Amaçsız bir hayat sürmekle yetiniyorum. Sokaklarda dolaşıyor, gelip geçen insancıklara bakıyor onların hayatlarını hayal ediyorum. Kahvedeki işsizlerle konuşuyor, sokaklarda sarhoş dolaşan insanlarla sohbet ediyorum onların içme sebebini kendimce haklı buluyorum. Çoğu insanın taşıyamayacağı hayatımı tek başına taşımaya çalışıyor, bazı insanlar gibi yaşamın dayanılmaz adaletsizliğine katlanamıyorum. Değersiz olmayı bir erdem sayıyor, insanların beni değersiz görmesine alışamıyor, onları küçümsüyor, hiçbirini umursamayarak kendi değersizliğimi değerli kılmaya çalışıyorum. Tanrıya inanmak istiyor ama küçük bir çocuğun olanları görmemek için kör numarası yapması gibi o fikirleri köşe atıyor, sorguluyor ve vazgeçiyorum

panpa bence bu hayatın en doğrusu filozof gibi yaşıyorsun

Kes kes kes yoksa ben kendimi kesicem

yitir ya

beni özetledin be bin

Hayat üzülmek için fazla kısa

napak amk

dostoyevski oku

edebiyata şuku

Cehalet mutlulukdur. Cahil kalın .

yine başladınız amk pesimistleri D::::::::::::::::::