aziz yıldırım a açık mektup

aziz bey

dikkat ettiysen aziz başkan diyemiyorum sana artık. çünkü artık benim başkanım değilsin her ne kadar hala tek hakimi olsan da o takımın, o koltuğun. 3 temmuz 2011 tarihine kadar belki de fenerbahçe'li olmasına rağmen sana muhalif olan tek tük insanlar arasındaydım ben de. çünkü sevmiyordum popülist yaklaşımlarını, fb nefretini büyüten tavırlarını, egoist söylemlerini, fb cumhuriyeti adı altında aziz cumhuriyeti'ni pazarlamanı, yanlış transfer politikalarını, taraftarın sevdiği hocaları (örn:zico) bile sudan bahanelerle ve kimsenin gözünün yaşına bakmadan göndermeni. ta ki 3 temmuz 2011'e kadar... işte o gün farklı bir yol açıldı sana olan bakışımda. çünkü ortalıkta bu kadar adi adam varken sana yapılan linci anlamıyordum, kabüllenemiyordum. doğru ortadaydı yediğin naneler, tapelerin vs. ama senin dediğin gibi kim bulaşmamıştı ki bu işe madem temizlik vardı bütün odalar temizlenmeliydi argümanıyla sahip çıktım sana. düşündüm ki medyada sana yapılan linç düşene bir daha vurmak gibi namertçeydi. işte böyle böyle büyüdü içimdeki sempati sana karşı ta ki 3 temmuz 2012'ye kadar. o gün çıktın hapisten ve boy göstermeye başladın tvlerde, genel kurullarda. sana verdiğimiz desteği yanlış yorumlamıştın besbelli, ruhani bir lider gibi konumlandırmıştın kendini. diktatöryal tavırlarının ardı arkası kesilmedi önce fırçaladın stadda kadınları, çocukları, belki de senin hapisten kurtulmanı sağlayan milyonları aşağıladın yankılandı kulaklarımızda hakaret misali nutukların. ve egonu şişire şişire geldin bugüne kadar. gözü dönmüşlük, hükmetme duygusu geçti her şeyin önüne ve kestin alex'in kellesini, bakmadan ağıtlarımıza, göz yaşlarımıza. ve dün itibariyle kendi fişini kendi ellerinle çektin sen aziz bey bütün rüzgar tersine tersine esiyor artık. alex hakkında homurdanarak efsane değil o, efsane kulüptür, alex kulüpten büyük değil diyerek alex'i karşına aldığın günün filizlenen o nefret tohumu 25 milyon ağaçlı bir ormana dönüştü ve bu nefretimiz seni öğütecek aziz bey. senin ve şakşakçılarının gittiği gün sevinç çığlıklarına dönüşecek bugün uzun uzun yankılanan hıçkırıklarımız.