1. 1.
    0
    ran'ın ölüm yıldönümü. türk edebiyatına ve siyasi anlamda bir memlekete bir çok perspektif katmış olan büyük ustanın ölüm yıldönümü. onun anısına herkes sevdiği bir şiirini, anektodunu, fotoğraf karesini entrylesin.

    benim için çok anlamlı olan hatta memleketimizin ve genel anlamda dünyanın tam da ihtiyacı olan dizeler gönlümde şunlardır;

    Dörtnala gelip Uzak Asya'dan
    Akdeniz'e bir kısrak başı gibi uzanan
    bu memleket, bizim.

    Bilekler kan içinde, dişler kenetli, ayaklar çıplak
    ve ipek bir halıya benziyen toprak,
    bu cehennem, bu cennet bizim.

    Kapansın el kapıları, bir daha açılmasın,
    yok edin insanın insana kulluğunu,
    bu dâvet bizim...

    Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür
    ve bir orman gibi kardeşçesine,
    bu hasret bizim...
    ···
  1. 2.
    0
    http://www.youtube.com/wa...mbedded&v=e32iN2rmUXs
    ···
  2. 3.
    0
    delikanlım

    tevdiğim bir tiiridir
    ···
  3. 4.
    0
    Nazım, demir parmaklıklar ardında haykırdı sevdasını , siz sonsuz gökyüzü altında bile sustunuz , hanginiz daha özgür?
    ···
  4. 5.
    0
    siyasi düşüncesinin tam tersindeyim. komünistliğe karşıyım. sıkı kankası stalin ise akrabalarımı süren, öldüren zalimin biri. ama söz edebiyata gelince orada duracan aga. adama saygı duyarım. lirik şiirlerini severim, okurum. nasıl necip fazıl üstadım ise hikmet de edebiyatta sevdğim, saygı duyduğum biridir.
    ···
  5. 6.
    0
    aklıma hababam sınıfı geldi lan bi an
    ···
  6. 7.
    0
    @5 tebrikler panpa hemfikiriz.
    ···
  7. 8.
    0
    http://www.youtube.com/watch?v=2IfKEqifSTY
    ···
  8. 9.
    0
    Romantik Komünist Nazım Hikmet RAN.
    ···
  9. 10.
    0
    Seviyorum seni ekmeği tuza banıp yer gibi
    Geceleyin ateşler içinde uyanarak
    Ağzımı dayayıp musluğa su içer gibi,
    Ağır posta paketini, neyin nesi belirsiz,
    Telaşlı, sevinçli, kuşkulu açar gibi.
    Seviyorum seni denizi ilk defa uçakla geçer gibi.
    istanbul'da yumuşacık kararırken ortalık
    içimde kımıldanan birşeyler gibi
    Seviyorum seni 'yaşıyoruz çok şükür' der gibi.

    nazım amca severim seni.
    ···
  10. 11.
    0
    Gece yarısı. Son otobüs.
    Biletçi kesti bileti.
    Beni ne bir kara haber bekliyor evde,
    ne rakı ziyafeti.
    Beni ayrılık bekliyor.
    Yürüyorum ayrılığa korkusuz
    ve kedersiz.

    iyice yaklaştı bana büyük karanlık.
    Dünyayı telâşsız, rahat
    seyredebiliyorum artık.
    Artık şaşırtmıyor beni dostun kahpeliği,
    elimi sıkarken sapladığı bıçak.
    Nafile, artık kışkırtamıyor beni düşman.
    Geçtim putların ormanından
    baltalayarak
    ne de kolay yıkılıyorlardı.
    Yeniden vurdum mihenge inandığım şeyleri,
    çoğu katkısız çıktı çok şükür.
    Ne böylesine pırıl pırıl olmuşluğum vardı,
    ne böylesine hür.
    ···
  11. 12.
    0
    @5 kendisine vatan haini denip sonradan mezarını ülkemize getirmek için binbir uğraş verilmiştir... normalde tam tersi siyasi görüşte olan insanlar sevmez nazım ustayı, tebrik ederim samimiyetin icin.
    ···
  12. 13.
    0
    @12 eyvallah panpa.
    ···
  13. 14.
    0
    yahya kemal anasını gibmeye kalkıyo sonra nazım duyuyo hocam olabilirsin ama anamı gibemezsin deyip çekip gidiyor küçük bir anektod
    ···
  14. 15.
    0
    @14 ahahaha binsin amk
    ···
  15. 16.
    0
    @14 yahya kemal'in nazım ustanın validesine bir meyili olduğunu zaten herkes bilir. nazım ustayı şair olmaya teşvik eden, onu destekleyen de yine kendisidir. tabii bunlar "anan yanımda zaa" olayları değildir *smile* yine de anektod için savol ahah.

    nazım ustanın şiiri, cem abinin yorumuyla adamın ağzına sıçan bir parça, benden şuan uykuya rest çeken panpalarıma gelsin;

    http://www.youtube.com/watch?v=XHCTDwE45VY
    ···
  16. 17.
    +1
    Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da,hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil.
    ···
  17. 18.
    0
    O mavi gözlü bir devdi.
    Minnacık bir kadın sevdi.
    Kadının hayali minnacık bir evdi,
    bahçesinde ebruli
    hanımeli
    açan bir ev.

    Bir dev gibi seviyordu dev.
    Ve elleri öyle büyük işler için
    hazırlanmıştı ki devin,
    yapamazdı yapısını,
    çalamazdı kapısını
    bahçesinde ebruli
    hanımeli
    açan evin.

    O mavi gözlü bir devdi.
    Minnacık bir kadın sevdi.
    Mini minnacıktı kadın.
    Rahata acıktı kadın
    yoruldu devin büyük yolunda.
    Ve elveda! deyip mavi gözlü deve,
    girdi zengin bir cücenin kolunda
    bahçesinde ebruli
    hanımeli
    açan eve.

    Şimdi anlıyor ki mavi gözlü dev,
    dev gibi sevgilere mezar bile olamaz:
    bahçesinde ebruli
    hanımeli
    açan ev..

    Nazım HiKMET
    ···