1999 depreminde tam olarak neredeydiniz

gece her zamanki gibi os1 mi çekip yatmıştım. istanbul fatih

Otobüsteydim yalovadan ankaraya gidiyordum iyi yırtmıştım

antalyada

reserveee

silivrideydim anasını satım dublex yazlıklar vardır silivride bilen bilir annem kucagına aldı sonra deprem durdu sonra bidaha başladı az daha merdivenden düşüyordum o gündür yüksek merdiven fobim var. Herkes dışardaydı hiç unutmam.

(bkz: 1999 depremi gerçekleriii)

istanbul bakırköydeydim. gözümü açtığımda eşeğin gibi gibi bi sallantı vardı annem ve babam odamızın kapısının önünde elleri kafalarında diz çökmüştü, hemen kapının kenarındalardı, sonra hemen aşağı indik. parkta uyuduk bilen bilir bilal bozkaya parkı

istanbul'da evdeydim panpa.. altıma işemiştim korkudan.

@61 oha amk rizeden oralara 1000 kmden çok
o zamanlar istanbul sefaköyde oturuyorduk 5 yaşındaydım depremden sonra olabilir binaya tekrar girdiğimizde paniğin etkisiyle apartman kapısındaki camı kırmıştım sol elimde hala ufacık bir izi vardır annemin anlattığına göre apartmandaki demirler gıcırdıyormuş bina ha yıkıldı ha yıkılacaktı sanırım kasım düzce depreminden sonra halkalıya taşındık zaten orda da 2-3 sene durduk her yağmur yağdığında su basacak diye korkardık

denizlideydim ben hissetmedim

rizedeydim gökyüzü çok garipti hatırladığım kadarıyla

ilk kez istanbula 16 ağustosta adımımı attım.. gece deprem oldu.. 10 yasındaydım bayrampasada teyzemlerde kalıoyduk o gece.. bizim tarafa pek bişey olmamıstı..

Izmirdeyim.

istanbul'daydım. o zaman 5 yaşındaydım ve kardeşimin, benim ve annemin horlayan babamı uyandırmak için sarfettiği çabayı hatırlıyorum. sonra uyandırıp evden çıkmıştık. o gece hastahanenin bahçesinde yatmıştık. o büyük bahçedeki yüzlerce insanın suratlarındaki panik ve korku ifadelerini unutamam...

ayrıca o deprem bana en iyi arkadaşımı getirdi, fakat ailesini bir çırpıda zütürdü. nedensiz. neden onun ailesiydi ki ? neden bütün ailesini kaybetmek zorundaydı lan benim biricik dostum ha ?! dıbına koyayım hayat, kader...

destan yazdım buraya ama vazgeçtim içim ürperdi amk. açacağın başlığı da gibeyim seni de.

soracağın soruyu da gibeyim. bursadaydım amk.

izmirdeydim uyandıgımda bizimkiler bişeyler giydirmeye çalışıyolardı sonrasını hatırlamıyorum

o zamanlar 9 yasındaydım beyler. ayvalıkta dedemın yazlıgındaydık. dubleks ev 6 7 metre saga sola yatıp duruyordu. neysekı esneme payı dalgasına kurtulmustuk. ertesı gun hatırlıyorum telefonlar kıtlenmıs elektrık dahı yoktu taaa balıkesırde

ankara keçiören hacıkadın. bilen bilir.

17 ağustos 1999, 7 yaşındayım. yer istanbul bahçelievler. binanın 7. katındayız. ranzadaydım, o gece uyumamak için kendimi zor tutuyodum, sarsıntı başlayınca allah uyumam için ranzayı sallıyo sanıyodum ahaha çocuk aklı işte, neyse siren sesi mi alarm sesi mi ne çalmaya başladı, o an birşeyler olduğunu anlamıştım. sonra koridordan annemle babamın duvarlara tutunarak odaya geldiğini gördüm. babam beni kucağına aldı, indirirken altta yatan küçük kız kardeşimi gördüm, uyanmış kollarını açmış gözleri faltaşı gibi açılmış put gibi kalmış garibim korkudan öylece bekliyodu. annem de onu aldı binadan çıktık sağ salim. o gece sokakta uyumuştuk bütün mahalle.

edit : o ksileyen bine sesleniyorum, iflahını giberim neyini eksiledin bu entrynin

tam olarak çengelkoy ata-2 sitesindeydim panpa. gece kaldırdılar fln bende çay bahcesine gidiyoz sandım o zmnlar moda tabi. havada yaz. meger oluyomusuz amk