Hafta sonunda biraz matematik çalış. Bugün yine müzik dinledin derste. Gördüm. dedim servis evime yaklaşırken. 

Adeta bir baba! dedi Derin gülerek. Elimi anlıma geçirdim. Cidden baba gibiydi! Allah'ım! Ruhum yaşlanıyor!

Boş ver. Bilgisayarda oyalan. Pazar günü görüşürüz, dedikten sonra kaçarcasına servisten indim. Derin arkamdan sessiz sessiz gülmeye çalışıyordu.

Takip edenler yoruma upupup

işte David de böyle geliyor, dedi Derin kalan son doritosu ağzına atarken. Beraber her zamanki tepemizde Doctor Who'nun sezon finalini izliyorduk. Telefonuma ve internet paketime içimden küçük bir teşekkür konuşması yaptıktan sonra yüz üstü uzandığım yerde sola döndüm. Derin çantasından çıkardığı ıslak mendille ellerini sildikten sonra paketleri poşete koyup kenara itti ve bana dönük bir şekilde uzandı.

Nasıldı ilk sezon? 

Fantastik, deyip sırıttım. Derin bana koca bir gülümseme bahşetti. Bir süre sessizce birbirimizi izledik.

Yarın hastaneye yatacağım. 

Biliyorum, deyip gülümsedim. Çabuk iyileşmeye baksan iyi olur. 

Ama- 

Aması yok Derin. Gideceksin ve döneceksin. Başka bir seçenek yok ortada.

Derin gülümsedi. Yaklaşıp sıkıca sarıldım. Ameliyat günü yaklaştıkça içimdeki korku büyüyüp gidiyordu. Korkumu Derin'e belli etmemeye çalışıyordum. Bir saniyeliğine kalkanlarımı indirip korkumu gösterirsem, Derin her şeyden vazgeçecekmiş gibi geliyordu. Ama o dakikada en çok ihtiyacı olan şey cesaretti. Elimden gelen tek şey buysa eğer sonuna kadar en iyi şekilde yapardım.

Annemle babam da gelecekmiş hastaneye. Sevindim, dedi Derin yüzünü boynuma saklarken. Birazcık insanlıkları varsa gelmeliler zaten, diye konuştu iç sesim. Haklıydı. Acımasızlığın sınırlarını zorluyor olabilirlerdi ama gelmemeleri kadar aşağılık bir şey yapamazlardı. 

Gelmeliler zaten. Derin kıkırdadı. 

Bu onlar için büyük bir adım. 

Kalbim acımaya başladı. Sevgi ekgibliği yeryüzündeki en büyük problemdi. O olmayınca hiçbir şey yolunda gitmiyordu. Nefret çözemezdi sorunları. Kin çözemezdi. Tek kurtuluş yolu sevgiydi. Sevmeyi bilmeyen insanlar da bir çeşit engelliydi bana göre. Görme engelli, duyma engelli, herkes hayatından memnun olabilirdi. Ama sevme engellilerinin bir kurtuluşu yoktu. Hayatlarının sonuna kadar hissizliğe mahkumlardı.

Derin'i bu mahkumiyetten kurtardığım için çok mutluydum. Beni sevdiği için değil, sevebildiği için havalara uçuyordum. Sevebilmek yeryüzüne bahşedilmiş en büyük hediyeydi. 

Hava soğudu. Kalkalım mı? 

Olur,deyip ayaklandım. Çıkardığımız çöplerin olduğu poşeti alıp yokuştan inmeye başladık. Ertesi sabah erkenden hastaneye gidecektik. Derin hastaneye yatacak, sonraki gün de ameliyata girecekti. Yanından ayrılmamak için babama bir haftalık rapor aldırmıştım. Hastanede mülteci kampı kurmayı düşünüyordum.

Bugün erken uyu. Yarın sabah hastanede olacağım. 

Erken uyumaktan nefret ediyorum. Ayrıca bana hasta muamelesi yapma. iyiyim ben. Gözlerimi  devirdim. 

iyi olduğunu biliyorum Derin. Yine de erken uyu. 

Hayır. 

''iyi uyuma. Hayret bir şey. Skype'a gel o zaman.'' 

Olur, dedikten sonra elimdeki çöp poşetini kapıp yanından geçtiğimiz çöp kutusuna attı. Sessizlik içinde evine yürümeye başladık. Geldiğimizde Derin dönüp bana baktı. Gülümseyip sıkıca sarıldım. Yapabilseydim eğer, zamanı dondururdum. Ama Derin onu da bozardı. Beklerdim. 

