acınası hayat hikayem amına koyim

birazdan başlayacam binler mendilleri hazırlayın
dipnot:boşalmak için değil göz yaşlarınızı silmek için

salak salak şeyler söyleyenin dıbına korum ciddi şeyler anlatıcam.

öncelikle şuan 25 yaşında bi grafikerim maaşımda gayet iyi kendi evimde gibik gibi yaşıyorum

14 yaşımda liseye başladığım ilk zamanlar kötü arkadaşlıktan kaybettim.ilk başta sigaraya başladım daha sonra daha ağır şeyler 17 yaşımda dolu sigara içmeye başladım beynimi gibeyim.18 yaşıma girdikten 2 gün sonra babamı kaybettim akciğer kanserinden..o günden itibaren talihim hep kötüye döndü. öncelikle 2 sene sınava girmedim. kendimi alkol sigaraya verdim baştan kaybettim

19 yaşıma geldiğimde kendime uno marka arabayı almıştım. ( baba parasıyla) beyoğlunda 17 yaşında ki kardeşim ben ve 2 arkadaşım eskiler bilir sogue adlı bi pub vardı oraya kafaları çekmeye gitmiştik 1-2 bira sigara daha sonra rakı falan bayağı kafalarımız güzelleşiyordu. tabi sonunu bilsem dıbına koyayım içmezdim !

okuyan binler varsa yazsın amk boşa anlatmayayayım

saat 2 gibi kalktık kardeşim öne oturdu arkadaşlarım arkaya müzik açtık tabi o zamanlar shaggy çok moda idi. sexy lady i dinliyoduk. kafamda güzel tabi bi anda direksiyon hakimiyetimi kaybettim karşı şerite geçtim kamyonla çarpıştık 2-3 takladan sonra araba durdu kısa süreli bi şok geçirdim rüyada gibiydim

daha sonra arabadan çıktım araba ters dönmüştü arabanın içine baktım 2 arkadaşım arabadan çıkmaya çalışıyolardı ama kardeşimde hiç hareket yoktu her yeri kan içindeydi o an için bütün hatıralarımız aklıma geliyodu.o kadar çok seviyodum ki onu hele babamın ölümünden sonra onu'da kaybedemezdim. düşündüm saniyelerce öldüyse anneme nasıl söylerim ?

çarpıştığımız kamyonun şöförü geldi yardım için ilk başta kardeşimi çıkardık hala hareket etmiyordu arkadaşlarımda ufak çizimler vardı sadece hemen ambulans'ı aradık 15 dakka içinde geldi. hemen kardeşimin yanına gittiler nabzını kontrol ettiler doktor kafasını salladı başınız sağolsun dedi işte o gün ben 1 kere ölmüştüm canımdan çok sevdiğim kardeşim evin neşesi benim 6 yaşımdan beri kendi baktığım kardeşim babam öldüğünde beni teselli eden kardeşim yüzümden benim alkollü araba kullanmam yüzünden ölmüştü. tüm sorumluluk bana aitti. dizlerimin üstüme çöktüm kardeşime son kez dokundum göz yaşlarımdan bulanık gözüküyodu kardeşim hala tam hatırlamıyorum.

10 dakkaya devam edicem biraz müsade istiyorum sizden..

annemi aradım daha sonra tabi söyleyemedim kardeşimin vefat ettiğini sadece kaza yaptık hastahane'ye gel dedim o an bile telefonda ağlamaya başladı bide kardeşimin öldüğünü duysa ne yapardı kim bilir ? saat 03.30 gibi annem hastahaneye geldi boynuma sarıldı kardeşin nasıl dedi. o an ağlamaya başladığımda o da anladı bi çığlık attı baran diye. sonra yere yığıldı

doktorlar hemen hasta odasına aldılar serum ve sakinleştirici verdiler 1 saat sonra kendine geldi beni gördü tekrar ağladı. nasıl oldu serhan nasıl oldu diye bağırdı. alkollü araba kullandığımı söledim.o an öle bir baktı ki annemide kaybetmiştim artık. oda'da,benim 2 oğlumda o kazada öldü dedi. söylediği cümleyi aklımda saniyelerce çevirdim sonra oda'dan çıktım bekleme koridoruna gittim.19 yıldır bana annelik yapan kişi beni silmişti artık tek başımaydım hayatta değer verdiğim herkes elimden gidiyodu

