2004 ten bugüne hikayem

http://www.youtube.com/watch?v=1P-eIPWSjLk
Çok değil hikayede 2010 aralıktayız, sadece 4 ay geriye dönüyorum sonra kaldığım yerden devam. Benimle aynı taşıyan bir arkadaşım vardı. Aynı mahallede büyümüştük, birbirimizi sima olarak tanırdık.sonra üniversite son sınıftayken, basketbol takımı seçmeleri yapmıştık. Orada bu arkadaşım da katılmıştı, daha önce okulda görmemiştim ama seçmelerde hemen tanışmıştık. Adı Barış olsun. Neyse beyler bu kardeşimle kısa sürede kaynaştık, aynı yerde oturduğumuzdan dolayı da antremanlara falan beraber gidip geliyorduk. Benden 2 yaş büyüktü ama biraz ara vermiş benden iki sınıf alttaydı. Hani kısa sürede iyi arkadaş olduğunuz insanlar vardı ya barış da öyleydi. Ben okulu bitirene kadar çok şey konuştuk. Kardeşim derdi Amerika’ya gideceğim, önce work and travel ile bakacağım sonra da temelli gitmeyi düşünüyorum. Tabi bu planlar çok güzel planlardı.

abiler ablalar, şimdi size arada anlatmayı unuttuğum bir mevzuyu anlatacağım, benim için önemli bir olaydı.

beyler bu rahatsız edici girişten sonra kaldığımız yerden devam

ya panpalar beni dinliyosunuz ya büyüksünüz ancak burada okuduklarını kendine yontup, kendi öz güvenlerin tavan yaptırmaya çalışanlar olabilir. eğer öyle düşüncesi olan ya da olanlar varsa unutmasınlar ki benim anlattığım kişilerin şu anda başka hayatları varsa bu benim istediğim içindir kendileri bir tak yaptıkları için değil. ayrıca şimdi insanları yargılayanlar unutmasınlar ki şimdi salladıklarını daha ağırını zamanında yapmışlardır mutlaka. panpalar hepimiz birilerini eleştirebiliriz, ama eleştirmeden önce bir de kendimize bakmamız gerekir. bakalım ki daha sağlıklı sallayalım. son olarak ahlak kıyafet değildir, giyilmekle olunmaz ya da mobilya değildir boşş ofislere yerleştirince anlam kazanmaz. ahlak insanın içinde varsa vardır.

burdayız dayıı

geldik başkan upupupupuppupup

panpalar iyi akşamlar azıcık toparladım. bu akşam inceden biraz dertleşeceğim ve bir arkadaşımı anlatacağım ama yarın akşamdan itibaren hızlı bir şekilde kaldığım yerden devam edeceğim.

beyler bu gece biraz yazmayi planliyorum gece buralarda olun

yetiştim panpa

sorun değil panpa yazarsn iyi olursan

beyler kuyrugu hala duzeltemedim beni affedin hadi allaha emanet olun

yarın görüşürüz panpa geçmiş olsun

görüşürük panpa

görüşürüz kardeşimmm

beyler iki ateş düşürücü içtim 10 dakikaya kalmaz bayılırım. sağlınıza dikkat edin, kusuruma bakmayın, yarın görüşmek üzere eyvallah

Bu arad öğlen yemekten sonra yasemin i aradım. Kız ad üzülmüş ben telefonu açıp öyle konuştuğum için. Özür diledi, nasılsın dedi. iyi nolsun ya dedim baktım arkada sıra yok biraz anlattım ortamı, pgibolojimi,ona dün neden kızdığımı. Beyler arkanızda sıra yoksa ankesörü biraz sömürebilirsiniz ama sıra varsa kan alırlar denemeyin bile. Bir de sıra beklemenin de bir adabı var amk. Adam kabinde konuşuyor arkasındaki çocuk da kabinin dibinde. Açıl biraz adam ağlıyor mu, özlüyor mu ne tak yiyorsa rahat rahat yapsın. Neyse beyler yasemin le konuştum ama nazlıyı arayamadım hem çocuklar geldi sıra oldu, onlarda belli ki sevgilileriyle analarıyla konuşacaklar, hem de onun da kursu vardı konuşamazdık. zaten dün konuşurken sesi de biraz titremişti benim moralim bozuk bir de onun o sesini duyarsam daha da kötü olurum diye konuşmak da istemedim. yasemin daha dirayetliydi nazlıya göre. Kapattım ankesörü gittim bir köşeye oturdum tek başıma sabitledim gözleri bir noktaya düşünüyorum. ulan bu nasıl yer, bu askerlik nasıl geçecek? beyler bir tavsiye daha ben 154 gün bu askerlik bitmez aga dedim, gerçekten de bitmedi. Siz siz olun mümkün olduğu kadar kendinizi tam tersi şekilde motive edin.ben şafakla beraber pazartesi sayıyordum. Çünkü terhis olacağım gün pazartesiydi, biraz iyi geliyor gibi tavsiye ederim. ama en önemli tavsiyem kaçarım yok deyip kendinizi darlamadan zaman geçirmeniz.

- 2004 te doğdum

- 2013 3. sınıfa gidiyorum

Öğlen içtiması için alana geldik, herkes kamuflajlı asker olmuştuk artık. Baş çavuş geldi tekrar, bizi koğuşa aldılar tekrar. Bu seferde parmak izi verdik. Devlet bizi fişlerdi bir nevi. Oradaki komutanda kimin izini alıyorsa memleket neresi diye soruyor? Desem Japonya, Tokyo amk susuz sabunsuz bana girecek biliyorum. Verdik parmak izlerini falan. Akşam oldu. Kendim gibi olan çocuklarla da yavaş yavaş iletişim kurmaya başladım ama zorlanıyordum alışmakta. Herkes melankolik, herkes depresyonda. Yan yana 5 kişi oturmuş kimse konuşmuyor gözlerde hafif bir buğu sanki ertesi gün idama gideceğiz ama işte panpalar ilk günler harbi çok geliyor. Sonra bu zorluğa alışıyorsun ama alışana kadar giden gidiyor sizden panpalar. zorluk moral bozukluğu pek gitmiyor ama siz kendi halinize alışıyorsunuz, öyle yaşamaya çalışıyorsunuz.

beyler ateşim çıktı amk iki parttan sonra bayılırım kusura bakmayın

yüklendik nevaleyi çıktık koğuşa üsütümüz değiştirdik, sivilleri bavula koyduk valizliğe kaldırdık. Sonra koğuşta dolap düzenini falan yine bizden önceki kısa dönemler anlattı. Dolapta ne nasıl durur, ne durmaz falan hepsini gösterdiler. Sonra postal nasıl bağlanır, (orduda onun bile kuralı var her sabah kontrol ederlerdi), yatak nasıl yapılır hepsini gösterdiler. Bu arada bir tane izmirli çocukla tanıştım ama çocuk kereste, şansıma ranzada koyun koyuna yattığım çocuk da izmirli çıktı. Bazen o bana sarılırdı bazen ben oona uyurken. Ben sevgilimle uyurken rahatsız olurdum rahat edemzdim, şimdi adamın biriyle yan yana yatıyordum. işe bak aga. Tanıştım am fazla konuşmazdım resmen iptldim alışmaya ve alıştırmaya çalışıyorum kendimi.