yalan beyler 15 senedir ankaradayım böle bir olay yaşanmadı

ulan huur cocugu 1. hesabından yaz o zaman ite bak kimsin bilelim

yediğin yaraklar senin olsun @1, bize sadece hikayeni anlat.
usulca başlayabilirsin ufaktan, evet.

Anlat bakalım deli çoban.

Ama izin alamadım ve ankaraya gidemedim. Çocuğada benim sağ baçağım ve sol memem yok deyip kendimden soğutmaya çalıştım. O kadar çok seviyodu ki inanmadı

inanmıyorum ceren diyip duruyodu. Var işte yalan söylüyosun. Annenler mi öğrendi? Kızdıkar mı? Gerçekten düzgün bi adamım ailene kanıtlarım, diyip duruyodu. Onu gerçekten seviyodum. Ama benimde kadınsal ihtiyaçlarım vardı dayanamıyodum. Bızırım köpürüyodu. Sürekli emreyi düşünüyodum bi yol bulmalıydım

Stajı bırakamazdım, hayır bu benim hayatımın mesleğiydi. Aşık bile olsam kariyer hedefi olan bi kızdım, yıllardır bu mesleğin hayaliyle yatıp kalkıyodum. Elde etmişken 7aylık bi lavuğa kaptıramazdım.

Kendime hakim olup düzgünce düşünmeliydim. Ama işin içinden çıkamıyodum. Kendim akıl erdiremiyince arkadaşım jegiba'yla konuşma kararı aldım.

Jegiba şişman sarışın klagib bşr avrupa kızıydı. Erkeklere vurdurur ama hiç ilgi görmezdi. Çat pat türkçe öğrenmişti. Sürekli siz türkler çok namıslı, biz çok oruspu diyodu. Biraz maldı ama esaslı kızdı

Jegibaya söylediğimde:

oh my honey! You must bu see him, you love him, evertime you think him. Whatever happened you must see him diyip duruyodu.

Bense:

Ok jes but my job, my life how can ı end them in one sec? I cant do that to my dreams. They dont deserve that. Dedim

Jess:

Yeah you true but, emre ? Can you deserve him in one sec? Can you deserve your love in one sec? Can you deserve your future maybe a baby in one sec? Dedi

Jess haklıydı ama izin alamıyodum alafranga babam stajdan izin alamadığımı öğrenince iyice vazgeçmişti. Stajın bitmesine daha 17gün vardı. Staj bittiğinde ben 14gün daha boştum ama emrenin köye dönmesi hasata yetişmesi lazımdı.

Günler böyle ilerlerken kararımı vermiştim hergün it gibi çalışıp patrondan 2günlük bi izin alcaktım. Sonuçta zeki başaralı ve en önemlisi ciksi bir kızdım ;)

Emreye durumu anlatmıştım çok kırılmıştı, haklıydı yalan söylemiştim ama anlayışla karşılamıştı.

Planı yapmıştık ben stajı bitirir bitirmez ankaraya uçucaktım oda ailesine hastayım diye yalan söylicekti. 2-3 gün özlemimizi gidermezdi ama hafifletirdi.

Artık planı uygulama sırası gelmişti. Yarın için dar mini elbisemi siyah ince çorabımı ve yüksek topuk ayakkabımı giyicektim. Ve bu mr. Sparkı n aklını alıcaktı

Adam baslığı ele gecirdi aq

Sabah giyinip makyajımı yaptıktan sonra aşağı indiğimde herkes şok içinde bana bakıyodu. Annem babam kardeşimin ağzından duyacağım bu ne güzellik wöeew sözlerine akşamdan çalışmıştım. " canım her gün kot tşört mü giyincez "dicektim. Sonra kardeşim ilk söze başladı

-abla mal mısın amk
+niye yaa neyim var.s
-abla sen makinecisin böyle sanayiye mi gidilir.

Evet kardeşim uNuttuğum bir detayı harırlattı ben sanayide çslışıyodum bu kıyafetler oraya uygun değildi. Ama geç kalcaktım ve üstümü değiştiremezdim

O gün işten geldiğimde ayakkabı ayağımı davul gibi şişirmiş, çorabım yırtılmış saçım başım dağılmıştı. Babam gazetenin üstünden pis pis sırıtarak

-noldu kızım niyazi ustan sana böyleykende acımamış hahah dedi

Usta bunu duysa babama ingiliz anahtarıyla girişirdi. Kendisine niyazi usta denmesinden hiç hazzetmezdi. Bana mr.spark diyeceksiniz derdi. Bizde kızmasın diyederdik.

Kanepede bitik vaziyette yatarken kardeşim içeri girer girmez hönkürdü.

-ablaa sanayiyi basmışlar ahahah

Bu lafı duyunca kan beynime sıcradı. Topuklu ayakkabımı alıp fırlattım muallakye. ilki ıska geçince ötekiyle peşine düştüm evin içinde "kaçmasana huur çocuğu" diye bağırarak koşuyodum. Allahtan annem evde değildi. Sanayi insanın ağzını bozuyor.

Sıkıldım amk ya kimse de giblemiyo

Günler böyle geçiyor mr.spark çalışma azmimi isteğimi gördükçe aferim kızım diyodu. Galiba yumuşamıştı izini verebilirdi. Ah o izin için eşşek gibi çalışıyodum emreyle hergün takvime çarpı koyuyoduk çok az kalmıştı. Artık sesi görüntüsü bana yetmiyodu kokusunu hissi istiyodum. Adeta bunun için yaşıyodum.

Kadife yastıklarda sanki emrenin göğsündeymişim gibi yatıp hayali kıllarla oynuyodum. Çıldırmak üzereydim ve önümüzde daha koca 32saat vardı. O uçağa binene kadar ben rahata kavuşamıyacaktım.

8saatlik vardiyamı tamamlamış iznimi almış eve dönüyodum yürümüyor adeta uçuyordum, uçağıma daha 2.5saat vardı. Dün geceden bavulumu hazırlamıştım. Onları son kez kontrol edip evden çıkacaktım.

Kıyafetler, ayakkabılar ,mont, ve bol miktarda don külot;) buna gerçekten ihtiyaç olacaktı. Emre beni karşılamaya gelemicekti. Havaalanı çok uzakmış ama ezberleyene kadar anlattı. havaş otobüslerine binicek kızılayda inicektim.

Pasaport kontrolünden geçtikten sonra uçağa 1saat 15dkam vardı. Kapıların kapanma süresine yetişecek şekilde free shopları gezdim. içecek bir kaç bişey sigara falan aldım. Ben nefret etsemde emre içiyodu ve hediye olarak almak istedim

Ve işte taşı toprağı kara ankara güzel başkent!

Gürültünün egzoz dumanının göbeğine inmiştim. Bu kalabalıkta benim emreyi görme imkanım yoktu ve onun beni görmesi için otobusün kapısından çok yavaş inmiştim. Aşırı kalabalık karşısında afallamıştım , hemen avrupai türk damarım kabardı ve en yakınımdaki teyzeye yaklaşıp "ay avrupada hiç böyle değiiil" dedim. 1teyze 2amca tarafından onaylanıp 3teyzeden karşı görüş alınca aradan çıkıp bi köşede emreyi beklemeye başladım.

Bi yandan emreye söylenip bi yandan az önce başlatmış bulunduğum kavgayı seyrediyodum. Adam için dünyaları geçmiştim o hala yoktu. Gelince sorucaktım ona. Sinirden frençlerimi yemeye başlamıştım bile

rez pampkız

Beyler cumaya gittim gelecem rezleri alın.