Bu muallakler üstüme yürümeye başlıyorlardı, ben de mecbur kapandım beyler dayağı yiyip beni Ebrar'a yollayacaklardı diye düşünmeye başlamıştım. Gelene yumruk sallıyor fakat kavgadan uzak durmaya çalıştığım için maksat yanıma yaklaşmasınlar diye itiyordum, çevredeki millet kıllanmaya başlamıştı, yakında polisi ararlardı eğer bu hızla bu yavşaklar beni indirmeye çalışmaya devam ederse polis anca benim peltemi bulurdu bir de nezarete atarlardı, tam yannanlara otururduk. Baktım durum ciddi ben de elemanlardan bir tanesine bir tane geçirdim sağ elimle çocuk tabii nolduğunu anlamadı, yere yapışıverdi zaten bakmayın beyler bu yavşaklar çok artistik yapar ama koftur çoğu zaten tek kişiye 3-4 kişi gelmelerinden tahmin etmişsinizdir, hoş elemanın gözünü biraz da ben korkutmuştum. Elemanlardan ikisi beni kollardan yakaladı zar zor zapt ederek kafama tokatla, işte yumrukla vurmaya başladılar, Ege de karnıma vuruyordu, bu sırada biri "AYIIII" diye bağırarak Ege'ye öyle bir omuz attı ki çocuk 5 gün yerinden kalkamamıştır, ondan sonra tek bir tekmesiyle benim sol kolumu açtı sol kolumla da ben sağ kolumdaki dallamayı silkeledim. Boynunda atkı olan kız bu sırada donup kalmıştı, kendince kazanacaklarını bekliyordu herhalde. Beni kurtarmaya gelen Deniz'di, "Birader geç kaldın gibiyolardı belamı valla" dedim, Güldü "Ulan senin için dershanedeki muallak hocayla kavga ediyordum ayı oğlu ayı, kıymet bilmiyorsun. Sigara ver hadi bana." Deniz böyleydi işte, ona teşekkür edemezdin istesen de, etsen de önemli değil derdi veya itce bir cevap verirdi, siz de niye ediyorum lan diye düşünürdünüz öyle öyle bize de nankör cevaplar vermeyi öğretmişti, bakmayın nankörceydi cevaplar ama gerçek minettarlık duyuyorduk içten söylüyorduk. Deniz yukarı şuanda Yolgeçen Han'ı olarak bilinen mekana doğru yürürken kızın boynundan atkıyı çekip aldı, bana uzattı. Üşüme kardeşim, bak yeni atkı aldım sana, ben de abartılı bir hareketle "ALLAAAH SAĞOL KARDEŞiM" "YENi ATKIMA BAKIN" diye bağırarak boğadan yukarı çıktım, işte Ebrar'a sataşan herkese bunu gösterecektim, atkıyı boynuma sardım, öylece kaldı. Ebrar benim atkıyı aldığımı bilmemeliydi çünkü: bunu benden gizli tutmuştu. Çünkü: "Söylemiştim Ebrar" diyeceğimi biliyordu öylece mal gibi kalmamak için bana söylememiş olmalıydı. Boynuma sardığım atkıyla uzun süre takıldım, irem atkıyı aldığında bir iki gün sonra Ebrar'a vermiş, daha sonra irem'den öğrendiğime göre Ebrar da" Bu parfümü kim kullanıyorsa beni bulsun bu kadar güzel kokan çocuk mu olur?" demişti.

Beyler bol bol devam edelim, belki bitimlere bile yaklaşırız kim bilir.
---
Öncelikle yaptığımız şey gündelik olarak bir rutin oturtmaktı, Ebrar gittiğinden beri tak gibi yemekler yiyor, ne halt ettiğimi bilmeden gün boyu plansız yaşıyordum, gittiğim çoğu yere (okul hariç) yarım saat geç gidiyordum. Çünkü: ya hazır olamıyordum ya da koşmaya isteğim olmuyordu, işte böyle geç kalıyordum, Zeynep bana tek bir şey demek istiyordu bu konuda: O da şuydu, "Erkek adam her yere vaktinde gider, sen ağır abi olmalısın, senin imajın buna uygun, sen o yavşaklardan değilsin Ata, yapacaksan bunu yapacaksın, ya da öyle enkaz gibi kalacaksın" Söyledikleri aklıma yatmıştı beyler, inanın imaj işine çok değer veren bir tip değilim fakat, "ağır abi" diye tabir ettiğimiz hani ziyadesiyle olgun davranan tiplerden olursanız, çok faydasını görürsünüz. ikinci olarak dinlediğim müzikleri değiştirdi, çok dramatik ve üzücü müzikler dinliyordum. Ebrarla birbirimize sürekli şarkı önerirdik beyler, slow şeyler, hareketli pek yoktu. Onların hepsini bir albüm yapıp telefona atmıştım, tek dinlediğim müzikler onlar ve kendi keşfettiğim Ebrar'a söyleyemediğim şarkılardan oluşan o albümdü. Bunları da değiştirdikten sonra, giyiniş tarzıma tekrar göz attık. Yine sade giyinmek istediğimi söyledim, eyvallah dedi. Zeynep bende saç sakalı hiç sevmezdi, fakat eski sevgilisi Derin uzun saçlı ve sakallı bir lavuktu belki ondan dolayı da etkili olabilir ama size şöyle diyeyim beyler, kafamın yapısı düzgün, o yüzden hiç sıkıntı olmazdı. Bir kere saçlarımı Kaan kesmişti ve Zeynep'e arkadan çekilmiş bir fotoğrafını atmıştım, 3 numara standarttı beyler saçlar, ama sırtla beraber fena durmuyordu. Zeynep gülüp "Sende de iyi malzeme varmış" diyip gülmüştü. Nedense kızların bir sırt fetişi vardı yalan söylemiyordu yani hatun, amaan neyse sonuç olarak Zeynep beni baştan yarattı, hem de bunu 1 ayda her şeyi bırakmamı sağlayarak, Ebrar'ı bünyemden kaldırmamı sağlayarak başarmıştı. Okullar benim için açılıyordu ve bu sefer son bir defa ben o kapıdan girerken herkes ama herkes yerini bilecekti çünkü bu sefer hiç keyfi yerinde olmayan bir Ata o kapıdan içeri girecekti ve bu sefer tahammülüm olmadığını herkes görmeliydi. En azından Zeynep'in önerdiği buydu.

