-
1.
+1 -1tek olmayıp aynı aile ilişkilere sahip birileri de olabilir.
şu başlıkta bahsetmiştim bu yönüyle irdelemek istiyorum
(bkz: gurbette yaşamanın ne gibi zorlukları)
24 yaşındayım ve tek çocuğum. üniversiteyi de ailemin yanında okudum diyeceğim henüz ayrı bir zamanımızın geçtiği söylenemez. bana doğal olarak çok düşkünler. sürekli benimle birlikte oldukları planlar yapıyorlar. yurtdışında yüksek lisans yapmayı planlıyorum. ancak ardından orada kalıp çalışma gibi planlarım var. babam pek belli etmez de duygularını annem yalandan da olsa destek çıkıyor sen işini bilirsin neresi hayırlıysa senin için oraya git diyor ama biliyorum bensiz yaşayamaz aq. bu durum önüme taş koyuyor işte. kaç gecedir uyumaya yattığımda gözlerimden yaşların indiğini farkediyorum düşünmekten. diyorum benim onlardan başka kimim, onların benden başka kimi var ki? ama ardın da düşünüyorum ben 24 senedir 4 duvar odasında aynı ev içinde daha hayatta hiçbi şeyi tecrübe edememiş bi adamım. ve bir kere geldiğim bu hayat benim hayatım. annelere kalsa bütün ömürleri boyunca yanlarından ayırmak istemezler mesela. ama ben buna göre yaşayamam ki aq. benim de planlarım hayat beklentilerim var.
zaten bir şekilde farklı şehirde çalışacağım mesleğim gereği durum bu değil. türkiyenin en uzak yerinde bile olsam allah korusun başlarına bir şey geldiğinde ya da aksi bi durum oluştuğunda maksimum ertesi gün yanlarındayım. ancak yurtdışında yaşamaya başladığımda gidiş dönüş 2-3 bin liraya kadar bir masrafa tekabül ediyor e doğal olarak sık git gel yapamayacağım ekstrem sağlık problemleri dışında. kafama taktığım nokta burası. türkiyede herhangi bir şehirde ayda 1 de olsa memlekete uğrama şansım olucak ancak bu yurt dışında belki de 5-6 aya kadar çıkacak muhtemelen. sizce bu ne gibi sorunlar çıkarır bunun yanında başka ne gibi zorluk çekerim ailevi anlamda? benim tek düşündüğüm onlar şu durumda başka zerre bir şey gibimde değil. gerekirse temizlikçilik yaparım yine bir şekilde yaşarım.
daha şimdiden sanki arkamda öylece bırakıp terketmişim gibi hayal edip gözlerim doluyor her gece anasını satayım pgibolojim bozuldu. dediğim gibi benden yana en ufak bir sıkıntı yok. benim tek takıldığım nokta onlar üzerindeki etkisi yurt içiyle yurtdışı arasında ne gibi farklılıkta olur.
yeterli olgunluğa sahip birilerinin fikirlerine deli gibi ihtiyacım var
-
2.
0OKUMADIM TEK ÇOCUĞUM ÖZET GEÇ huur ÇOCUĞU
-
3.
0okuyamadım yok ama
-
4.
+1bunu valla fazla okumadım ama geçen başlığını okumuştum.
şunları diyip gidicem ;
yani bilader bu hayat senin ve hayatta yalnızız sen ailen ile ölmeyeceksin veya karın ile.
he bak bide söz vardı onuda yazıyım
Geride bıraktıklarına odaklanırsan, önünde seni bekleyenleri göremezsin.
buda aklında kalsın diye yazdım.
he, ben olsam giderim aileni çok seviyosun tamam görüntülü sohbet açarsın sınırsız konuşursun -
5.
0vedalaştıgında(ne gibime gidiyosan) bogazın dügümlenecek gözlerin dolacak gögsüne bişey çökecek daralacaksın yani çokzor çok of offf
geriden böle sana el sallayacaklar onları göreceksin yavaş yavaş kaybolacak off amk off -
6.
0yani öyle bir şey ki artık kendimi tanıyamıyorum. ben kendimi bugüne dek hiç bu kadar tutarsız görmedim mesela. bir gün lan giberim diyorum onlardan başka kimin var kır dizini otur. tüm o dostluklar dahil her şey yalan tek gerçek ailen. karın dahil seni anan baban kadar çok düşünen olmayacak diyorum kapatıyorum konuyu. ama hemen ertesi gün bi hareketlerini görüyorum mesela bana uymayan, ulan diyorum benim ideallerim hayallerim varken günden güne çürüdüğümü, akranlarıma/çevreme göre şimdiye dek tatmadığım yüzlerce duygu/tecrübeyi düşünüyorum. göz göre göre görücü usülüne doğru gittiğimi biliyorum. 1 kere geldiğim şu hayatımın ailemin o sınırlı ufkuyla şekillenmesini istemiyorum dıbına koyim.
