adamlar doymak bilmedi. 1 saat gırgır şamata yiyip içtiler. arada ben de 1 bardak kola alıp bazen sohbetlerine dahil oldum. tesisat, beton, kolon konuşup duruyorlardı. sonra teker teker müsaade isteyip çıktılar.
tarık abi ile başbaşa kalınca patron masasına kuruldu. bi sigara yaktı.
-mustafa derdin ne? dedi.
-abi halini hatırını...
-gibtirme halini hatırını. derdin ne aslanım.
bu sözler üstüne bende koltuğa iyice yaslanıp bi sigara yaktım. en yalın haliyle derdimi döktüm.
-abi taka battık.

gececi tayfa hazır olursa başlayalım.

yaz panpa

-anlat bakalım nasıl batmışsın, dedi tarık abi.
başladım olayları anlatmaya. başlangıçta bir müddet can kulağı ile dinlese de bir yerden sonra kulak vermemeye başladı. olayları aklımda tuttuğum kadarı ile anlattım. bittikten sonra suratına baktım.
-abi ne düşünüyorsun? tarık abi hiç beklemediğim bi cevap verdi.
-cinci hoca mı belledin lan beni şerefsiz!

-abi ne alakası var? valla başımdan bunlar geçti. desem de bizimki umursamadı.
-oğlum bak sülalede adımın çıktığının farkındayım. deli dediler uzun süre. deliysek sağır da değiliz. duydum her şeyi. herkesin bakışının farkındayım. ama taşak geçilecek zaman çoktan geçti. şimdi sen eğlence arıyorsun diye kendimi madara etmem.
-abi valla bak...
-hadi abisi yallah yallah, diye kovaladı ofisinden.
biraz ilerledikten sonra geri dönüp baktım. sağ eliyle iyice alnı açılacak şekilde dökülmüş saçlarını tarayarak bana bakıyordu.
ilk defa yardım istemiştim ama adam o defterleri kapatmıştı.

kampüse dönme vaktimiz yaklaşıyordu. geceleri doğru düzgün uyku gitmiyordu gözüme. ama allah var bi olay da olmamıştı. bir ara kuran'ı alıp türkçesini bile okumayı kafaya koydum. ama aradığım cevap orada değildi. genel bilgiler vardı. 1 aylık zamanda iyice kafamın gerilerine attım. ara ara süleyman ve akifle görüştüm. hafiften çıtlattım durumu. onlarda da bir sorun yoktu.
belki herşey kafamızın içindeydi.
son hafta eve geldiğimde kendimi televizyonun karşısına attım. kıytırıktan bir film vardı. uyumak üzereyken annem kapıyı açtı.

üstünde beyaz bir geceliği vardı.
-oğlum daha yatmadın mı? diye seslendi.
-yok anne daha uyumadım. pinekliyordum.
kapıyı kapatıp karşımdaki kanepeye oturdu.
haftaya dönüyorsun değil mi? dedi.
-evet, dedim. okul başlayacak yakında.
-arkadaşların da başlar o zaman?
-akif ve süleyman mı? bilmiyorum belki süleyman 1 hafta falan sonra gelir. öyle demişti bize.
-söyle evladım erken dönsün, niye geç gelecek?
-valla anne banane elinoğlundan. istediği zaman gel...
dışarıdan annemin bana seslendiğini duydum.
-mustafa yatmadın mı daha?
içerideki kadın bana ben ona bakıyordum.
kalbim ağzımdan çıkacaktı.

5 dakika karanlık odada annemin suretindeki varlığa bakıyordum. tırnaklarına bakmaya cesaretim yoktu. ellerini bacaklarının arasına beyaz geceliğin içine sokmuştu. gözlerine baktım. bembeyazdı. göz bebeği diye birşey varsa da o an için göremiyordum. yastığın altına koyduğum elimin titrediğini farkettim. zor da olsa titremeyi bastırdım. sordum:
-sen nesin?
kadın put gibi duruyordu. sadece dudakları oynadı.
-biz şerlileriz. asaf kabilesiyiz.
-bizden ne istiyorsunuz? diye sorduğumda soğuk bir tebessüm sardı dudaklarını. konuşacağı sırada kapı açıldı. kapı aralığında annem belirmişti bir kez daha:
-kiminle konuşuyorsun evladım.
birşeyler söyleyecektim ama nutkum tutuldu. aklıma tarık abi ve ona yapılanlar geldi.
-televizyondan geliyor anne dedim. kapı kapandı.
karanlıkta benim dışımda kimse yoktu.