Neyse beyler velhasıl kelam tabii ki hikayemizin güzel kızı Rüya olamazdı, öyle güzel kız bize yannan bakardı. Ama yalan yok kızın da ruhuna huurluk işlemişti beyler, su sebili var bizim koridorda kızlar oradan su içmez genelde malum, eğilirsin arkadan pislik olsun diye biri gelir dokundurur, tabii haklı olarak hoşlanmazsın. Rüya geçerdi bu sebile 15 dakika su içerdi huur, arkasında olurdum ben de hep şanssızlığıma bak ki kız da hep sürttürmeye çalışırdı dıbına koduğum. Beyler, yanlış anlamayın muallak filan değiliz ama böyle kızı da sevmem, böyle kız benden uzak yavşakları seven kızlardandır amaç bir gün sürttürdüğünde heh be ne rahatladım demek herhalde, bu arada kız lise bitimine kadar kimseyle de çıkmadı beyler gösterip de vermemek de ayrı bir huyuymuş sanırım. Neyse panpalar devam edelim. Rüya'yı fazla kötülemeyek, kedi uzanamadığı ciğere mundar dermiş. O gün de sınıf başkanı seçimleri yapılıyor, bu Rüya da zengin kız yurtdışında okuyacak, babası parasını verecek ama CV lazım, kızın notlar iyi, ah bir de sınıf başkanı olsa! Ne güzel olur halbuki, zaten bu huur da bunu planlamıştı bir iki gündür erkeklere genelde yavşayarak veyahutta ben şehre yeni geldim (Kız liseyi okumak için dışardan gelmişti) bana etrafı gösterin yaa diyerek bir iki erkekle dışarı çıkıp onlarla tanış olmuştu. Kısaca çoğu oy onundu tabii karşısına kendisinden iyisi çıkmazsa. Ben de dedim ulan adaylığımı koyayım filan haşat edeyim huuryu, sonra düşündüm dedim alt tarafı sınıf başkanlığı, yurtdışında okumayacaksan bir gibe yaramayan aptal bir şey, yannan kürek işler. Tam bu sırada Ebrar diye bir hatun vardı sol ön sırada çok sessiz ama böyle el kadar minicik 1.50 boylarında açık kumral saçlı, incecik kolları, bilekleri, narin bir suratı olan kızdı vücudu hafif balık etliydi fakat abartı derecede değildi, genel olarak kız çok narindi, zarifti, yine parası olduğu çok belliydi çünkü: çok bakımlıydı, kollarında, yüzünde hiç sakal bıyık görmedim beyler kızın ve inanın millet 9. sınıfta kendini hep böyle saldığı anlarda göreceğine inanıyor böyle şeyleri, ama hatun sağlam derecede kendine bakıyordu, büyük olasılık en güzel saç boyasından, en güzel parfümlerden kullanıyordu, hep çok güzel kokardı. Şirindi, ufak tefekti ama sessiz de bir kızdı, Ebrar öyle bir hatundu ki sınıfın yarısı zaten onun şirinliğinden etkilenip ona oy verirdi. O sırada hoca önümüze birer parça kağıt koyup,"Kapalı oylama yapalım beyler bayanlar ve de rica ediyorum bunu önemseyip, dalga geçmeyin. Bu yurtdışında okumak isteyen arkadaşlarınızın bazıları için önemli." dedi. Sınıfa gözlerini dikip kim aday oluyor diye sorduğunda ben tam el kaldıracaktım ki Ebrar'ın el kaldırdığını gördüm, büyük olasılık benden korkan tipler bana korkusuyla oy verecek, Ebrar'ın sevimliliğine de bir iki oy gidecek, oylar bölünecek Rüya başkan olacaktı. Neden bilmiyorum ama Rüya'nın başkan olmasını istemiyordum, şirret bir kız gibi geliyordu. O yüzden elimi yavaşça indirdim, Kalan eller Rüya ve Ebrar'ınkilerdiler ve ben hangisine oy vereceğimi bilmiyordum, Ebrar iyi kızdı ama Rüya da ciks objesi gibi hatundu, bu sırada hoca kağıtları toplayacam lan hadi bakışını üstüme kitledi, kağıda bir kelime karalayıp hocaya verdim, fakat ucuna ufak bir yonca işareti çizdim çünkü yoncaları çok severim ben beyler böyle ufacık fakat her yerden fışkıran yoncalar pek hoşuma gider zaten gelir gelmez sıramada bir tane kazımıştım sıramın üstünde ufacık bir yonca vardı fakat o kadar hoş kazınmıştı ki onu büyütmeye veyahutta daha fazla oymaya kıyamıyordum. Kağıdın arka köşesine yoncayı çizip katlayıp hocaya verdim, oylar sayıldığında bir sessizlik sınıfa yayıldı. Sonra da kimin başkan olduğunu öğrendik..

