alın size 5 yıllık lise anılarım piçler

Derken çıktım tuvaletten, çıkar çıkmaz karşımda bir abi. Gel benimle dedi. Gittim amk. Koğuşlardan birine girdik. Çocukları komple dışarı çıkarttı. Uzun uzun konuştu bana, moralimi düzeltti sonra da gitti . Lan bir daha hiç görmedim adamı. 1 sene geçti arasından, adamın yüzünü gören cennetlik amk. Gelgelelim artık ailemden ayrıydım.. Bu o kadar kolay olmayacaktı ama alışmak zorundaydım.. Ama nereden bilebilirdim,1 yıl boyunca aynı etüt koğuşunda gece yarılarına kadar her gün ağlayacağımı.. Sinir hastasıydı Gamze’m .. Ve ondan ayrı kaldıkça ciğerlerim parçalanıyordu.. Ölümü arzulamak daha kolaydı o yıl… Herkesten ayrı, yapayalnızdım… Abimden, annemden,babamdan.. Kan kardeşimden.. Gamze’mden.. Derken bir şey oldu . 14 Aralık günü kan kardeşim beni aradı ve cenazeyi bildirdi. Eğer bu satırları okuyorsa beni affetsin,ama anlatmak istedim. Yıkılmıştım. Demek vefat etti he… O gece yurttan kaçtım işte. ilk defa gemileri bu kadar yakmıştım. Karşıma çıksa, hocaları bile öldürebilirdim. Ben kardeşime gidecektim amk. Onun yanında olacaktım, gidiyordum ben. Tutanı gibertirim. Artık acılarımı unutmuştum. Ne Gamze kalmıştı,ne de aile ayrılığı.. Kan kardeşimin annesi vefat etmişti çünkü o gün.

Günler birbirini kovaladı, saatler aktı hızla. Farkına bile varamamıştık ne olduğunun ki,kardeşim bir kez daha kanıtladı bana ne kadar güçlü olduğunu. Onun bu durumda tek dayanamadığı şey, timsah gözyaşlarıydı. Ondan nefret ediyordu işte. Onu görmesin o. işte böyle hayatlar var burada. Sen orada 14 kişiyle dil çıkartarak fotoğraf çekersin, arkadaş listeni 4.999 yaparak sınıra ulaştırırsın. Ama cenazene 1 tanesi bile gelmedikten sonra… Neyse..

Gamze deyip duruyorum, anlatayım şu olayın aslını astarını da dinleyin dıbına koduklarım. Ben bu kızla internetten bir oyun üzerinde tanışmıştım. Düşündüğünde komik lan aslında. Ama işte biz de böyle çocuklardık. Görmediğimiz birini SEVEBiLiRiZ . Gözden ırak olması, gönülden de ırak olacağı anldıbına gelmezdi bizim gibiler için. Biz severdik sadece. Gerisini pek düşünmezdik. Ama karı sinir hastasıydı,o kadarını biliyorum. Yıl oldu 2013 .. Şimdi sadece insanların bilinçaltındayım. O da benimle tanıştıkları için amk.

Gece saat 4,5 olmuş.. Uykudan uyandırılıyoruz yine huur çocukları tarafından. Kalk kalk kalk kalk ! diye bağırıyor lavuğun bir tanesi. Kalkın oğlum sabah oldu kalk lan ! diye bağırıyorlar filan. Kalktık üstümüzü giyindik. Buranın ayazı fena olur, giber adamı. Açmışlar camları da sonuna kadar. Hay dedim ananızı gibeyim emi. Üniformaları giydik, sonra güldüler. Şaka deyip gittiler. Saatlere baktık 4,5 amk . Sonra kimse pijama giymedi, kimse uyumadı. Kimisi arkada osbir çekti, kimisi pişti oynadı, kimisi taktı kulaklığını.. Sevgilisine mektup yazan bile vardı aramızda. Böyle bir koğuştuk işte biz. Anlı şanlı 103. koğuş. Bir gece de hiç unutmuyorum, bizim Mali(Mehmet Ali) abi beni uyandırdı gecenin 2′sinde. Bir Kızıl Goncaya Benzer Dudağın adlı parçayı söylettirdi bana. Sonra kaydetti. Dedim abi niye kaydettin ? Oğlum ben aşığım bu parçaya dedi, gitti. Ama rahat bir 5-6 kere söyletti yani. Yok cızırtı var,yok sesin çatladı,yok güzel olmadı… Güzel abilerimiz de vardı hani, kıyak adamlar. Mesela bizim Göktuğ abi. Adam ev rakısı yapıyor amk . içirtti zorla, kayısı kokuyordu lan. O da Özvarnalı mezunuydu amk. Aynı okuldan çıkmıştık ve abimle tanışıyorlardı. Şansıma bak amk. Hayat çok garip ya. Hiç ummadığın bir yerde hiç ummadığın biri çıkabilir karşına. Dikkat edeceksin .

Neyse çok fazla konuştum bu akşam, yoruldum amk. Zeki Müren eşliğinde Hüseyin kardeşimin şerefine kaldırıyorum kadehi. Seviyorum sizi gençler. iyi bakın kendinize.

http://www.youtube.com/watch?v=Fb-o5qiK4o8

özel olsa da söyleyeyim lan... gamze çok severdi bu şarkıyı,bizim şarkımızdı bu...

hoşunuza gitti mi lan binler ?