Önce acı bir gerçeğe değinmem gerekiyor: Erkek, kadının pençesinde acizdir. Bir kadın, bir erkeği gözüne kestirir ve "Bu adam benim kocam olacak" diye kafasına koyarsa, o erkeği nikah memurunun karşısına zütürmenin bir yolunu mutlaka bulur.

30 yaşınıza gelmiş veya yaklaşmış bir erkekseniz... Karşınıza çıkan her kadın parmağınıza bakar ve orada yüzük göremeyince şöyle düşünür:

- Bu herifi hiçbir kadın istememiş.

Bunun istisnası yoktur. Kadın sizin kötü bir huyunuz olduğuna veya fakir olduğunuza veya aletinizin kalkmadığına hükmeder. isterseniz tipiniz Richard Gere'ın gençliğine benzesin. isterseniz kainatın en romantik organizması olun. O kadını tavlamanız artık çok zordur.

Fakat bir çare, bir tek yol var. "Kurt manevrası" yapacaksınız. Yani yalan söyleyeceksiniz beyler:

- Daha önce evlendim, fakat karımın pgibolojik problemleri vardı. Ayrılmak zorunda kaldım.

Veya;

- Sekiz yıl önce nişanlım intihar etti. Bipolar sendrom hastasıydı. Onu kurtaramadım. Bunun acısı yüzünden ve onun hatırasına ihanet etmemek için bir daha hiçbir kadına yaklaşamadım.

Hem "Bak kızım bana dokunan yanıyor" deyip tehlikeli erkek sevgisine hitap ettiniz. Hem, "kadınlar beni arzuluyor ama ben yaralıyım" dediniz. Hem de kızın anaçlık güdüsüne hitap ettiniz: Her kadın, anne rolü ile fahişe rolünü ona beraber oynatacak sevgili ister.

Yalan söyleyin beyler. Başka seçeneğiniz yok: Ya yalan, ya yalnızlık.