+1
bugün sabah erkenden çöp dökmeye çıktım. beni kimse görmemeliydi. poşeti alır almaz,jet hızıyla merdivenleri iniyordum. dışarı çıktığımda avlanmayı bekleyen kertenkele gibi etrafı süzüyordum. evet yaklaşıyordum az kaldı, az kaldı ha yaklaştım. işte çöp kutusu orda.ve artık amacıma ulaşmıştım çöpü dökmüştüm. asıl sorun ise o mesafeyi kimse görmeden nasıl tekrar geri gideceğimdi ?.yine sinsi bakışlarımla etrafımı süzüyordum. korkak bir adımla yola başladım. evet güzel gidiyordum. apartmanı görüyordum uzaktan.ta ki arkadan bir ses bir bağırma, haykırma, kükreme, günaydın dedi. bana.bense araba farı görmüş tavşan misali ne yapacağını şaşırmıştım. ellerim terlemiş, vücudum titriyordu. ağzımdan köpükler fışkırıyordu. nasıl cevap vermeliyim, napmalıyım diye içimdeki benle konuşuyordum.o an birden günaydın ! diyip aniden koşmak geliyordu içimden. olmadı tabikide. kısık bir sesle günaydısdfs... diyebildim.o kadar kısık sesle söyledimki. kelimenin sonları anlaşılmıyordu. arkamı döndüm ve artık apartmandaydım. aman tanrım bu nasıl bir duyguydu. koşar adımlarla çıktım merdivenlerden. artık evdeydim aman tanrım !! artık sığınağa gelmiştim.
