Tanımadığınız insanları seviyor ya da onlardan nefret ediyorsunuz. Atatürk'ü sevmezseniz, vatan hainliğinden cezalandırılacakmış gibi hissediyorsunuz, Hz. muhafazid'i sevmezseniz de dinden çıkarılacakmış gibi hissediyorsunuz. Yani korktuğunuz için seviyorsunuz, gerçekten sevdiğiniz için değil. Başkaları size sev demiş, sizi zorlamışlar, size resmen köle muamelesi yapıp kimi sevip kimi sevmeyeceğinize karar vermişler.

Mesela müzik gruplarında çalanlar. Çoğunun ailesi var ve karılarını aldatıyorlar. Çocuklarına düzgün bakmıyorlar, diğer insanlarla sabahlara kadar içip uyuşturucu çekiyorlar. Eve gelince huzursuz oluyorlar ve ailelerine kötü davranıyorlar ya da gereken ilgiyi göstermiyorlar. insanlar da bunları taparcasına seviyor. Yaptıkları müzikleri sevmek yerine onları sevmeyi tercih ediyorlar.

Atatürk de insandı, Hz. muhafazid de insandı. Onlar da bizim gibi sevdiler. Nefret ettiler. Ekgib tarafları oldu. Ağladılar. Onları Allah gibi görmekten vazgeçin. ikisinin de görevi ayrı. Hz. muhafazid, Allah'ın elçisi olarak halkı kurtarmaya çalıştı. Bazen başarılı, bazen de başarısız oldu. Atatürk de halkına liderlik edip bataktan kurtardı. Bana göre ikisi de büyük adamdır. Hangisi daha büyüktür? Onu bilemeyiz, fakat onların büyüklüğünü ölçmeyi dinden nefret etmenizin ya da sevmenizin derecesine göre değil, kendi mantığınızla belirleyin.

Burada asıl tapılacak olan Allah'tır. Tabii, onun adına konuşmak olmaz, ama büyük ihtimalle Atatürk'ü de bir kurtarıcı olarak gönderdi insanlığa. Atatürk peygamber değil, zaten o seviyede de değil, ama peygamber olmadan insanları kurtardı. Atatürk, dünya üzerindeki insanların iyi şartlarda yaşamasını istiyordu, Hz. muhafazid de insanların her iki tarafta da iyi yaşamasını istiyordu. Peki, Hz. muhafazid peygamber olduğu için işi daha mı kolaydı? Hayır. Belki de daha zordu. Putlara tapan, paragöz insanlar onu engellemeye çalışıyordu. O yılmadı. insanlığa, Allah'ın mesajlarını vermeye çabaladı. Başardı da.

Sonuç olarak, ikisi de değerli insanlardı.