allaha yeniden inanıyorum

çünkü çaresizim. bu zamana kadar iyiliklerin hep karşılıksız kaldığını gördüm adaletini gibeyim dünya diyip her şeyden soğudum. kimseye bir zararı olmayan bebeklerin katledildiğini, açlıktan öldüğünü ve bunu tüm insanlığın nasıl soğukkanlılıkla izlediğini gördükçe allahtan uzaklaştım. kimselere söylemedim belki dışlanırım korkusu yüzünden belki de ortamcı ateist muamelesi görmekten çekindim.

şimdi tekrardan allaha tüm kalbimle inanıyorum, inanmak zorundayım. çünkü bu kötüler hüküm sürerken kötülüğü cezalandıracak adil bir sistem olması imkansız. inanın tutunacak tek dalım bütün huur çocuklarının öbür tarafta cezalandırılacağına dair inancım. eğer bunun böyle olmayacağını düşünseydim yaşamak için de bir sebebim kalmazdı. belki size saçma gelecek ama inanmaktan başka çaremiz yok arkadaşlar.

@7 şuku panpa

@15 peki o düşünce nereden geldi insana? yani niye tanrı niye allah niye güç olarak geldi insana o düşünce? mesela insanoğlu başka bişeyle de kendini avutabilirdi.

(bkz: stoyaizm)

tanri insanlarin caresizliklerinden varolmustur insan icin son umut kaynagidir

not:Muslumanim

@1 +rep ama ben yinede ateistim panpa

@17 simdi o soru ile ister istemez beni "belki de gercekten varolan allah bizde öyle bir tohumu ekmistir" dedirtebilirsin ama bunu nasil kanitlayabiliriz panpa? yok böyle bilimsel bir kanit, bu soru bile basli basina inanca dayali birsey, o zaman da sohbet bundan öte ilerleyemiyor.

ayrica her toplum semavi dinlerden bildigimiz tanrilara yönelmemis, gecmis zaman medeti atesten günesten puttan bulanlar da olmus ve olmakta. ayrica semavi dinlerden oldukca farkli olan (budizm-hinduizm gibi) tanri-bazli olmayan dinlerden bahsetmiyorum bile. bazi toplumlar da o felsefelerde huzur ve refah bulmuslar.

@21 o zaman biraz agnostik mi takılmalıyız panpa

ama allah sana hala inanmıyo o.ç.

@2 kahkaha atıım lan yokmu benden başka gülen

@1 şimdi onlar düşünsün

@22 panpa ben sana "söyle veya böyle ol" demiyorum ki. herkes kendi durusunu ve inancini kendi bulmalidir. sorgulayan bir beyin olmalidir. sorgulayip ve o evreden sonra müslüman olmayi sectiysen ne mutlu sana, helal olsun derim. ateizmi de secsen ayni seyi derim. yeter ki sorgula, arastir. hacinin hocanin kitabin bilim adaminin veya filozofun dediklerini izole bir sekilde ele alacagina hepsine de yer ver degerlendirmelerinde, ve herseyden en önemlisi kendin bir sonuc cikar, bir tutum sergile.

@26 arkadaşın dediğini yapmış bir adamın hayat hikayesi belki burdan dinleyip düşüncelerinize yön verebilirsiniz
http://inci.ca/u647a6pv4v

@15 hoş yazmışsın panpa

allah'a (veya tanri veya adini ne korsaniz, benim acimdan ayni seyden bahsediyoruz) inanmanin en temelinde zaten bence iki neden vardir:

1) varolmanin kaynagini baska türlü anlamlandiramamak
2) bu dünyada yapilan haksizliklarin veya iyiliklerin bir sekilde karsiliksiz kalmasi korkusu.

birinci şıkkı bir bilim adami, bir düsünür, bir filozof edasiyla belki de bertaraf edebilirsiniz, ve bence kimse de gelip diyemez ki "hayir sen kisitli aklinla simdi tanrinin varolmadigini kanitladigini mi zannediyorsun?" diye dalga gecemez. bu konuda inanan da inanmayan da ayni saftadir, kimse kesin bir görüs belirtemez.

ikinci şık ise mazlumlarin veya duyarli insanlarin kaygisindan dogan bir noktadir. caresizsen, varolan haksizliklara müdahale etme veya ses cikarma gücün yoksa tanri'nin adaleti inanci sarilanacak son umut dalidir.

özet: burada allah'a inanmak veya inanmamak dogrudur yanlistir demedim, sahsen hic bir dine mensup da degilim, ama bence her insanin kalbinin derinlerinde potansiyel olarak bir doga üstü hakimiyete sahip bir varlik (misal: tanri) inanci kesinkes vardir ve yeri geldigince de uyandirilabilir.

@12 benden de panpa

maça mı çıkıyoruz lan huur çocuğu?

ne diyim sağlık olsun, pilavlar çıksın diye taşşamıda geçim onun dışında hayırlısı panpa ne diyim sağlık olsun,

başıma gelmeyen olumsuzluk kalmadı hayırlısı dedikçe daha beteri geldi şimdi ben napayım amk

yalama olmuşsun sen birader