ertesi gün cenazesinde herkes oradaydı tüm akrabalar,en başta annem sarılmış tabuta almayın oğlumu benden diye bağırıyodu ağlıyodu. herkes ölüm sebebini biliyordu benim yüzümdendi benim alkollü araba kullanmam yüzümden. kardeşimin cenazesini uzak bir köşeden izledim o bakışlara mağruz kalacak taşıyacak cesaretim yoktu yanlarına gidemedim. daha sonra namaz kılındıktan sonra herkes dağılmaya başladı. annemle konuşmam lazımdı beni silmiş olamazdı

boş bi anında yanına gittim anne özür dilerim diye ağlamaya başladım. özür dilemek benim oğlumu geri getirecek mi dedi ağlamaklı bi sesle.. anne yapma çok üzgünüm biraz yardımcı ol bana dedim.. sana o çok sevdiğin arkadaşların moral versin serhan dedi. artık gözümde oğlum değilsin, gerçek bi oğul her zaman ailesini korurdu dedi. yavaşça yanından uzaklaşıyodum ama gittikçe adımlarım hızlanıyodu üzüntü ve öfke duyguları iç içe girmişti ne düşünüceğimi bilmiyodum.

kusura bakmayın arada duygulanıyorum.

daha sonra benim için yeni bir hayat başlamıştı artık kötü arkadaşlar, sigara,alkol olmayacaktı hayatımda güzel bi okulda okuyup iyi bi iş sahibi olunca annemin karşısına geçip tekrar özür dileyecektim.bak lisede adam olmayan serhan hiç bi sorumluluğa sahip olmayan serhan düzeldi, affet oğlunu diyecektim

izmir'e arkadaşımın yanına geldim.bi cafe'de garson olarak işe başladım garsonluktan kazandığım para ile dershane taksitlerimi ödüyecektim çalışıyodum artık. adam olmak için annemden özür dilemem için çalışmam lazımdı. 1 sene annemden hiç haber almamıştım 1-2 kere uzaktan görmeye gitmiştim istanbul'a daha sonra sınavda fazla iyi olmasada güzel bi puan aldım ve grafik tasarım bölümüne girdim. özür dilemek için ilk adımımı atmıştım

üniversitede geçirdiğim 4 sene boyunca hiç annemden haber almadım nede görmeye gittim. arık 24 yaşındaydım okulum bitmişti grafikerdim anneme bakıcak param vardı. finallerin bittiği gün direk istanbul'a gittim annemin yanına kapıyı çaldım. kapıyı güler teyze açtı. serhan ? dedi evet dedim geri döndüm dedim sarıldım. annem nerde dedim içerde yatıyo dedi. hemen içeri gittim

annem beni görür görmez ağlamaya başladı koştum boynuna sarıldım annemm ! dedim. hissetmiştim affetmişti beni uzun bi süre birbirimize sarıldık üniversite okuduğumu bi iş sahibi olduğu söyledim. çok mutlu olduğu gözlerinden gözüküyodu 10 dakka sonra kapı çaldı dayım geldi. beni gördü hiç bi tepki vermeden yaptığını beğendin mi ablamı hasta ettin dedi ? ne hastalığı dedim ? stres ve üzüntüden kalp hastası oldu,1 yıl önce anjiyo oldu dedi. herkesin beni suçlamasından bıkmıştım.ama annem kalp hastasıydı benim yüzümdenmiydi ?

annemle beraber yaşamaya başlamıştık artık sürekli hap kullanıyodu öksürük halsizlik artık yataktan kalkamaz hale gelmişti tabi bende çalışıyodum anneme bakıyodum. bi gün işten çıkma saatime yakın telefon geldi 'serhan annen rahatsızlandı eve gel' hemen eve gittim kötü şeyler düşünmemeye çalışıyodum evrim yengemi yolda gördüm annem nasıl yenge dedim iyi oğlum dedi bir şeyi yok çok rahatlamıştım. eve gittim apartmanın önünde güler yenge oturuyodu ağzından çıkan 2 kelimeyi hatırladım sadece ' başımız sağolsun ' olabilirmiydi annemde ölmüşş olabilirmiydi beni hayata bağlayan tek şey'de gitmiş olabilirmiydi ? evet artık yanımda kimsem yoktu babam annem kardeşim hepsi ölmüştü.. eğer beni izliyolarsa söylemek istiyorum affedin beniiiiiiiiiiii !! anneeee babaaaa baraaan :(

yani kardeşlerim annenizin babanızın kardeşinizin kıymetini bilin ben annemi daha 4 ay önce kaybettim allah size bu acıları yaşatmasın. yarın sabah ilk işiniz annenizi babanızı kardeşinizi öpmek olsun onlara değer verin. annenize babanıza karşı çıkmayın. hani derler ya bir şeyi kaybettiğinde anlarsınız ne kadar değerli olduğunu işte o misal.