2004 ten bugüne hikayem

- 2004 te doğdum

- 2013 3. sınıfa gidiyorum

Bu arad öğlen yemekten sonra yasemin i aradım. Kız ad üzülmüş ben telefonu açıp öyle konuştuğum için. Özür diledi, nasılsın dedi. iyi nolsun ya dedim baktım arkada sıra yok biraz anlattım ortamı, pgibolojimi,ona dün neden kızdığımı. Beyler arkanızda sıra yoksa ankesörü biraz sömürebilirsiniz ama sıra varsa kan alırlar denemeyin bile. Bir de sıra beklemenin de bir adabı var amk. Adam kabinde konuşuyor arkasındaki çocuk da kabinin dibinde. Açıl biraz adam ağlıyor mu, özlüyor mu ne tak yiyorsa rahat rahat yapsın. Neyse beyler yasemin le konuştum ama nazlıyı arayamadım hem çocuklar geldi sıra oldu, onlarda belli ki sevgilileriyle analarıyla konuşacaklar, hem de onun da kursu vardı konuşamazdık. zaten dün konuşurken sesi de biraz titremişti benim moralim bozuk bir de onun o sesini duyarsam daha da kötü olurum diye konuşmak da istemedim. yasemin daha dirayetliydi nazlıya göre. Kapattım ankesörü gittim bir köşeye oturdum tek başıma sabitledim gözleri bir noktaya düşünüyorum. ulan bu nasıl yer, bu askerlik nasıl geçecek? beyler bir tavsiye daha ben 154 gün bu askerlik bitmez aga dedim, gerçekten de bitmedi. Siz siz olun mümkün olduğu kadar kendinizi tam tersi şekilde motive edin.ben şafakla beraber pazartesi sayıyordum. Çünkü terhis olacağım gün pazartesiydi, biraz iyi geliyor gibi tavsiye ederim. ama en önemli tavsiyem kaçarım yok deyip kendinizi darlamadan zaman geçirmeniz.

beyler iki ateş düşürücü içtim 10 dakikaya kalmaz bayılırım. sağlınıza dikkat edin, kusuruma bakmayın, yarın görüşmek üzere eyvallah

görüşürüz kardeşimmm

görüşürük panpa

yarın görüşürüz panpa geçmiş olsun

beyler kuyrugu hala duzeltemedim beni affedin hadi allaha emanet olun

sorun değil panpa yazarsn iyi olursan

yetiştim panpa

beyler bu gece biraz yazmayi planliyorum gece buralarda olun

panpalar iyi akşamlar azıcık toparladım. bu akşam inceden biraz dertleşeceğim ve bir arkadaşımı anlatacağım ama yarın akşamdan itibaren hızlı bir şekilde kaldığım yerden devam edeceğim.

geldik başkan upupupupuppupup

burdayız dayıı

ya panpalar beni dinliyosunuz ya büyüksünüz ancak burada okuduklarını kendine yontup, kendi öz güvenlerin tavan yaptırmaya çalışanlar olabilir. eğer öyle düşüncesi olan ya da olanlar varsa unutmasınlar ki benim anlattığım kişilerin şu anda başka hayatları varsa bu benim istediğim içindir kendileri bir tak yaptıkları için değil. ayrıca şimdi insanları yargılayanlar unutmasınlar ki şimdi salladıklarını daha ağırını zamanında yapmışlardır mutlaka. panpalar hepimiz birilerini eleştirebiliriz, ama eleştirmeden önce bir de kendimize bakmamız gerekir. bakalım ki daha sağlıklı sallayalım. son olarak ahlak kıyafet değildir, giyilmekle olunmaz ya da mobilya değildir boşş ofislere yerleştirince anlam kazanmaz. ahlak insanın içinde varsa vardır.

beyler bu rahatsız edici girişten sonra kaldığımız yerden devam

abiler ablalar, şimdi size arada anlatmayı unuttuğum bir mevzuyu anlatacağım, benim için önemli bir olaydı.