''Akşam Skype'a gelmeyi unutma. Yoksa seni gebertirim,dedim gülerek. 

Sen de mi?dedikten sonra ayrılıp sırıttı. Uzanıp saçını çektim.

Ah! Ayı!Elini saçlarına zütürüp okşamaya başladı.

Ağzını topla,'' dedikten sonra sırıttım. Derin gözlerini devirdi ve elini gözüme sokarcasına salladıktan sonra eve girdi. Geldiğim yolu durgunlukla geri dönerek eve gittim. 

Deniz? diye bağırdı annem eve girip kapıyı kapatırken. Sen mi geldin? 

Hayır, diye bağırdıktan sonra yukarı çıkmaya başlamıştım ki ceketimin ucundan tutup aşağı çekti annem. Son anda merdivenin korkuluklarına yapışıp düşmekten kurtuldum.

Anne yavaş ya. 

Derin nasıl? diye sordu annem. Ha, şiddet uygulayacak sandım. Tamam. 

iyi işte. Sanırım. Yarın gelecek misin? 

Annem gülümsedi. Tabii ki. 

Tamam, dedikten sonra odama çıkıp üzerime eşofman ve tişört geçirdim. içimde koca bir korku vardı. Derin iyileşene kadar da geçmeyecekti. Kaybetme korkusu kesinlikle ama kesinlikle iğrenç bir şeydi. Hissettiğim bu korkudan nefret ediyordum.

Bir yanım, bırakıp giderse sonumun nasıl olacağını merak ediyordu. Sizi insan yapan etken kaybolunca ne olabilirdi ki? Eski halinize geri mi dönerdiniz? Yoksa bir enkazdan farkınız kalmaz mıydı? Ben enkaza dönerdim. Derin gitmemeliydi. Beni bırakıp gitmemeliydi.

Düşünceler beynime hücum edince baskıya dayanamayıp kendimi balkona attım. Hava soğuktu ve üzerimde tişört vardı. Titrememe aldırmadan birkaç dakika soğukta bekledim. Düşüncelerimin sakinleşmesi gerekiyordu. Yoksa patlayacaktım.

Deniz mal mısın? Ne işin var orada? 

Arkamı dönüp odamın ortasında dikilen Bora'ya baktım.

Fantezi yapıyorum Bora, dedikten sonra önüme dönüp birkaç derin nefes daha aldım ve içeriye geçtim. 

Hayırdır? dedim koltuğa otururken. 

Merak ettim geldim, ego. Ne hayırdırı? Salak. Neyse, nasılsın? Başımı ellerimin arasına aldım.

Yada derin i öldürüp hikayeyi mi bitirsek. gibıldınız mı ?

Off! Oğlum ödüm kopuyor lan. Belli etmemeye çalışmak işkence gibi. Etimden et koparıyorlar gibi hissediyorum. 

iyileşir. Merak etme, dedikten sonra koltukta yanıma kuruldu. Rahatlığı göz yaşartıcıydı doğrusu. Aynısı Eda'nın başına gelse ne yapardı acaba? insafsız herif.

Senin için sorun değil tabi, dedikten sonra kalkıp kendimi yatağa bıraktım. Bora anlayamazdı. Arkadaş olarak gördüğünüz birini kaybetme korkusuyla sevdiğiniz birini kaybetme korkusunun arasında uçurumlar vardı. ikisi de üzüyordu, doğru. Ama biri korkudan öldürüyordu sizi. 

Sadece seninki gibi hissetmediğim için korkmuyorum. Beni bunun için suçlayamazsın. 

Doğru, dedim. Haklıydı. 

Bora'yla birkaç saat oturduktan sonra Eda'yla buluşacağını söyleyip kalktı. Saate baktım. Akşamın yedisiydi. Bilgisayarı açıp skype'ı kontrol ettim. Derin yoktu. Gelene kadar akşam yemeğini yemeyi düşünüp mutfağa depar attım. Babam geç geleceği için annem sofrayı geç kuracaktı. Çifte kumrular baş başa yemek yiyebilirlerdi. Ben mutfakta bulduğumu mideye indirmeye alışkındım zaten.

ilginç bir yemek yedikten sonra odama çıktım. Skype'ı tekrar kontrol ettiğimde Derin bu sefer vardı. Bir dakika içinde görüntülü konuşma başlamıştı. 

Saçına ne yaptın öyle? dedim gülerek. iki yandan bağlamıştı ve çok komik gözüküyordu. Şirin de gözüküyordu ama söylemeye niyetim yok. Bakmayın boşuna. Söylemeyeceğim.

