-
1.
+3 -1gölcük depreminin olduğu gün.
-
2.
0tanım ne dıbına koyim ya.
-
3.
0hatırlatmasan
-
4.
0beyler bir an olsun binliği bırakıp saygıyla anmalıyız bence
-
5.
0yakın bi arkaşımın aileisn kaybettiği acı tarih. sadece anabiliyoruz . çürük apartmanlara hala oturma izni veren yetkilileri gibiyim.
- 6.
-
7.
0hatırlatmasan
- 8.
-
9.
0ölenlere allah rahamet eylesin kalanlara sabır mütahitlere bol bol ateş versin.
-
10.
0yav şu arka plan yüzünden yazıları okuyamıyorum aq.
-
11.
010 numara arka plan, şuku
-
12.
0Dünyayı amerika yönetiyomuş laan.
Ayrıca peşinizdeyiz kötülüğün müta-hitleri. Bir adım arkanızda sigara içiyo olucaz. Hareketlerinize dikkat edin... -
13.
0doğum günüm lan :(
-
14.
0yine geldi o lanet gün
-
15.
0Bu olayı asla unutmağacağız. 17.08.1999 Rahmetle ve saygıyla anıyoruz
-
16.
0sünnetli sünnetli, ananemin namaz eteğiyle dışarı taşınalı tam 12 yıl olmuş... Halimize şükür edip, ölenler için Allah' a dua etmekten başka ne yapabiliriz ki?
-
17.
+4ben de tekirdağdaydım belki bilen olur tuna otelinde kalıyordum uyurken birden altımdaki ranza beşik gibi sallanmaya başladı ama nasıl sallanma ben de yataktan fırladım, ilkokulda öğrendiğim gibi kirişin altına sığındım düşüncem sarsıntı bitene kadar kirişin dibinde beklemekti ama sarsıntı biteceğine daha da artıyordu pencereden terasa atladım terastan merdivenlere merdivenlerden de kendimi dışarıya attım, herkes istanbulda deprem olmuş diyordu, bir kuruyemişçinin önünden geçerken sarsıntının büyüklüğünü farkettim bütün eşyalar yere dökülmüş herşey kırılmıştı sahile indim sabahladım orada yalnızım tabi, evi aramaya çalıştım hiç bir telefon çalışmıyordu, radyodan ne olmuş haber alayım dedim gibimsonik şarkılar çalıyordu radyo neyse atladım istanbula geldim, istanbul esenler otogarında mahşeri bir kalabalık antebe bileti kestim, ama izmitten geçerken ki o kokuyu hala unutamadım resmen kan kokuyordu antebe geldim
not: o zamanlar lise öğrencisiydim en büyük pişmanlığım izmitte inip yardıma gönüllü olamamaktır -
18.
+3 -2vay anasını 12 sene olmuş lan. ben 12 sene önce tam deprem sırasında ossura ossura uyuyodum. lan o kadar deprem oldu bi uyan kork ağla heycan olsun di mi? yok amk fosur fosur uyuyodum bi de depremden sonra uyandırmaya gelen anneme ne uyandırıyosun anne ya noldu demem var. ebenin amı oldu o kadar deprem oldu nası uyanmam lan ben. neyse kalktıktan sonra bi baktım babam falan babaannemleri tanıdıkları falan arıyo. noldu falan diyorum bişey demiyolar onlar da korkmuş. ben deprem falan bilmiyorum o zaman tabi. niyeyse aklıma ilk gelen şey şu olmuştu o anda, böyle seri bi hırsız varmış da tüm evlere girip soyuyomuş biz de ondan arıyomuşuz herkesi size de geldi mi falan diye. lan ne alaka amk ya seri hırsız nası oluyo lan çocuk beyni işte. neyse bu da böyle bi anımdı. bi daha böyle bi deprem yaşamayız umarım diyerek sözlerimi tamamlıyorum.
-
19.
0depremde ölenleri rahmetle anıyoruz.
beyler :( -
20.