http://www.youtube.com/watch?v=1P-eIPWSjLk
Çok değil hikayede 2010 aralıktayız, sadece 4 ay geriye dönüyorum sonra kaldığım yerden devam. Benimle aynı taşıyan bir arkadaşım vardı. Aynı mahallede büyümüştük, birbirimizi sima olarak tanırdık.sonra üniversite son sınıftayken, basketbol takımı seçmeleri yapmıştık. Orada bu arkadaşım da katılmıştı, daha önce okulda görmemiştim ama seçmelerde hemen tanışmıştık. Adı Barış olsun. Neyse beyler bu kardeşimle kısa sürede kaynaştık, aynı yerde oturduğumuzdan dolayı da antremanlara falan beraber gidip geliyorduk. Benden 2 yaş büyüktü ama biraz ara vermiş benden iki sınıf alttaydı. Hani kısa sürede iyi arkadaş olduğunuz insanlar vardı ya barış da öyleydi. Ben okulu bitirene kadar çok şey konuştuk. Kardeşim derdi Amerika’ya gideceğim, önce work and travel ile bakacağım sonra da temelli gitmeyi düşünüyorum. Tabi bu planlar çok güzel planlardı.

Öyle bir anlatırdı ki Amerika’daki film endüstrisini falan, belliydi boş zamnalarında bol bol araştırıyordu. Barış da benim kardeşim de basketbol aşığı, bunlar aynı tayfada her akşam oynarlardı. Her gün selamı geldi o yaz. Araad bir kaç kez ben de gittim oynadık, güldük eğlendik. Sonra onun okul başladı, ben de askerlik tecili, kurs falan derken arada bir kaç kez facebooktan konuştuk. Work an travel’a başvurmuş, biletleri almış gidiyorum hacı dedi en son. Ne istersin? Aga dedim sen git gel yeter. Neyse 2010 haziran ayının başında kardeşim geldi bir gün, abi dedi, barışı hastaneye kaldırmışlar. Neen lan dedim. Ağır bir grip geçirmiş, ondan arada kan da veriyorlarmış. Ulan griple kan ne alaka ama işte kötü şeyleri yakıştıramıyorsunuz ya sevdiklerinize, ben de bağdaştırmak yerine kaçmayı seçtim.

Kardeşim hastaneye ziyeretine gitti, ben gidemedim öyle görmek istemedim belki de bilmiyorum. Kardeşimle konuştum sonra nasıl diye. Abi dedi bir kaç gün sonra hastaneden çıkacakmış. iyi bir problemi yok sadece biraz güçsüz kalmış ondan dolayı yatmış dedi. içim ferahladı ama panpalar bir muallaklik var hissediyorum. Yine bu muallakliği düşünmedim, düşünmek istemedim. Sonra bi gün yolda karşılaştık. Biraz zayıflamıştı ama neşeli görünüyordu. Aga dedim nasılsın? iyiym de Amerika işi yattı ona üzülüyorum. Olsun dedim lan, seneye gidersin ne olacak amk. Aynen dedi, biraz muhabbet ettik sonra dağıldık. Bilmiyorum biliyor muydu ama zaman onun için seneye diye bir ihtimal olmadığını bize gösterecekti. Bodrum tatilinden bahsetmiştim panpalar. Pazar günü izmr’e döndüm. Pazartesi akşamı ailecek oturuyoruz spor bprogramı izliyoruz. Kardeşime telefon geldi, bizim barışın bir arkadaşından.

Kardeşime telefon geldi, bizim barışın bir arkadaşından. Kardeşimin alodan sonra sesi değişti, yüzü değişti ama aklıma barış gelmiyor ki. Yarın mı abi dedi, ne zaman dedi. Eyvallah dedi kapattı telefonu. Bana baktı ben de ona bakıyorum o an aklıma gelen ama duymak istemediğim şeyleri söyledi. Abi, barış abiyi kaybetmişiz. Onları duydum benim şalterler indi amk. Nasıl olur lan. Dedim hani iyiydi bu adam, sanki kardeşim yaan söylemiş bana, abi ded ne dedilerse ben de onu biliyorum. Çıktım balkona daldım uzaklara. Annesi ne haldedir, onun kuzeni benim ilk oklu arkadaşımdı o çocuk ne haldedir. Kardeş gibilerdi. Benim için de çok büyük kayıptı, son zamanlarda çok fazla görüşemiştik ama iyi arkadaşımdı.