üniversiteye vardığımda arkadaşlarla buluştum. olanları anlattım. benim dışımda kimse birşey yaşamamıştı. süleyman ve akif olanlara artık ciddiyetle bakıyordu.
-valla hacı ben aileme anlattım durumu. dedi süleyman.
-eee?
-bizimkilere bi hocaya zütürdü. adam kirli atlet falan istedi benden. bi muska yazdı. bunu çıkarma dedi. önemli birşey yok dedi.
akif ise kimseye birşey bahsetmemişti. evde sabaha kadar uzun uzadıya bir kritik yaptık. sonunda bir çözüm bulduk. kadir'i tekrar çağıracaktık.

amk kadir'i bir türlü bizimle sohbet etmiyordu. bahane de süleyman'ın attığı yumruktu. ne yapsak ne etsek laflamaya yanaşmadı. kafeteryada ayrı masalarda takılıyorduk. bazen göz ucuyla takip ediyordum. ara ara sinsi gülümseler atıyordu. durumumuzdan zevk aldığı her halinden belliydi.
bir sene önce bizimle dost olmak isteyen adam gitmiş bizi iplemeyen birisi gelmişti.
geceler korkuyorduk. gündüz sanki kalkan oluyordu bize.
yakın zamanda gündüz de korkulacak hal aldı.

bir gün evden dışarı çıktım. sabah markete gidecektim kahvaltı için. salına salına giderken karşımdan birisinin geldiğini gördüm. gençten bir delikanlıydı. yolda giderken gelene göre rotamı çizer az uzaktan giderdim. ama adam ısrarla üstüme gelmeye başladı. sonunda omzunu sertçe vurdu.
-birader tepeme çıksaydın bari, dedim.
-bana dedin değil mi onu?
-biraz düzgün yürüsene, dememle birlikte
-gel ilerideki arazide kozlarımızı paylaşalım, dedi çocuk.
-hasta mısın oğlum.
-konuşma gel hadi, az ileride.
-yürü git işine dedim. ilerlemeye başladım. az sonra kafamı çevirdiğimde çocuk öylece dikilmiş bana bakıyordu. hala bekliyordu. çattık dedim sabah sabah.
1saniye sonra tekrar kafamı çevirdiğimde kimse yoktu.
çocuğun olduğu yerde yeller esiyordu.

bir hafta akif'te benzer bir olay yaşadı. ders çıkışı eve gelirken bir genç sigara istemişti. akif vermemiş. adam yanındaki gençle buna saldırmış. yaka paça dalmışlar. bizimki zor kurtarmış kendini. süleyman kim yaptı falan diye adamları bulmaya çalışacaktı ama nafile. etrafta böyle tiplerden çok vardı. hem bulsak da gibilmiş zütün davası olmazdı. olan olmuştu.
olanları kadir'in yaptıkları ile hiç bağdaştıramamıştık.
oysa artık gündüz vakitlerinde saldırıyorlardı.

kendi kendime baya uzun yazdım sanırım. talep olursa devam ederiz.

Ya olum cok iyi gidiyosunda tirsiyorum ya eline saglik

panpa hadi amk kaç gündür bitiremedin

rezerved

akif yediği dayaktan dolayı çok etkilmişti. hareketleri de dengesizleşmişti. bir gün süleyman'dan muskasını istedi. süleyman kibarca reddetti. iki güne bir rica yoluyla istiyor süleyman da kibarca reddediyordu. bu arada sokakta gece veya gündüz tanımadığımız insanlar bizi çağırıyor, bize sataşıyordu. artık onlara bulaşmayıyorduk. suratlarında tanımlayamacağımız bir karaltı vardı. akif en çok tedirgin olandı.
yine bir gün süleyman'dan muskasını bir günlüğüne istedi.
süleyman reddetti.
akif de o gün benimle beraber kampüse geldi. akşam beraber dönecekti.
ve akif süleyman'ın muskasını çalmıştı.

akşam saat 10'da dersimiz bitti. arkadaşlarla konuşup ayrıldık. akif'e telefon açtım. etrafımdan garip garip tipler geçiyordu. sanki bir bakış atsam kavga etmeye hazır gibiydiler. veya ben pgibolojimi toptan kırmıştım.
-akif nerdesin?
-5 dakikaya geliyorum abi.
5 dakikaya geldi. kan ter içinde kalmıştı. korktuğu her halinden belliydi. birileri musallat olmadan bir an önce benim yanıma gelmeye çalışmıştı.
-haydi akif gidelim. hava karardı.
akif göğe baktı. karanlığın korkusunun farkındaydı.
-karardı abi. dedi.
yola koyulduk.
o gece yolda bize saracaklardı.

etraf karanlık, etraf loş. bir sürü yeni inşaat binalar vardı önümüzde. akif ıslık çalışıyordu.
-akif şunu çalma uğursuzluk getirir.
-sanki çok uğurluyuz da amk.
güldüm. akif de devam etti ıslığına.
yanımızda bizimle yaşıt bir kız geçti. gecenin karanlığında tehlikeli kızım bu yollar diye geçirdim aklımdan. belki de biz tehlikedeyiz diye herkesi öyle sanıyorduk.
kız ilerledi. aramız 20 adımdan kadardı. kör bir inşaatı dönerken üç tane inşaat işçisi binanın zemin katından çıktı.
içimden "hasgibtir" dedim. bela geliyordu.

Panpa harbiden çok iyi yazıyorsun devam :D