1. 1.
    0
    çok üzüleceğimi bile bile bu işe giriyordum.
    ···
  2. 2.
    0
    aslında mutlu olmak için çıktığım bir yolda her şey beklediğimin dışında gelişmiş idi.
    ···
  3. 3.
    0
    yani bilirsiniz, sevgi, aşk ya da arasında kalan herhangi bir duygu insanın elini kolunu bağlayabilir.
    ···
  4. 4.
    0
    belki de merhametti benimkisi. aşka çok benzeyen ama asla karıştırılmaması gereken bir duygudur. çoğu yerde örtüşürler. ancak apayrı iki duygudurlar. nasıl bir zihinsel oyun ise yine de karıştırır insan onları.
    ···
  5. 5.
    0
    eğer yeterince zaman verirseniz aşk zamanla merhamete dönüşür. bu biraz da kişiye bağlıdır. o'nu incitmekten korkarak yaptığınız ya da yapmadığınız her şeyin sebebidir merhamet. yalnız siz onu aşk zannedersiniz.
    ···
  6. 6.
    0
    zaman geçer şehvet solar, aşk şekil değiştirir. geriye kalan tek şey merhamet olur.
    ···
  7. 7.
    0
    lakin bu kadar erken olmasına ne demeli? o kadar genç ve toydum ki... kendi duygularımı tanıyabilsem de baştan bile bile yenik olmak? neyin çaresizliğiydi benimkisi?
    ···
  8. 8.
    0
    behzat ç'de savcı esra'nın biz de mutsuz olalım demesi şiirsel gelmiş olabilir pek çoğunuza. ama hayat bu arkadaşım. ne kadar sürer bilemezsin. sadece edebiyat eserleri ya da uyarlamalarında olur o dedikleri. kendini ne kadar mutsuzluğa mahkum edebilirsin?
    ···
  9. 9.
    0
    işte bu sorunun yanıtını bilmeden dalıyordum işin içine. kendimden nefret mi ediyordum? belki evet. kendime ne yapmıştım ki? yani neden kendi hayatını bir karanlığın içine fırlatır atar ki insan? mutsuz olacağını bile bile... aşk mı bu?
    ···
  10. 10.
    0
    ama insan bir mucize umuyor. bugün bile şaşıyorum o naifliğime. bugünkü yaşanmışlıklara o zaman sahip olsaydım, ikimiz için de zor olanı yapar, herşeyi kestirip atardım. geçen zaman içinde birçok küçük mucizeler yaşandı ama bunların hiçbirisi üzerimize düşen o gölgeyi yok etmedi. nasıl olsun ki?
    ···
  11. 11.
    0
    hiç mi mutlu olmadık? bu yanlış bir sorudur aslında. yeni olan her şey insanı kısa bir süre mutlu eder. tatiller gibi mesela. ama sürekli aynı şeyleri yapmak insanı başka şeylerin arayışına iter. hani derler ya bal yiyen baldan bıkarmış diye. işte tam olarak öyle bir şey.
    ···
  12. 12.
    0
    bir cinayetle sonuçlanan tüm ilişkilerin taraflarının da mutlu olduğu bir zaman olmuştur elbette. bu nedenle hiç mi mutlu olmadık diye bir soru son derece yersiz. insan bir şeylere mutsuz olmak için başlamaz. lustprinzip demişler buna. ama mutsuz olacağımı bile bile bir şeye dalıyorsam eğer bundan da vahşice bir haz almışım demektir. işte kendimle ilgili beni korkutmuş olan bir gerçektir bu durum. ilk ne zaman fark ettim anımsamıyorum.
    ···
  13. 13.
    0
    bir felaketle başlamıştı her şey. onun suçu değildi. kimsenin suçu değildi. gelip onu bulmuştu. yanında da ben vardım. büyük talihsizlik. o zaman bunu demiştim. oysa ki bu sadece bir başlangıçmış. onlar en güzel günlermiş... bazen sorardım geçmişte daha mı mutluyduk diye. kızardı bana. oysa sonradan o da itiraf etti onların 'bile' en güzel zamanlarımız olduğunu.
    ···