Panpa devam seri

-söylediklerimi dikkatlice yapın, dedi tarık abi. ayna süleymanla aramızda kafamızla onay verdik.
-5 dakikadan daha fazla gözlerinizi oynatmadan bakın. sakın ha sakın başka yere bakmayın. aksi halde ben de kurtaramam. süre bitince ben yere bir kere vuracağım. işte o zaman yavaş ve araya bir kaç saniye koyarak "innat-a insomre kronk lat mei maagni torrient" diye 10 kere tekrarlayın. silüetler görünmeye başladığında gözlerinizi aynadan ayırmayın. silüet her ne olursa olsun, her ne görürseniz görün sakın ayırmayın. yoksa işler sarpa sarar. mustafa, süleyman ne dediğimi anladınız mı aslanım!
-anladık abi(hep bir ağızdan)
-ne zaman bana döneceğinizi de söylüyorum. ama bu bir parola gibi. şuan buradalar ve bizi dinliyorlar. mustafa, benim çocukken bir lakabım vardı. hatırlar mısın?
-evet abi!
-hah, o hayvanın ismini söyleyinceye kadar dönmeyin arkanızı. tekrar söylüyorum her ne olursa olsun.
-tamam dedik. ve süre başladı. 5 dakikadan sonra tarık abi yere bir kere yumruğu ile vurdu.
süleymanla birlikte aynı anda cümleyi tekrar etmeye başladık.
"innat-a insomre kronk lat mei maagni torrient"
ve aynadaki görüntüde gariplikler de başladı.

---18 YAŞ ALTI SONU---
---HiKAYEYE GÖNÜL RAHATLIĞI iLE DEVAM EDEBiLiRSiNiZ---

süleyman ne görüyordu bilmiyorum ama bendeki tedirginlikler onda da vardı. sözleri her tekrarlayışımızda farklı farklı görüntüler belirmeye başladı.
önce kendi görüntümdeki farklılık gözüme ilişti.
aynadaki görüntüm bana habisçe tebessüm ediyordu.
sonra dudakları kıpırdamaya başladı. birşeyler söylüyordu.
söylediklerini anlamasam da tehdit ettiğini yüz ifadesinden çıkarıyordum.

aldırış etmedim. tarık abi hala sessizdi. sonra odanın kapısının açıldığını gördüm aynada. içeri ince siyah uzun iki varlık geldi. suratları görünmüyordu. kolları neredeyse yere kadar uzundu. tarık abinin çizdiği çemberin etrafında dolaşmaya başladılar ağır hareketlerle.
bir tanesi süleyman'ın arkasında durdu. eğildi. süleyman tir tir titriyordu. belli ki o da aynı şeyi görüyordu. o sırada tarık abi arapça veya latince birşeyler mırıldanmaya başladı.
söylediklerini anlamıyorduk ama asaflıları kızdırdığını biliyorduk.
varlıkların hareketler dengesizleşmeye başladı.
oturduğumuz yer titriyordu.

sülayman ha bayıldı ha bayılacaktı. varlık tam arkasında ensesine soluyordu. beti benzi atmıştı. yavaşça elimi uzatıp kolunu tuttum. konuşamasam da yaptığım hareketin anlamı netti. korkma, yanındayım.
ama az sonra gördüklerimle kolunu bırakacaktım.
çünkü korku beni de sarmaya başlayacaktı.
kapıdan içeri annemin girdiğini gördüm.

reserve edildi

tarık abi sürekli okuyordu. aralıksız. devam ettikçe aradaki boyutun farkının kapandığını hissediyorduk.
kapı gıcırtısıyla gözlerim aynada kapıya yöneldi. annem kapıdaydı. sesini de duyuyordum.
-mustafaaaaa! oğlum!! gel buraya çabuk!!! ne olur!!!
tam kapıdaydı. içeri girmiyordu. annem miydi? loş ışıkta görülmüyordu. dikkatli bakmaya çalıştım. o anda gördüm.
annemin gözleri yoktu. boş iki adet oyuk vardı. bir süre sonra hiçbir şey söylemeden geri döndü. kapıdan çıkarken "kizara reşila" diye bir şeyler mırıldandı. kapı kapandı.
gözlerim tarık abiye kitlendi. hala okuyordu. okudukça iki varlık zoraki çemberin etrafına oturmaya başladı. sanki oraya çekiyordu tarık abi onları. onlar oturduğunda tarık abi de okumayı bitirdi. kafasını kaldırdı.
cinlerle konuşmaya başladı.

