Part 1--- SALAK BiR BETAYKEN

Sabah saat 8de kalktım okula doğru yürümeye başladım. Aradan 10 dakika geçti okuldaydım ve bizim tayfa yani Murat, ismail, Cenk, Berkan ve Osman her zaman ki gibi en arka sıraları birleştirmişler sohbet ediyorlardı. Yanlarına gittim selam verdim sadece ismail ve Murat selamımı aldı.Çünkü beni fazla takmıyorlardı nedeni ise en küçümsenen kişi olmamdı. Bende sohbete katıldım tabi sadece dinlemekle yetiniyordum. Şu bilgileri vereyim bu olayların geçtiği zamanda ki rütbeler

Berkan: Alfa
Osman:Alfanın dostu, bir alt mertebe beta yani
Cenk: 2. Beta
ismail ve Cenk:3 beta
Ben: 4.beta amk.

O gün öyle geçti. Ben gece yastığıma koydum kafamı ve düşünmeye başladım beyler. Lan niye ben en alttayım? Niye Berkan gibi değilim ki? Benin eksiğim yok ondan hatta daha kalıplıyım aslında. Böyle düşünürken gözlerim yaşardı beyler.Çünkü beni takmıyorlardı hiç. Lan artık kendimi düzeltmeliyim dedim. işte beyler hayatımın dönüm noktası o gece, saat 03 civarlarında gerçekleşti. Böyle düşünürken uyuya kalmışım.

Yine kahvaltımı yaptım ve yürümeye başladım okula doğru.Ama yürüşüyümü değiştirdim beyler. Sizde yürüyüşten başlayın.Ben hep kafam eğik yürürdüm. Artık kafam dik şekilde yürüyorum ve inanın çok faydası var. Neyse 15 dakika falan sonra okula gittim. Bu sefer topluca selamun aleyküm demek yerine tek tek ellerini sıkacaktım. ilk başta ismail ve Muratla tokalaştım. Sonra Osman ve Cenk. Nihayetinde Alfamız olan Berkanla selamlaştım. Berkanın elini hepsinden daha fazla sıktım(kankalar bu pgibolojide olan bir şey, araştırın bakın vücut dillerini. Devlet büyükleri bu taktiği uygular selamlaşırken). Daha fazla sıktım ve elini ben bıraktım yani o çekmedi. istemsizce Berkanın kaşları çattı. Beyler çünkü bu bir tehdittir aslında.Ben senden daha makamlıyım demektir bu eli sert sıkıp bırakma. Beyniniz algılamasa da bilinciniz algılar. Neyse, oturdum kendi sırama hiç yanlarına gitmedim.

Amacım betadan omegaya dönmekti.Çünkü yalnız kalırsam başka dostlar edinip onların alfası olabilirdim. Yaklaşık 2 hafta sadece önemli meselelerde iletişim kurdum bizim tayfayla. Onlar artık bana selam veriyorlardı ve beni ciddiye alıyorlardı. Yani başarmıştım omega olmayı. 1 ay kadar böyle takıldım beyler tek başıma oturdum kitap okudum falan. Kimseye ihtiyacım yokmuş gibi davrandım. Evet canım sıkıldı ama sabrın sonu selamettir diyip sabrettim.

Burdamısınız beyler