Can sıkıntısı, dedikten sonra masanın üzerinde duran bardağı kafasına dikti. Bitirene kadar içmesini izledim sessizce. Sonunda bitirip bardağı masaya koyduğunda bilgisayarı düzeltip yerinde doğruldu. 

Seninle bir şey konuşacağım. 

Zaten konuşmak için buradayız. dedim gülerek. içten bir gülümseme değildi ve kaslarım resmen yırtılıyordu. Acı çekiyordum. 

Hayır, öyle değil, dedi kafasını iki yana sallarken. Beni iyi dinle ve sakın sözümü kesme. Tamam mı? Kafamı olumlu anlamda salladım. 

Olur da çıkamazsam oradan-

Derin! deyip sözünü kestim.

Deniz. Sadece sus, olur mu? Bırak da bitireyim. Eve geldiğimden beri bunu düşünüyorum. Ya dinle ya da kapatacağım? 

Alnımı elime yaslayıp ovuşturdum. Neden yapıyordu bunu bana? Neden acı çektiriyordu? 

Anlat, dedim isteksizce. 

Olur da çıkamazsam eğer, kitaplığımı senin almanı istiyorum. Kitaplarla birlikte tabii ki. Onlar en değerlim benim. Değerli birine emanet edilmeliler. 

Boğazıma bir yumru gelip oturdu. Kitaplığını da kitaplarını da yakmak istiyordum. Onlar umurumda değildi! Umurumda olan tek şey şu anda konuşan umutsuz veletti.

Sonunda birini sevebildiğim için mutluyum. Gözleri dolarken gülümsedi. Yaşamadığım, hissetmediğim bir şey kalmasın istiyordum hep. Geriye kalan tek şey nefret sanırım. Onu hissetmesem de olur. 

Derin yapma, diye yalvardım. Gözlerim dolmuştu. Ağlamamak için zor tutuyordum kendimi. Ama Derin beni dinlemedi.

''Teşekkür ederim Deniz. ilk gün kantinde gelip omzuma çarptığın için, salakça espriler yaptığın için, defalarca Mert'ten kurtardığın için, sarıldığın için. En önemlisi,deyip gözünden akan bir damla yaşı hızlıca sildi.Sevmeyi öğrettiğin için teşekkür ederim. Çok büyük bir iyilik yapmış olmalıyım. Başka türlü senin gibi biri benimle ilgilenmezdi. Çok fazla şükrettim. Bak, sakın yine egoistlik yapma ama senin bana hediye olarak gönderildiğini düşünüyorum. 

Kapa çeneni,dedim başımı iki yana sallayarak. Gözyaşlarım dışarıya çıkmak için savaş veriyordu ama izin vermemek için direniyordum. 

Eğer bunları sana söylemeden öl- 

Kapa çeneni kuş beyinli! Bir şey olmayacak!diye bağırdım.Çeneni kapat. Yoksa yemin ederim oraya gelip ben kapatırım.'' 

Derin ofladıktan sonra avuçlarını gözlerine kapatıp bir süre bekledi. Özür dilerim, dedi sonunda. Sadece bilmeni istedim. 

Artık biliyorum. Şimdi sus. 

Kafasını olumlu anlamda salladıktan sonra bir daha konuşmadı. Ben de konuşmuyordum. Sadece ekrandaki yüzlerimize bakıyorduk. Tek bir mimik yoktu yüzümüzde. Dakikalar geçti. Sonra da saatler. Tek kelime etmeden birbirimize bakıyorduk. 

Uyu artık, dedim sonunda. Derin kafasını salladı. 

iyi geceler. 

Cevap beklemeden de kapattı. Bilgisayarın ekranını indirip saatlerdir içeride tuttuğum gözyaşlarımı serbest bıraktım.

ERTESI GÜN.

 ''412'ymiş oda numarası,'' dedikten sonra merdivenlere yöneldik. Annem odanın kalabalık olacağını düşündüğü için geçmiş olsun dedikten sonra gidecekti. Ameliyat için ertesi gün tekrar babamla birlikte geleceklerdi ama ben kalmayı düşünüyordum. Odanın önüne geldiğimizde derin bir nefes aldıktan sonra kapıyı açtım. ilk gördüğüm kişi duvara yaslanmış bir kadındı. Uzun kahverengi saçları ve masmavi gözleri vardı. Teni Derin'inki gibi beyazdı. Çok güzel bir kadındı ama asık suratlıydı. Derin'in annesi olabileceğini tahmin ettim. Birkaç adım daha atıp odanın içine doğru ilerlediğimde yatağın yanındaki koltukta oturmuş kahve içen adamı gördüm. Kafasını kaldırıp bana baktı. Yapılı bir insan azmanıydı. Esmer, kahverengi gözlüydü. Sporla ilgilendiği çok belliydi. Adamın da babası olacağını tahmin ettim. Ama iki kişi de çok genç görünüyordu. Gerçi bu asık yüzle birkaç yıla kalmaz kırışmaya başlarlardı. 