Kağıtta "Efe'ye dikkat et Ayı, bu seferlik Ebrar için ikinizi kolluyorum" yazmıştı, Efe denen bir çocuk vardı beyler, adını duyar duymaz yıkıldım, çünkü eleman çirkin olmasına çirkindi fakat Ebrar'ın aradığı ilgiyi Ebrar'a gösterebilecek bir çocuktu, bunun dışında inanılmaz derecede zengindi, bazı günler okula spor arabayla filan gelen bir tipti, normal günlerde de şöförle geliyordu zaten, benim bu çocukla yarışmam için şansı bırakın, ihtimal yoktu. Eleman tedirgin olmadan ehliyetsiz Maserati süren bir tipti. Bunun dışında okulda force'u olan Ayhan kardeşimiz de belli ki Ebrar'dan hoşlanıyordu çünkü, bunu benim için değil Ebrar için söylemişti. işte şimdi iki kişiyi halletmemiz gerekiyordu, bunun tek bir yolu vardı o akşam ne yapacağıma karar verecektim, Ebrar'a ne olduğunu söylemeliydim. Ona her şeyi anlatacaktım. Onu nasıl sevdiğimi, aşkımın ne kadar büyük olduğunu ve onsuz bu işe gerçekten dayanamadığımı yanımda olmazsa gerçekten taku yiyeceğimi söyleyecektim. Okul çıkışı biraz konuşabilir miyiz? diye sordum. Kış geliyordu hava soğuktu, "Beni vapura üşütmeden bırakırsan olur Ata" dedi. Anlaştık dedim ben de çıktığımızda vapura doğru yürüdük aşağı doğru inerken ona konuyu açtım, seni seviyorum diyerek başladığım gibi anlattım anlattım ve anlattım iki kelimelik "Peki o zaman" cevabıyla yüreğimi yaktı, ne diyeceğini bilmiyordu çünkü: o böyle bir şeyleri hala hissedebiliyor olduğum ihtmalini çoktan bitirmişti ona göre ben yakın bir arkadaş belki uzaktan arkadaş olmak istediği eski sevgiliydim, durum hiç iyi değildi hayatta tek tutunduğum dal, belki de uzun süredir bir tanem dediğim Ebrar'ı kaçırıyordum elimden, bitiyordu beyler en sonunda. Vapurun önüne geldiğimizde, onu çok kıskandığımı söyledim. Omuz silkti Ebrar hanım, ona göre bu doğal bir olaydı anlaşılan Ebrar'ım lütfen diye yalvarana kadar uzun süre sessiz sessiz oturdu. En sonunda kafayı yiyip sokakta yürüyen dallamaları yanından geçince kıskanıyorum, onlar da senin kokunu alıyorlar, almamalılar diye sinirlendim. Elimi tuttu, gözüme bakıp Ata, sen benim en yakınımsın, gitmeni istemiyorum ama gitmek istiyormuş gibi konuşuyorsun dedi. Haklıydı, daha fazla Ebrar'ın yanında kalmam mümkün değildi, bu kıskançlıkla yakın zamanda birilerini öldürecektim ya da kız iyiden iyiye önüne gelenle çıkmaya başladığı şu dönemde beni de yine elden geçirip belamı tekrar gibecekti. Bu işin böyle kapanmasını istemiyordum fakat başımı olumlu yönde salladım, Ebrar'ım gideceğim ben dedim, mecburum dedim. Aaah, baloyu unutma ama diye yanağıma ufak bir öpücük kondurdu. Ne balosu, heee o balo mu? LAN?!

