artık yeterrrr

@32 allah kurtarsın kardeşim ne diyim..

Konuşuyoruz işte havadan sudan.. Derken, konu eskilerden açıldı. ona karşı güvenim kalmamıştı artık. düşünsenize sizi öyle gib gibi bir başınıza bırakan birine ne kadar güvenebilirsiniz beyler? Konu açıldı ve dedi ki..

+ ben hatamı anladım biraz geç olsa da,gereksiz insanlar için, kimleri kırdığımı anladım. dedi..
Buna nedir biliyor musunuz beyler? o çocuktan yüz bulamadı, yine bana geldi işte..
- geç oldu biraz. dedim.. Ama hala onu seviyordum.. Ne kadar gurur yapsamda..

Başladı konuşmaya..

+ biliyorum senden bunu istemek çok zor, bunu isteyecek yüzümde yok ama çok pişmanım. Yeniden deneyelim mi? ne dersin? dedi..
bende içimde buruk bir sevinçle,
- açıkçası bilmiyorum, çünkü sen ilk seferinde benim güvenimi fazlasıyla kırdın, güven kolay kolay yerine gelmiyor dedim..
+ ben affettiririm kendimi dedi ( fesat düşünmeyin )
- tamam dedim.. bir daha aynı şeyler yaşanmayacaksa tabiki dedim.. Kendimi ele verdim.. o anda kıza dedim ki sanki,al beni kullan,ben aylarca seni bekledim, kapında köpek oldum dedim adeta.. Duygularıma yenik düştüm yine..

Benimde şansıma bakın ki,kızın en iyi arkadaşı,o çocuğun yan binasında oturuyor.. Ve neredeyse her gün arkadaşının yanına gidiyor.. Bizim mahallenin takımı da yenilmiyordu o sıralar, mahalledeki ne kadar esnaf, genç varsa bizim takımdaydı.. Yenilmemiştik hiç.. Kadıköy'den, kartal'dan maç teklifleri geliyordu.. Biz yakın olsun diye alt mahalleyi seçtik.. Alt mahallede de o eleman oturuyor.. ( kızla barıştık beyler bu arada) Kıza bahsettim maçtan.. Bana sordu direk sordu.. Alt mahallenin kadrosunda kimler var diye, öyle bir hışımla, öyle bir heyecanla sordu ki.. Kalbime ağrı girdi be beyler.. yine o çocuğu soruyordu.. yine o çocuk..

Dinleyen yok mu? Yoksa boşuna devam etmiyim beyler.. Gececi tayfa nerdesiniz..

o çocuğun evini bildiğimi bilmiyordu.. O soruyu sordu ya,kötü oldum be.. yine aynı şeyleri yapacak, yine aynı şeyleri yaşayacağım diye o kadar korktum ki.. Sormadım neden merak ettin diye, çünkü o her ne kadar yalanlasa da cevabını bildiğim bir şeyi sormaya gerek yoktu.. Neyse dedim, attım içime, unutur dedim elbet.. aradan günler geçti.. Dışarıya her çıktığımızda o çocuğun evinin önünden geçmek zorundaydık.. çocuğun evi de ön tarafa yani yola bakıyordu. Biz oradan her geçtiğimizde kızın gözleri hep oraya kayıyor,hep oraya bakıyordu,bir umut belki o çocuğu görür diye heralde.. ne kadar zavallıyım değil mi? tüm bunlara rağmen terk edemedim kızı, yapamadım,çünkü harbi harbi seviyordum, bakan bir çift gözden kıskanıyordum onu.. yapamıyordum, ayrılamıyordum..

Zaman verdim kıza kendimce, unutur elbet dedim. bir taraftan da gururum, onurum,şerefim yok olmuştu sanki.. Tüm bu olanlara rağmen onu bırakamamak çok koyuyordu bana.. sanki bile bile kendimi kullandırıyormuş gibiydim.. bir gün yine beraber dışarıdan dönerken döndüğümüz sokağın köşesinde market vardı,bu çocukta ara sıra orada takılıyor, neyse işte biz ordan geçerken, kızın gözleri yine o çocuğa takıldı.. gözlerinin içine bakıyorum, yapma bari benim yanımda yapma dercesine ama o bana değil o çocuğa bakıyordu.. o an gözleri sadece onu görüyordu sanki,ona kitlenmişti.. artık dayanamadım, isyan ettim, yapamadım,azıcık kalan gururuma yediremedim bunu, gözümün önünde resmen çocuğa bakıyordu.. hala mı o dedim? yine mi aynı şeyleri yaşayacağız? dedim.. bana bağırdı, bakmıyordum ben ona! dedi.. sustum o an sadece sustum..

bir kaç gün görüşmedik.. ne mesajlaştık,ne konuştuk,ne de göz göze geldik.. Bizim için imkansız bir şeydi, çünkü neredeyse çocukluğumuzdan beri karşı karşıya oturuyorduk.. Onun için zor olmayacak elbet,ama benim için çok zordu.. Elim telefona gidiyor, geri dönüyordu, gidiyor,geri dönüyordu.. Sesini duymaya o kadar çok ihtiyacım vardı ki.. bana o kadar şey yapmasına rağmen ondan vazgeçememiştim.. hem hastalığım hem de ilacım gibiydi o..

hatırlamıyorum kim kimi aradı,ne oldu diye,ama sonra barışmıştık.. her şeye rağmen yine affetmiştim onu.. gururumu bir kez daha ayaklar altına almıştım.. yine kullandırmıştım kendimi bana göre.. yine onsuz yapamadım..

biraz ara beyler, kendimi toparlamam gerek.. geliyorum yine..

tavsiyeleriniz varsa alayım kardeşlerim, bitmek üzere neredeyse..

@49 yok be oğlum, başlamayayım yine mahvolmaya..

gececi tayfa nerdesiniz?

dinleyen panpalarım yarın devam ederiz.. unutmayın la beni.

@52 eyvallah kanka ama olmuyor be..

@55 yarın devam ediyorum kardeşim, acayip derecede uyku bastırdı..

@57 sonuna kadar haklısın panpa.. Sen asıl bombayı yarın göreceksin.. devamında..

@59 eyvallah kanka sende..

evet beyler hazırsanız başlıyorum..

çay koyup geliyorum beyler..

@64 son cümlenin güzelliğine veriyorum canım kardeşim, yoksa giberdim belanı.