+316 ağustos sabahı köyden dönmüştük. doğal gaz kocaeli ye o sıralarda yeni gelmişti. döndüğümüz gün balkonu kırdırdık, bütün eve kalorufer döşettik. evimiz giriş katındaydı. çuval çuval dışarıya moloz taşıdığımızı hatırlıyorum bütün gün.yol yorgunluğu ve bütün gün tadilat yapmanın vermiş olduğu yorgunlukla ailecek saat 1 sularında uykuya daldık.Tümünü Göster
ailemden bahsetmek istiyorum.2 ablam var.ben en küçüktüm.2 den 3. sınıfa geçtiğimin yazıydı. büyük ablamla ben ranzada altlı üstlü yatmıştık. küçük ablam kapıya en uzak olan arka odada uyumuş kalmış.
tabii yazın en sıcak günleri, herkes don atlet uyuyor. uyandığımda büyük ablam başımdaydı.ali deprem oluyo seslerini hatırlıyorum. beni kaldırdı. evimizin ön tarafından giriş katıydı ama yamaçta bi ev düşünün arkadan 2. kattı. neyse, ablam kaldırdı beni cama çıkarttı. atlatcak beni camdan.ama atlatmayı düşündüğü yer alçak değil.3 metre var ve aşşağısı beton. apartmanın otoparkı olarakta kullanılırdı. akıllı bi çocukmuşum. indim camdan, atlatmasına izin vermedim.ama o da kendince haklı. eskiden yüklük derler yer yatağıı tarzı şeyler vardı. cennet yatağı falan dizilirdi, misafir geldiğinde açılırdı. uyuduğumuz odada da kapının arkasında tavana doğru yükselen yüklük vardı. depremin etkisiyle o kapının önüne devrilmiş, kapı açılmıyor.. ablam kapıyı açamamış,o yüzden cama yönelmiş.ben çok iyi hatırlamıyorum ablamın dediğine göre eğilmiş açmışım kapının önünü. dışarı çıktık. ailemden herkes çıkmıştı dışarı çok şükür. müthiş bir kargaşa hatırlıyorum.bi ara elimi tutan ablamı kaybettim o dereceydi.ve heryerde elektrikler kegibti.ama tam o saatlerde gökyüzünde turuncu, heryeri güneş gibi olmasa da aydınlatan bir ışık vardı. insanlar evlerinden çıkabildiyse o ışık sayesindedir.
annemin kolu hafif yaaralıydı. çıkarken aparmanın tepesindeki bacalar kopup apartmanın çıkışına düşmüş. annemle karşı komşumuzun tam arasına düşmüş hatta. annemin kolunu sıyırmış. annemin 3 cm daha solda olması durumunda oluşabilecek tabloyu düşünün beyler.100 kiloluk bir betonun omzunuza düştüğünü gözünüzün önüne getirin. annem 3 santim daha sağda olduğu için hergün şükrediyorum.
sabah olmaya başlamıştı.ben sabaha kadar ablama sarılıp ağlamıştım.bir aile dostumuz vardı. hemşeriydikte aynı zamanda. sabahın ilk ışıklarıyla ailecek oraya gittik. annemin, evin yıkıldığını uzaktan görünce feryat ederek oraya doğru koştuğunu hatırlıyorum. gözyaşları sel olmuştu.her tarafta ağlayan insanlar, başını kolları arasına almış çaresiz bekleyenler, koşuşturanlar vardı.o aileden sadece benden 5-6 yaş büyük olan çocukları kurtulmuştu.
babamın çok yakın bir arkadaşı günler sonra çıkartıldı enkazdan. bacakları betonun altında sıkışmış. hareket edememiş. sesinide duyuramamış. çareyi kolunu duvara vurarak ses çıkartmakta bulmuş ama o da fayda etmemiş. çıkartıldığında sağ kolu mosmordu.
ölenleri rahmetle anıyoruz. allah o acıları milletimize tekrar yaşatmasın