Okullar tabii ki açılmıştı beyler, bahsetmedik ama lise 3 bizim için zorlu bir dönem olmaya başlamıştı, zütümüzden kan alıyorlardı ve biz it gibi çalışıyorduk, dershaneler, haftasonları dolulukları içinde bir tek ortak paylaşımım olan bizim ekiple buluşabiliyordum. Ebrar ile buluşmam zaten mümkün olmuyordu. Haftasonları o da benimle buluşuyordu, döndüğünden beri ilk defa hayatında biri yoktu ve inanır mısınız bu beni inanılmaz mutlu ediyordu, bir yanım hala onunla olmak, geri dönmek istiyordu onunla kalmak istiyordu. Napalım ben böyleydim işte beyler, haftasonları güzel yemeklere zütürüyordum onu, sonrasında o ödüyordu tabii. Aramızdaki 3 yıllık ilişkiden sonra benim paramın kısıtlı olduğunu anlamıştı, ben çaktırmamaya çalışsam da mümkün mertebe o ödüyordu her defasında ödememesini söylüyordum genelde pislik olsun diye teşekkür ederim diyip öpermiş gibi yaparken yanağını ısırıyordum. O günleri de hala özlüyorum, Ebrar insanın çevresinde olunca insanı mutlu eden bir varlıktı fakat ona aşık olduğunuzda sizi inanılmaz üzerdi, bu hikayeyi dinleyen bir kaç kişinin bile Ebrar'a aşık olmasından onun cazibesini az çok çıkartabiliriz sanırım beyler, neyse devam edelim hikayemize biz böyle devam ederken Ayhan diye bir arkadaşım vardı, iyi anlaşırdık ama çok da takıldığımız bir tip değildi, annesi kimya hocasıydı bir gün Ayhan'ın annesi Nurgül hoca beni çağırdı dedi Atakan, Ayhan sana bir şey iletecekmiş ama bulamıyormuş, sana bu kağıdı vermemi istedi dedi. Tabii benim kanım dondu kimse bana tutup da hocayla kağıt gönderecek kadar önemli bir şey yazamazdı, yazsa bile ne anlamı olabilirdi ki? Bildiğim kadarıyla Ayhan son dönem çok hastaydı bir karaciğer sıkıntısı vardı fakat okulda herkesin sevdiği tanıdığı bir tip olduğundan direk dedikoduyu da alan bir elemandı. Fakat şaşırtıcı bir biçimde dedikoduyu dağıtmazdı, sadece içinde olan insanlara söylerdi, bu yüzden onu herkes o kadar severdi, olayın aslını astarını bulmadan kimseyi uyarmayan erkek bir adamdı. Kağıdı alıp cebime attım, korkmuştum. Olabileceklerden hoşlanmıyordum, Ebrar son dönem bana çok mesafeli davranıyor, bir şey istediği zaman sadece yanıma yanaşıyordu. Bu da artık iyice beni kıllanıdırıyordu, hayatında bizim okuldan biri varsa benimle rekabet etmek istemeyeceğini biliyordum, bu yüzden belki de geçmişimizi gizliyor olabilirdi. Ne halt edecektim, kağıdı açmalıydım. Kağıdı açtığımda yüzüm düştü ama o sırada iki sıcacık el beni belimden tutup kafasını sırtıma gömdü, sonra beni güzelce kokladı, gülüp "Atkı için teşekkür ederim Şövalyem" dedi. Kağıdı saklamaya uğraşmak zorundaydım..

Evet son part:
Seneler sonra bugün düşününce uzaktakileri yazmak, uzaktakilerden bahsetmek uzaktakilerden konuşmak zor ama işte seneler oldu Ne Ebrar var yanımda o günlerden ne de başka aşık olmaya yakın olduğum kızlar. Ben bağlanmaktan korkmadım diye başıma gelen her türlü eziyet, saçma sapan tüm sevgililer ve diğerlerine rağmen ben buradayken onlar yok, belki hala burada olacak olanları olurdu ama inanın, insan istemiyor. Böyle yoğun bir aşktan 1 sene içerisinde bomtak bir sertliğe iniş yapmak işte insanı asıl o üzüyor. Neden bilmem ama beyler ondan sonra üzülüyor işte insan, öncesinde bunu düşünmek üzmüyor ama zamanla işte insan alışınca üzülüyor sanırım. Neyse ne fazla kurcalamamak en iyisi. Ebrar balo günü 1 sene hiç mesaj atmadığı adama "Şövalyem beni lütfen 7'de al, söz çok güzel olacağım (;" diye mesaj atmıştı. Seneler sonra ekrana boş boş bakmak, belki de unutamamak diye tabir ettiklerini yüz bininci defa yaşamak iyi gelmedi beyler ama biliyordum bu sefer sondu, irem'den Ebrar'ın Amerika'da okuyacağını duymuştum, ses etmemiştim ama bir ihtimalle onu son defa görmüş olacaktım. Babamdan arabayı almak için rica ettim, baloya giderken arabayla gitmek istiyordum. Sağolsun