Deniz, deyip sırıttı Derin. Odadaki bay ve bayan negatife  bakmaktan onu geç fark edebilmiştim. 

Merhaba, deyip gülümsedim. Derin odadaki suratsızlara bakıp Annemle babam, dedi yerinde rahatsızca kıpırdanarak. Annem kadına elini uzatıp kendini tanıttı. Kadın annemin elini sıkmıştı ama en ufak bir samimiyet belirtisi yoktu yüzünde. Sıkılmış bir ifadeye sahipti. Sanki boynuna bir zincir geçirmişler de zorla duruyormuş gibiydi.

Geçmiş olsun, dedi annem. inşallah sağ salim döner aranıza. Kadın zorla gülümsedikten sonra teşekkür etti. Annem kadındaki zoraki muhabbeti fark edince Derin'e yaklaşıp gülümsedi. 

Merhaba Derin. 

Merhaba, dedikten sonra Derin de gülümsedi. Üzerinde pijamaları vardı ve yatakta oturuyordu. Kalkıp anneme sarıldı. Annem sarılışına büyük bir içtenlikle karşılık verirken ''Geçmiş olsun kızım. Sakın korkma tamam mı? Allah'ın izniyle bir şey olmayacak.''  dedi. 

Olm o değil de trend ne hallere gelmiş amk BOR lu bir hikaye mi yazsam lan. BOR yazan trend oluyo vay sözlüğün haline bak be yazık amk yazık ergen modlar iş başında..

Teşekkür ederim, deyip daha sıkı sarıldı Derin anneme. Gözümde ikisini kaynana gelin olarak canlandırdım. Sakın, dalga falan geçmeyin. Siz olsanız siz de aynısını yapardınız.

Sonunda ayrıldıklarında annem Ben şimdi gidiyorum. Yarın tekrar geleceğim. Deniz burada kalacak ama galiba. Deniz? dedi bana dönerek. 

Kalacağım, dedim kısaca. Annem başını sallayıp Derin'e son kez gülümsedi ve suratsız ebeveynlere veda ettikten sonra odadan çıktı. 

Arkadaşın kim? diye sordu kadın. 

Sınıftan arkadaşım, dedi Derin dik dik bakarak. Bakışlarının hedefi olmadığım için sevindim. Derin masumca bakabiliyordu, doğru. Ama başka bir bakışı vardı ki, yanıp kül olabilirdiniz. Derin birinden nefret edemezdi ama bakışları tüm nefreti barındırabilirdi. Cins bir insandı kısaca. Cinsin de cinsiydi. O kadar. 

Sınıftan arkadaşın buradaysa eğer ben aşağı iniyorum. Kalacak mısın Hakan? dedi adama dönüp. Adam kadına bir süre baktıktan sonra ayağa kalkıp sessizce odadan çıktı. Kadın da sessizce onu takip etti. Adamda görebildiğim tek bir şey vardı; kadından nefret etmiyordu. Belki yalnızca çekiniyordu ama kesinlikle kadının ona baktığı gibi nefretle bakmıyordu.

Onlara aldırma. Her zamanki halleri, dedikten sonra yatağın üzerindeki örtüyü kaldırıp içine girdi Derin. Aklım hala annesiyle babasındaydı. Babası duruma alıştığı için mi öyleydi? Bütün aile sırlarını öğrenmek için bütün uzuvlarımı feda edebilirdim.

Sorun değil, dedim dalgınca. Sonra aklıma bir önceki geceki halim geldi. Güneş doğuncaya kadar gözyaşlarımı durduramamıştım. Öfkeyle Derin'in yanına gidip kolundan tutarak doğrulttum. 

Ne oluyor ya? 

Asıl sana ne oluyor?! Dünkü saçma sapan konuşma da neydi öyle? diye bağırdım. Derin birkaç saniye yüzüme baktıktan sonra kafasını eğdi. Çenesinden tutup kaldırdım.