1. 101.
    0
    Bu günü unuttturmaya çalışan televole kültürüne, o gün yıkılan binaları yapan binlere ceza vermeyip hala boy boy binalar yapmasını sağlayan yetkililerin ta anasının dıbını gibeyim.. sakin felan değilim...
    ···
  2. 102.
    0
    (bkz: insanlık ses ver)
    ···
  3. 103.
    0
    depremin nasıl birşey olduğunu o gün anlamıştım.

    (bkz: sesimi duyan var mı)
    ···
  4. 104.
    0
    http://www.incicaps.com/images/4502441896.jpg

    17 ağustos 1999
    unutmadık, unutmayacağız !
    ···
  5. 105.
    0
    kitlesel katliamdır. o gün ölmüş olduğumuzun farkına vardık.
    ruhları şad olsun yaşayanların.
    ···
  6. 106.
    0
    12 yil oldu
    ···
  7. 107.
    +1 -2
    allahını giberim bu dünyanın akıllı olun lan orpsıuu cocukları
    ···
  8. 108.
    -1
    bu tip depremler çok olur önümüzdeki 15 yıl
    ···
  9. 109.
    -1
    çok fenaydı be allahtan eve içip geç gelmiştim de uyanıktım. dışarı çıktığımda rüya grüyorum sanmıştım ama değildi.
    ···
  10. 110.
    +1 -2
    Mahalleye yeni taşınan kırmızı elbiseli kız, bana hiç tanımadığım bir duyguyu tanıtmıştı. Sitenin az da olsa var diyebileceğimiz çimli alanında top oynamak o kızla tanıştıktan sonra daha az sevdiğim birşey haline gelmişti. Hatta yakın arkadaşım berk'le bile daha az oynar olmuştum, küsmüştü bi ara bana.

    O gece bilmem kaçıncı rüyamı görürken sanki rüyam sallanmaya başlamıştı. Bulutlar hem kahkaha atıyor hem de göbekleri sallanıyordu. Ortalarda zıplayan keçiyle geyik karışımı hayvanlar sallanmaktan çok hoşlanmış gibi sürekli gülüyorlardı. Hatta geçen sene vefat eden anneannem çenesini bilerek hızlı hızı titretirken uzunca bir ses çıkarıyor, hep birlikte çıkardığı sese gülüyorduk, dağlar, bulutlar, hayvanlar, anneannem ve ben...

    Ve sonra...

    Sonrası yok işte. Yukarıdan gördüm kendimi. Bulutların üstündeydim artık. Ama bu bulutlar gülmüyorlardı ve göbekleri sallanan bulutlardan değillerdi.
    Kendimi izliyordum galiba yukarıdan. Az hasar görmüş nadir binalardan biri olan SSK adında bir hastanenin yıkılmaya yüz tutmuş duvarının dibinde yatıyordum, üstüme battaniye örtmüşlerdi. Annemi görmedim ama babam ve kız kardeşim başımda ağlıyorlardı. Neden ağladıklarını çözememiştim. Doğrusu bunu daha fazla düşünmeye fırsat bulamadan yerdeki diğer üstü örtülü insanları gördüm. Kiminin bacağı yanında duruyordu. Kiminin başında kimse yoktu. Kimi afallamış gibiydi, birilerini arıyordu sanki. Sanki ben dahil herkes oyun parkının bir köşesinde bulunan kum havuzunda oynamış gibiydi, toz topraktı heryanımız. Öyle tozluyduk ki, kanım bile tozla birleşip siyaha çalan bir renkte çamura dönüşmüş gibiydi.

    Ben niye kendimi öyle gördüm hiç anlayamadım...
    Şimdi o kırmızı elbiseli kızla birlikte sitede solucan arıyor olmalıydık.

    ...

    Sahi, o kız nerede?

    ______________
    17 Ağustos 1999
    ···
  11. 111.
    +3 -4
    lan ben siliyom diyom hala birinci diyolar.
    ···
  12. 112.
    -2
    16 gün kaldı 11 yıl geçti be 5 yaşımdaydım
    ···
  13. 113.
    +1 -4
    @61 18 yaşında... liseli bin.
    ···