kırmadı izin verdi, vermese de yürüyerek giderdim, nitekim insan her şeyin sonunda ailesiyle kalıyor. Ve ailesiyle kalınca da onları kırmış olmak iyi olmuyor be beyler. işte o gün hazırlandım, kravat takmadım. Beni hep çok sıkar be beyler kravatlar, kendi boynuna ip geçirme derler bazı filmlerdeki taşşaklı abiler, ben hala diyemedim ki "Abicim çok sıkıyor zaten, niye geçireyim?" diye. Çok güzel bir lise hayatım olmuştu, Beşiktaşta evin önüne çektiğimde de ömrümde gerçekten bir çok kişinin çıktığım en güzel kız olarak nitelendirdiği kızı mükemmel bir gece elbisesinin içinde gördüm, ince narin omuzları, ufacık çantası, kocaman parlayan gözleriyle öylece baloya zütürdüm onu. Yolda hep birbirimize önerdiğimiz şarkıları dinledik, her defasında diğer şarkıyı daha heyecanlanarak söyledik bir iki defa mırıldandık. Bazılarında ağlayacak gibi olduk, öylece kaldık. Ama sonra baloya vardığımızda yavaşça kapıyı açtım, inmesine yardımcı oldum. Balo güzel geçti ufak bir slow şarkıda dans etmek istedi Ebrar hanım, karşılıklı dans ettik. "Ata, sana bir şey anlatacağım "diye beni bir köşeye çekti. "Ata, ben gittikten sonra orada çok yalnız kaldım, artık dayanamıyordum çareyi başkalarında buldum, özür dilerim.." "Beni bıraktın gibi hissettim, her baktığım başkasında seni gördüm ama zamanla başkasında başkasını gördüm, seni görmeyi bıraktım. işte o zaman sen benim hatırlamak istemediğim bir anı olarak kaldın, senden uzaklaşmak istedim. Ama seni başkasıyla görünce delirdim, olmadı be Ata, olmadı.. Belki kafayı yedim, belki çok değiştim ama sana demiştim ya hatırlar mısın? Ben hep Rüya'yla atışmalarını görüp seninle tanışmak isteyen Ebrar olacağım diye, ben o Ebrar'ım Ata, lütfen sen de benim için eski Ata ol, ben yine gidiyorum, bu sefer güzel ayrılalım, ne dersin Ata?" Kafamı hafifçe sallayıp "Anlaştık Ebrar'ım" dedim. Öylece şarkı bitene kadar dans ettik, gecenin sonunda arabaya bindik, onu eski günlerdeki gibi eve bıraktım. Hayatta her şey istediği gibi olsun dedim. Ebrar da bana bakıp "Yalnız kalınca ben ben olamıyorum, ben insanlarla mutluyum be Ata, senin gibi yalnızlıkla mutlu olabilsem yapmazdım" dedi. Anlamadım, hala da bunu anlayamıyorum. Ama en azından kendince bahanesi vardı ve o bu bahane çapında, hayatından memnundu. Ee o halde bize tak yemek düşer. Veya senaryo yazarlarının dediği gibi Esas oğlan esas kızın arkasına dönüp apartmana girmesini izler, işte bu kadar be beyler. Biz de bizim hatunun apartmana girmesini izledik, sonra da bir daha başka bir yerde görmedik...

SON

Ameliyattan 2-3 hafta sonraydı artık rahatlıkla yürür hale gelmiştim, pek koşabilecek konumum olduğu söylenemezdi fakat rahatlıkla yürüyor, günlük işlerimi halledebiliyordum. Amaç iyi bir iyileşme için dinlenmem, haftada maksimum 1 gün kendimi yormam yönündeydi. Çünkü: Tam iyileşmem için öyle şart koşmuşlardı, o dönem bu Operatörlerden birinin güzel bir tarifesi çıkmıştı beyler, inanın hangisi hatırlamıyorum. Onun için öğrenci belgesi lazım oldu, ben de okula gittim. Öğrenci belgesini aldım, eski binaların bilirsiniz büyük kapıları ağır olur, bizim kapıda öyleydi. Arkası gözükmez izi belli olmaz bir kapıydı öyle hayvanımsı da büyük dökmeydi, zar zor çekerdi herkes onu zar zor geçerdiniz zaten. Neyse beyler sonuç olarak böyle ağır bir kapıydı. Ben de çektim kapıyı girdim içeri güzelinden gidip bir öğrenci belgesi aldım, müdür yardımcısına imzalattıktan sonra çıkıyorken bizim okulun kapısı dedim ya ağırdır. Dışarıdan çekilerek açılıyor içeriden itilerek, neyse beyler şansa bakın ki, Efe denen pekekent de o gün okula gelmeye karar vermiş kapının da ağır olmasından dolayı kapıyı iterek açıldığını fakat bir türlü açamadığını düşünmüş, bu sırada da şans bu ben de aynı anda içeriden itince açılmıyor diye düşündüm, sonra aklıma geldi kapıyı