Up up up

Hbhjndfhn

Zgabsjske

Rezervetulah-i eyva

Bir buçuk iki saat yokum, okuyan arkadaşlar lütfen uplayıp entryleri şukularsa sevinirim, yavaştan hikayeyi bitireceğim.

Eylül'ü evine bırakıp spor salonuna geçtim, Cemil abiye yardım edip kapatırken çalıştım biraz.
Akşam Eylül'üme mesaj atıp "Yarın alayım mı seni?" dedim.
Kabul etti tabiki.

Sabah okul için zütünü yataktan kaldırmayan ben, sabah koşa koşa minibüs durağına gittim.
Minibüsün daha hızlı gitmesi için dua ediyordum resmen.

Sonunda Eylül'ümün durağına geldim, inip kapıda bekledim.
Eylül aşağı inerken bugün gözüme daha bi güzel gözüküyordu.
Kapıdan çıkar çıkmaz yanına gittim, sarıldım öptüm onu.

Ardından minibüse gittik,bir kere bile elini bırakmadım.
O benim en değerlimdi ve onu çok seviyordum.
Okula girerken elini daha sıkı tuttum.
Her bana baktığında gözleri parlıyordu, benim de aynı şekilde.
Sanki okuldaki diğer herkese nispet yaparcasına girdik sınıfımıza.

Yerimize oturduk, tutmadığım sözlerimi, yerine getirmediğim sorumluluklarımı yerine getirmeye yeniden başladım.

Rezerved

Rez panpa yaz gelsin

Rez panpa devam

Kitabı kapattım, kulaklığı çıkarıp yattım.
Eylül'ün ışığı 00.30 gibi kapanmıştı.
Uyuduğunu sanıp yattım.

Sabah kalktığımda hasta olacağıma emindim, üstümde yorgan tarzı bir şey vardı.
Eylül'ün üstümü örttüğünü düşünüp kendimce mutlu oldum.
Kalktım, toparlandım zaten okula geç kalmıştım gitmemin bir anlamı olacağını sanmıyordum, devamsızlık 8 gündü.

Kalktım spor salonuna gittim, Cemil abiyle karşılaştık.

C : Okula gitmedin mi?

B : Yok abi, zaten ilk derse geç kaldım gitmenin anlamı yok.

C : Paşam okulu fazla asıyorsun,git oku adam ol.

B : Eyvallah abi.

Klagib işleri yaptıktan sonra biraz çalıştım, aklımda hep Eylül'e açılmak vardı.

En sonunda açılmaya karar verdim.

3 Kasım günü hayatımda hiç unutmayacağım bir gündür.

Eylül'den zor da olsa buluşmak için izin aldım.
Para işi için abim ve Cemil Abi'den destek aldım.
Ne yapacağımı sorduklarında hayırlı bir iş için demiştim.

Okuldan çıkar çıkmaz bir çiçekçiye gidip birkaç demet çiçek aldım, sağlam girmişti.
Çiçekleri düzgün bir şekilde çantaya atıp, Eylül'le minibüste buluştuk.
Eylül'ümle beraber vapura bindik.

B : Üst kata çıkalım, sessiz olur.

E : Hava çok soğuk çıkmayalım.

demesine rağmen ısrarlarımla üst kata çıktık.

Vapur denizin ortasındayken Eylül denizi izliyordu.
Ben de fırsattan yararlanarak çantamdaki çiçekleri çıkarttım.

Çiçekleri bir kenara koyup, çantamdaki kolyeyi de çıkarttım.
Kolye ve çiçekleri oturduğum yerin arkasına koydum.

Eylül hâlâ kolye ve çiçekleri görmemişti fakat büyük ihtimal aklında "Napıyor bu gerizekalı?"
sorusu vardı.

Eylül soğuktan titrerken, yanına yaklaşıp

B : Eylül'üm, bana inanmalısın ki içimdeki aşk, ikimizi de ısıtacak kadar büyük, okulun başında seni ilk gördüğüm andan itibaren seni seviyorum,o gün yaptıklarımdan dolayı da özür dilerim. dedim.

Eylül'ün gözleri kocaman açıldı, zaten gözlerine ölüyordum, amacı beni öldürmekti sanırım.

E : Ben de seni seviyorum bitanem diye bağırıp bana sarıldı.

O an dünyanın en mutlu insanı olduğumu düşünmüştüm.
Hani bir kupon yaparsınız da tek maçtan yatar ya,benim o son maçım da tutmuştu işte.
Hayatımda inandığım tek şey, benim olmuştu.
Artık Eylül'üm benim Eylül'ümdü.

Tam gaz devam kardeş hadi

Rezervatullah

Dinleriz

rezerve

Rez yaz bakalım

Eylül'ün kabul etmeyeceğini bile bile "Özür Dilerim" diye bir mesaj atıp kapattım telefonu.
Minibüsten indim, apartmanlarının önüne geldim.
Bir mesaj attım "Dışarıya çık" diye.
Perdenin altından baktı, görmediğimi sandı fakat görmüştüm.
Pek takmadı,5 dakika sonra bir mesaj daha attım.
Yine takmadı.
5 dakika aralıklarla yazdığım 3.mesajımın ardından "Git artık hava soğuk" diye bir mesaj attı.
Hâlâ beni umursuyor olmasına sevinmiştim fakat bu bana yetmezdi, gerekirse klişe olmasına rağmen kapısının önünde yatardım.

Saat 11'e geliyordu.
Ben de tam pencerelerinin karşısındaki banka oturdum, zaten gelen geçen yoktu sakin bir sokaktı.
Çıkardım kulaklığı telefonu kitabı, yerleştim iyice oraya.

Yine Neşet Ertaş, yine bekliyorum, yine bir kitap var elimde.
Alıştık artık böyle aşk işlerine fakat Eylülüm sanki biraz fazla naz yapıyordu.
Onun için naz çekmeye de alışırdım sorun değil.

Yaz artık lan

rezerve

Rezervasyon

Açıkçası şu 1 sene sınıfta kalma lafı ve yaş farkı beni korkutmuştu, büyük ihtimal çocuğun arkası falan da vardı.

Gidip bizim üst sokaktaki ufak çaplı spor salonunun sahibi olan Cemil abimin yanına gittim.
Zaten arada bir yanına uğrardım, muhabbet ederdik.
C = Cemil Abi

C : Buyur delikanlı sorun nedir?

B : Abi,ben yanında çalışmak istiyorum.

C : Tamam, okul işini nasıl yapacaksın?

B : Abi okul çıkışı direkt yanına gelirim, kapatmadan 1 saat önce çıkar ödev falan yaparım.

C : Bana uyar, yarın gel başla.

B : Abi bir de senden bir ricam var,iş yokken ben de çalışmak istiyorum eğer sakıncası yoksa?

C : Ne sakıncası paşam, istediğin gibi. Salon senindir.

Bu işi de hallettikten sonra sadece bir sorunumuz kalıyordu,o da Eylül meselesi.
Minibüse binip Eylül'üme mesaj attım.

B : Eylül hanım, biraz konuşabilir miyiz?

Yaklaşık 10-15 dakika sonra cevap verdi.

E : Ne konuşmak istiyorsun dinliyorum.

B : Böyle olmaz yüz yüze konuşmak istiyorum.

E : Dışarı çıkamam.
dedi.

Anlaşılan o ki,bayağı süründürecekti.
Canı sağolsun ben onun için sürünmeye razıyım zaten.