçi bu amaç benim değil babamındı…. Tam ilerleyip apartmanın yarısına geldiğimiz de artçı depremlerden olsa gerek bizim indiğimiz taraf çöküverdi. O toz bulutu karanlığı nasıl da yarıyordu. Sizi yutacağım pis insanlar diyerek üzerimize geliyordu. Biz dona kaldık. Evet durduk ne konuştuk ne tepki verdik ne kaçtık. Öylece durduk ta ki o toz bulutu inene kadar. Babam ramiz dedi bir anda, ve koşmaya başladı annem arkasından bağırıyor dur gitme bir şey olacak gidelim buradan diye. Babam kömürlüklerin oraya kadar koştu, avazı çıktığı kadar bağırıyordu.

Ramiz oğlum ses ver, ramiz ramiz…. iyi misin? Ramiz amca galiba karısı ve çocuklarının bu akşam oynadığı sessiz sinemaya katılmıştı, yemin mi etmişti ki cevap vermiyordu? Oysa ki babam ne kadar hararetli bağırıyordu. Ne olsa bi kez cevap verse, oyunları mı bozulurdu sanki? Sonradan öğrendik ki, ramiz amca ve ailesi taşınmışlar buradan hemde bir gecede hemde hiçbir eşyalarını almadan çooooook uzak diyarlara. Giderken de ramiz amca enson babamla konuşmuş, ailesiyle vedalaşammış bile !

Ağlasan ağlayamiyorsun üzülsen üzülemiyorsun lan ne taktan bir durumdur arkadaş. Allah düşmanımın başına vermesin. Hala kulaklarımda ramiz amcanın sesi. Bazen düşünüyorum dursaydık da yardım mı etseydik? Ama nasıl? Nasıl olacaktı… insan suçluyor panpalar bazen kendini… bazende diyorsun ben mi yaptım depremi?

Biz uzaklaştık apartmandan sahil tarafına indik misket oynadığım parkın içindeki ceviz ağacının altındaki parkta oturuyorduk. Tam ceviz ağacının altında ufak bir bankta! Babamın aklı, ağacın kökleri var toprağı tutar diyordu, bir şey olmaz bize burada… sabaha kadar deprem olmuştu sürekli sallanıyorduk. insanlar her yere koşuşturuyordu. Bazen denizden dalga da geliyordu. Ama çok değil ufak ufak dalgalar….