yağlamadılarsa biraz zorlarsam açılır bir iki sağlam itekleyim dedim, tüm gücü verdim beyler kola omuza, bir ittirdim arkada da Efe ittiriyormuş, güce dayanamadan pekekent uçup yere yapışmış, kapı bir anda rahatlıkla açılınca ben şoka girdim. Bir baktım yere yapışmış bir eleman, burnuna kapı çarpmış burun kanıyor filan. "Kardeşim valla kusura bakma bilerek olmadı" dememle beraber herif elini yüzünden çekti, tabii ben kim olduğunu görünce biraz bozuldum çünkü karşımda Efe duruyordu. Öylece kala kaldık beyler birbirimize baka baka. "Bunu bilerek yaptın it oğlu it, ayı oğlu ayı" diye sövmeye başladı. Kavga çıksın istemiyordum beyler, herif dizime bir tekme atsa allaha havale olabilirdim. "Seni okuldan attırırım, hep Ebrar'la çıktığım için yaptın" dedi. "Özür dilerim kardeşim gerçekten bilerek olmadı" diye ısrar ettim fakat eleman inat etti. "Hayır bunu senin "Ebrar'ın" yannan yannan diye bana yalvardığı için yaptın " diyince. Elemanı tuttuğum gibi duvara savurdum beyler, herifin ciğerleri ağzından çıktı, soluğu kesildi. Sağ yumrukla bir iki defa karnına daha geçirdikten sonra iyice nefes alamamasını izledim. Öylece yere yapışmış, nefes almakta debeleniyordu. Ayağımla kolunun üstüne bastım, tam bileğine. Basılan varsa bilir çok kötü acır, hayattan bezdirir. Sonra da suratına tükürdüm. "Hayır dedim, bunu Ebrar sana yannan yannan diye yalvardığı için yaptım" Ona "Ayı'nın selamı var de, he bir de söyle ona artık Ayı'dan şovalye olmayacağını anladığına sevinmişim, mesut olsun istiyormuşum". Çocuk hiç sesini çıkarmadan dinliyordu. Anlayıp anlamadığını anlamadım "Anladın mı ulan?!" diye bağıra bağıra sordum. pekekent hala hareket etmiyordu, ben de sağ ayağıma ağırlığımı verince bağırttıdım bunu bir güzel "ANLADIM LAN HAYVAN" diye. Beyler, zevk almamalıydım biliyorum ama inanın bunu yaparken çok zevk aldım. Ebrar için ömrümde bir kere daha kavga ettim demiştim, hatırlarsınız, sürç-ü lisan eylemişiz affola sanırım bu ikinci kavgamızdı, fakat bir çok kavgada kendimi de tutmuşluğum var. Eve döndüğümde Ebrar'ı kafamdan silmiştim, çünkü: her ne kadar üzülsemde, Efe haklıydı.

Devam ediyoruz beyler, tam gaz hem de yazma şevkim arttı bir anda bu partı da yazayım hemen 2 dakikalık tuvalet molasından sonra size geleceğim.
---
Öyle bir an gelmişti ki artık her şey bomboştu, hani bilirsiniz ilk defanızdaki heyecan yoktur ama heyecansızlık da değildir, artık yeni bir şey değil ama zevkli bir şey yaparken, örneğin araba kullanmaktan zevk alan bir adam için, örneğin bilgisayar oynarken bir oyundan alınan keyif için, örneğin bigiblet sürerken ve ya motor kullanırken. işte o anda ben de öyle hissediyordum, Nilgün çok kısa değildi beyler, bunu da hikayemize ekleyelim dolayısıyla minnak şirin modelden çok ortalama güzellikte ortalama bir kızdı fakat davranışlarıyla ve bazen cazibesiyle bunu kapadı sanırım insanlar için, benim için sadece bir kerelik olay olduğu için bir şey diyemem. Ama kızın evinde bilirsiniz kız yanıza uzanır siz yanındasınızdır saçlarını okşarsınız filan ya öyle bir pozisyonda yatıyorduk. Sigarayı dönerek içiyorduk, bir an önce bitsin ve aksiyona başlıyim istiyordum açıkçası. Sigara biter bitmez Nilgün'ü tutup boynunu öpmeye başladım beyler sağ elimle de bir şekilde aşağıdan okşamaya çalışıyordum ama olaydan komple haberim olmadığı için öylece bir şekilde kendimce saçma bir uğraş veriyormuşum sonradan Nilgün söylemişti bunu da fakat çok libidolu bir hatun olduğu için o da sağ eliyle benimkini ellemeye okşamaya başladı pantolon üstünden. Şunu da ekleyeyim burada Nilgün öyle çok tecrübeli değil de içgüdüsüne göre ilerliyordu, öyle bir raddeye geldik ki artık ikimiz de yarı çıplaktık, ışıklar açık seviştiğim ilk kızdı beyler Niilgün o yüzden belki anısı farklıdır ama her şeyi görüyordum, tam başını koydum ki öylece bana