-asaf'ın soyu! neden burdasınız!
çemberin yakınındaki varlık eğilerek birşeyler söylediğini gördüm. tarık abi tekrar sordu.
-sizi kim çağırdı?
varlık tekrar eğildi ona doğru. cevapladığını anlıyordum. ama verdiği cevap her ne ise tarık abinin surat şekilden şekile girdi.
-ibn-i kim dedin, tekrar et cin-el asaf!
varlık tekrar eğildi ve tekrar birşeyler söyledi. söylediklerini fısıldı halinde bile olsa duyamıyorduk ama tarık abi duyuyordu.
aldığı cevap karşısında şok oldu.
-yalan söylüyorsun, onun kadir onun soyundan olamaz!!
varlık hareket etmedi. karşılık da vermedi.
işlerin iyice taka sardığı her halinden belliydi.

tarık abi kendini toparladı.
-buradan gideceksiniz! insanoğlu size öyle emrediyor! dedi. ama varlıklar hareket etmedi.
-ya gideceksiniz ya da...
siyah varlıklar hala hareketsizdi.
-"safi yahruk-ul" diye tamamladı cümlesini.
varlıklardan birisi kalktı. aramızdan süzülüp aynanın içine girdi. bir soğukluk gibi geçmişti. ama diğeri hala çemberin önünde oturuyordu.
tarık abi tekrar "safi yahruk-ul" diye bağırarak tekrar edince odanın kapısının açıldığını gördüm. süleyman da görmüştü.
içeriye akif'i öldüren üç inşaat işçisi girdi.
sonra kurtarmaya çalıştığım kız.
en son olarak tarık abinin sokak ortasında yaktığı polis.
oda bir anda asaf soyuyla dolmuştu.
artık korku her hücremizdeydi.

ilk polis'in çemberin içine daldığını gördüm. sonra ustaların. tarık abinin ağzını kapatıp kollarını tutuverdiler biranda. o bıçağı gördüm. akifi yaralayan bıçağı. öldüreceklerdi tarık abiyi. süleyman bir çığlık attı.
-hayıırrrrr! diyerek arkasını döndü yardım etmek için. onunla birlikte ben de döndüm.
o 1 saniyelik sürede, o kısa anda, hata yaptığımızı anlamıştım.
herşey bir aldatmacaydı.
tarık abi hala çemberin içindeydi.
ve gözlerindeki bakış önce şaşkınlık sonra endişeye döndü.
bir anda süleyman'ın ayaklarının alev aldığını gördük. oda ışıl ışıl olmuştu.
cinler süleyman'ı dumansız alevleriyle yakıyorlardı.

---ALINTI---
18 mart 1996'da erzurum'un kars sınırındaki bir köyde 21 yaşındaki bir gencin ayna karşısında yanmış halde cesedi bulundu. çocuğun şizofreni olduğu biliniyordu. olay kayıtlara intihar olarak geçti.
ama evde ne bir kibrit, ne de çakmak bulunabildi.
---ALINTI SONU---

bir müddet mola. okuyan dostlar rezlerse devam edelim yoksa yarın devam ederiz.

Rez panpa rez çok heycanlı gidiyo bölme

Rez burda birakma ya

panpa hadi devam ya

rez panpa harikasın.

ben süleyman'ın bacaklarını kanepenin üzerinde duran battaniye ile söndürmeye çalışırken tarık abi panikle kitabı yere bıraktı. çemberin dışına da çıkamıyordu. hararetle bağırdı:
-SiZE HABER VERENE KADAR DÖNMEYiN DEMEDiM Mi?
ne sorusuna cevap verecek halimiz vardı ne de zamanımız. hızla ateşi söndürdüm. süleyman'ın ayakları biraz yanmış ama pantalondan aşağıya inmemişti.
etrafımızda siyah gölgeler dolaşıyordu. o an bir tanesi kolumdan tutup beni duvara kadar çekti. bu, tarık abinin iki gün önce elinden kurtardığı polisti. ama suratı şimdi eriyik gibiydi.
ayaklarımın yerden kesildiğini farkettim. yaratık beni hızla tavana çekiyordu.
o an tarık abiyi aradım gözlerim korkuyla.
tarık abi çemberin dışına çıkmıştı.
sağ elinde ipe bağlı sarkan bir nesne olduğunu gördüm.
bir çevşene benziyordu.

takipteyiz panpa

rezerved