asosyallik çok kötü bi şey beyler

bu akşam yemekten sonra tatlı bi şeyler çekti evde de kimse yok ha gayret dışarı çıkıp alayım dedim amk. baktım yeni bir yer

açılmış fırın pastane karışımı gibi. gittim dedim baklava var mı yok fıstıklı şöbiyet var mı yok. o anda uzun süreli

asosyalliğin vermiş olduğu mallıkla hay allah evde de misafir var ne ikram etsem dedim amk halbuki tekim evde. adamda

beyfendi isterseniz şöyle keklerimiz var dedi. bende ne kadar dedim 15 lira dedi amın evladı. bende bi anlık refleksle ee o

zaman ben 2 ekmek alim dedim. o sırada orda bulunan biri orta yaşlı diğeri de genç olan 2 kevaşe gülüştü. hemen terlemeye

başladım sinirden ellerim titredi. kendimi kaybediyordum. anlık bir kararla olduğum yerde sıçrayıp içe burgulu 4 yarım salto

atarak bana gülen o iki kevaşenin ağzına temkeyi indirdiğim gibi koşarak uzaklaştım ordan. fizyolojimi pgibolojimi gibim

insanlarla konuşmaya konuşmaya benle dalga geçilince ne diyeceğimi nasıl davranacağımı da unutmuşum. hızlı hızlı yürürken

tip tip bakan kediye tükürdüm o sırada nabıyosun evladım günahtır diyen beyamcayada yumruk atıp koşarak eve geldim. şuan

tavan arasından yazıyorum solumda örümcek var, tipini gibtiğim yaratığı

yok hayır dıbına koduğumun kevaşeleri ne diye gülersin,ne gerek vardı bu kadar aksiyona adrenaline