baktı, kız gerçekten ıslaktı ve yanıyordu beyler ama gözümün içine bakıp başını iki yana salladı öylece. "Ne var kızım ağzını elimle mi kapatıyim?" (Denizden sevgilisinin komşular duymasın diye bunu istediğine dair geyikler yapardık hep) "Ayı hayır ben bakireyim" dedi. Beyler gram inanmadım, kızın sevgilisi 3 senelikti ve bir kerecik bir şey yapmamışlardı ama hafif başını dayayıp da içeri doğru zorlayınca hiç kolay girmediğini ve alırken zorlandığını farkettim, canı yandığı belliydi. Sonra ona dönüp baktım, "Sahiden mi söylüyorsun lan sen?" Başını üstüste salladıktan sonra gözünden yaşlar aktı. "Sevgilimle olsun istemiyorum, çünkü: benimle evlenceğine çok inanmış, seninle olmasını da istiyorum Ata ama bunun sadece bugünlük olduğunu biliyorum, yan tuvaletten konuşmalarınızı duydum" işte o anda bende kayış koptu beyler, kız doğru söylüyordu. "Ee dedim sevgilinle napıyorsunuz peki?" O anda hızlıca ayağa kalktı, bu sefer yüzü hınzırca gülüyordu benimkini ağzına alıp sakso çekmeye başlayınca benim de yüz güldü beyler tabii. Ama zaten çok tecrübeli değildi, üstelik çok uğraşıyordu ve de zaten 4 biradan sonra çok zorlanıyordum ben. Öyle bir süre devam ettik , kafamı kaldırıp "Amaan giberler" diye soruyu sordum. "istersen ilk seferin benimle olabilr biliyorsun değil mi?"

12. sınıf hakkında söyleyebilecek pek bir şeyim yok, fakat belki hayatımın güzel bir dönemi denebilirdi, lisede sadece 2 senem düzgün geçmiştir, biri 9 diğeri 12. sınıftı zaten, 9. sınıfta malum Ebrar vardı, 12'de mi? 12'nin avantajı da Ebrar yoktu. işte böyleydi be beyler, bir zaman aradığınız, onsuz yapamıyorum sandığınızı, unuttuğunuzda hayat gelişiyor, sizin için açılıyordu. imajımı eskiye çevirdikten sonra bir çok kızın gelip benle konuştuğunu farkettim, G'yle başlıyan bir adı olan bir hatun vardı. Kızıl saçlı ve yeşil gözlüydü, tamam çakma kızıldı ama kızın yemyeşil gözleri vardı beyler. Görseniz, öyle parlardı gözler işte. Neyse bu G'yle başlayan hatun bir kaç defa beni inatla evine bile çağırmıştı, ders çalışırız hesabına. Ama hiç gitmedim beyler, Nilgün'den sonra, Zeynep'in anlattıklarından sonra, Bade'den sonra, Masal'ı kırdıktan sonra. Hayatımda yeni bir kız ya da ciks istemediğimi farkettim, sayısız ucuz şarap ve sigaradan sonra da bunu farkettim. Hala alkol kullanır sigara içerim ama artık takunu çıkartmıyorum. işte 12. sınıf için ben şunu diyebilirim, yaptığım hatalardan sıyrılmış bir Ata'ydım, artık kaçmıyordum, ayağıma basanın ben de ayağına basıyordum, duygularımı da gidip saklamıyordum fakat artık okulda bizim ekip hariç kimseye de bir duygu hissetmiyordum. Ebrar'ı kafamdan atmıştım. 12. sınıfım Şubat ayına kadar böyle geçti işte beyler Şubat ayından sonra ise şöyle geçti: Zeynep yurtdışına gidiyordu ve Almanya'nın üniversiteye alması için gereken tüm sınavlara girmişti, ben sınavlarıma hazırlanırken o da sabahları okula geliyordu benimle, nasıl mı oluyordu? Şöyle, okul girişinde 4 senedir zaten bizim ekiple kahvaltı ediyorduk, şimdi Ebrar'ın yerini Zeynep almıştı, işte öyle takılıyorduk. Ebrar sanırım Efe'den ayrılmıştı, pek beraber ortalıkta gözükmüyorlardı fakat komiklik bu ya, Zeynep'le ben sürekli beraberdik hatta o kadar bir seviyeye geldik ki, "sana nasıl sevişileceğini gösteririm"e kadar geldi. Ben de kabul ettim açıkçası çünkü: her şeyi bilmek istiyordum. Tüm bu olay boyunca kıyafetler üstümüzdeydi fakat ilk tanıştığımız dönem bir kere de aramızda bir yakınlaşma geçti fakat bu utandığım bir olay olduğundan pek anlatmak istememiştim ama ne de olsa artık bunları söylediğimize göre, anlatalım. Zeynep göğüs ucuna piercing taktırmıştı ve yurtdışında bir yere gitmişti, orada yaptırmıştı. Açıkçası ben inanmamıştım o da "hehe yaptırmadım" zaten dedi. Daha yeni tanıştığımızdan bir anda zorlamak istememiştim ama "Madem öyle niye