bu da yetmezmiş gibi her gün gittikçe ileri boyuta taşınan bu haberleri okumaktan artık çok rahatsızlık duymaya başladım
http://www.radikal.com.tr...artisini_onayladi-1199543
elimde fırsat varken ve hazır gençken bir şekilde avrupa vatandaşlığı almak için çabalamanın mantıklı olduğunu düşünüyorum. yarın bir gün gezmeye dahi vize verilmeyen bir ülke olup burada takılıp kalacağımdan deli gibi de korkuyorum
tüm bunlar arasında her gün git gel yaşıyorum size yemin ediyorum. bir sabah yüzümü yıkarken tamam diyorum gidicem dıbına koyim. gece yastığa kafamı koyduğumda iş 180 derece tersine dönüyor.
haftaya kpss ye gireceğim. 80 üzeri alırsam atanabilirim. ki deli gibi de atanmak istiyorum. şayet atanırsam tüm bunların geçici heves olduğuna ne kadar boş işlerle uğraştığıma dair inandıracağım kendimi adım gibi de biliyorum. yalnız madalyonun öbür yüzünde atanamama ve kamu haricinde tatmin edici başka bir yerde çalışma şansımın neredeyse 0 olduğu gerçeği yüzüme tokat gibi çarptığında bir anda anlamlı hale geliyor tüm bunlar. hatta tek çıkış yolumun bu olduğuna inandırıyorum kendimi.
keşke 1 kişi bile anlayabilse içimdekileri o kadar yalnızım ki dıbına koyim.. - 7.
-
8.
0bu sene giriyorum ben de bi yerlere, bizimkiler illa yanımızda oku diyorlar. çok acayip bi çizgideyim şu an. vereceğim karar önümüzdeki senelerdeki pgibolojim üzerinde çok etkili olacak. bakalım ne karar vereceğim.
-
9.
0Eğer seni bunaltan her şeyine karışan senin bir kişilik sahibi olmana müsade eden düşüncelerine saygı duyan hayallerinde sana destek olan senle sıkıcı nasihatlerle değil de bir birey olduğunu hissettirerek konuşabilen ailen varsa macera arama ailenden de ayrılma .
-
10.
0Babacan bende tek çocuğum 4 senedir disarda okuyorum yas 22 ama ben lise çağlarından beridir eve pek bagli degildim en son memlekete gitmemin üzerinden 4-5 ay geçti onlarda ozluyo bende özlüyorum. Alistirmak lazim ileride ne is yapicagimiz belli değil belki senede sadece 1 kez gidebilicen bunlari da düşün ona gore hesab kitap yap
-
11.
0ilginçtir ben de ailemden tiksinir oldum
-
12.
0dostum konumda da yazdığım gibi. @9 tamamen haklı. eğer ailen seni sıkmıyorsa, sıkmaktan ziyade geleceğin adına bir tehdit değilde, destekcin, yardımcın oluyorlarsa onlardan ayrılma. ayrıldığın an hayattanda ayrılırsın.
ama eğer tamamen farklı kişilikleriniz varsa, ve yeni yeni olayların dahada kötüye gideceğini düşünüyorsan, evden çıkman en doğrusu.
(bkz: sadece yaşa göre cevap verecekler gelsin) -
13.
+1atanamazsan ayrıl aynen ama atanırsan gibtiret avrupayı tatile gidersin. meslek ne buarada ?
-
14.
+1ulan ben de aynı duruma gelcem bir gün gözlerim doldu
-
15.
0ikiniz de suçlusunuz amk. sen 24 yaşına kadar hep ananın yanında kalmışın, onlar da eşşek kadar olmuş adamın hala çocuk gibi üstüne titremiş. hiç bir yere gidemezsin sen kardeşim o züt yok diycem de hiç olmamış ki. otur oturduğun yerde annene babana bak işte.
-
16.
0@15 zütle ne alakası var dıbına koyim bu durumun? puanımım orayı tuttu orayı yazdım bi anlık gafletle he yazmaz olaydım orası ayrı. bunun dışında benim kontrolüm altında gelişen hiçbir şey olmadı. yeni mezunum. bu önümdeki ilk fırsat. anne babamın bakılmaya ihtiyaçları da yok ayrıca
-
17.
0@13 muhtemelen öyle olucak
-
18.
+1@20 ben müziği dinliyim panpa o yeterli bence
-
19.
0panpa hic yurt disi isine girme sen kafayi yersin ben 23 yasindayim dubaide yasiyorum tek cocugum ama ilk okul 4. siniftan beri annem calisir benim ben yalniz buyudum kimseye ihtiyac duymadim kimseye baglanmamayi ogrendim annem bile olsa baban bile olsa alisacaksin ama sen ne yalniz yasamayi biliyon ne anandan babandan ayrilmayi biliyon kaldi ki yurt disinda yaninda kimse olmayacak yanindan e bir arkadasin olacak ne destekcin olacak ilk gittigin zamanlar en zor zamanlarin olacak ki 3 ay dayanamazsin bu zihniyetle 2 ay bile durmazsin gibime geliyor yapabilecegin seyleri kovala kendini biliyorsun nsilsa
-
20.
0@21 ah be panpa, gitmişsin dıbına koduğumun araplarının yanına sonra vay efendim yurtdışı çok kötü. master yapmaya avrupa yada amerikaya gidiyorsun master yaptığın okulda öyle bir arkadaşların oluyor öyle bir mutlu oluyorsun ki hem de.