yaptırdım diyorsun Zeynep kafayı mı yedin?" dememle beraber üst kısmının çıplak bir fotoğrafını atmıştı, piercing direk orada duruyordu. "Yalan söylemek, korkaklık bize yakışmaz Ata bey" demişti. Yani Zeynep her ne kadar arkadaş olsa da başlangıçta pek o şekilde başlamadık. Neyse dönelim konuya Kaan'ların evinde yurtdışından bana aldığı hediyeyi içerken Zeynep'le biraz yakınlaşmıştık, yakın oturuyorduk, sonra piercingini gerçekten görmek istedim, o da gösterdi. Biraz işler böyleydi yani beyler. Sonrasında iyice arkadaş olduğumuzda açıkça söylemek gerekirse benim kadar iri birinin ayakta yapabileceği ve gerçekten bir çok kızın memnun olabileceği pozisyonlar gösterdi diyebilirim, ben çok iri olduğum için bazı durumlarda sıkıntı olabiliyordu çünkü. Neyse, onun da sınavları bitince benim sınavlarıma beraber çalışır hale geldik, iyi bir Üniversite'ye girmemde çok büyük rolü olanlardan biri de Zeynep'tir beyler ama Zeynep'in en sevdiğim yanı bazen Efe'yle uğraşmasıydı. Ona gelip Ebrar'ın yanındayken, ona kahve zütürürken yanağından makas alıp "Naber tatlı çocuk" derdi. Sonra da "istersen bizimle otur" diyip benim oturduğum masayı işaret ederdi. Her defasında çocuk koşarak kaçardı, Zeynep de nolduğunu anlamıyormuş gibi "Allah allah" diyerek uzaklaşırdı. Zeynep tam bir çılgındı ve Ebrar onu kıskanıyor gibi hissediyordum.

Ben geldim beyler, başlıyoruz.
---
Ebrar'ın beni baloya davet etmesi, sözleşmemiz bunu ben nasıl da unutmuştum? Dedim ya beyler, zengin okulu her sene balo oluyor mezun olanlara diye, 9. sınıftaydık o dönem en çok onunla gitmek istemiştim ve dayanamayıp sormuştum. O da çok erken bunun için diye gülmüştü, sonra da gözlerimin içine bakıp söz vermişti. Benimle geleceğini söylemişti. işte o gün deli mutlu olmuştum beyler, şimdi Ebrar'dan bir daha konuşmayacakken, bile mutluydum, çantamı açıp bana verdiği bilekliği ve parfümüyle kazağını çıkarttım, bunlar senin Ebrar'ım, ben de kalırsa her gün deliririm dedim. O da bana güldü, o kadar güzel gülüyordu ki beyler, hiç bir şey diyemiyordum. Öylece mal mal bakıyordum. Son bir defa sarıl bana dedi, sarıldım. O vapurun turnikelerinden geçerken tanıştığımızdan beri hep arkasından bakar, hep ona bağırırdım, "Eve dönünce bana mesaj at, merakta kalmayayım" diye. Bu sefer de tekrar adını bağırdım "Ebrar!", Yüzü gülümseyerek bana döndü "Efendiim" dedi tatlı bir biçimde. Gözlerim doldu, ona artık eve dönünce bana mesaj at diyemezdim, uzak kalmak istiyordum. "Seni seviyorum" diyebildim. Hem de her şeyden çok seviyordum, görüşürüz Ebrar'ım dedim.. O da bana yavaşça el salladı kafasını bir iki defa aşağı yukarı salladıktan sonra vapura binip ortadan kayboldu, bir daha onu okulda gördüğümde sadece selam verecektim, ara ara belki sarılırdım da ama artık benim sevdiğiim, beni seven Ebrar uzaktaydı, biz birbirimiz için yaratılmamıştık, ceketimin yakalarını kaldırdım, tam Rıhtım'dan yukarı aradan yürüyordum ki gözlerim dolmaya başladı, daha fazla dayanabileceğimi sanmıyordum, bir iki damla gözümden yaş akarken biri yanağımı tuttu, "Pişt, ağlarda mıymış? N'oldu meleğinin meselelerini mi duydun?"
Sağ elimle Rüya'nın kolunu tuttum, hızlıca suratımdan çektim. "Rüya gibtir git başımdan hayatım. Hem senin sürttüreceğin bir insan yok mu etrafta?" diye sordum. Çok sinirlenmiştim, Ebrar hakkında saçma sapan bir şey söyleyeceğini biliyordum, elim ayağım titremişti beyler, Rüya huursu beni sokakta görmüştü ve aklı sıra bana Ebrar'ı kötüleyecekti. Tam arkamı dönmüş giderken "Bu Nagihan ve Efe hakkında, bence dinlesen iyi olur biliyorsun sen de" dedi. O gün arkamı dönüp gitmediğime üzüldüğüm tek gündür beyler, tak mu var diye her gün sorarım kendine, dinleme o hikayeyi. gibtir ol git. Ama işte aklıma gelmedi, ben de Rüya'ya baktım. O da bana baktı. "Kahve ısmarla bana Ayıcık" dedi.