ağlamak istiyorum laannn

diğer insanlara bunu anlatamam. yeterince yalnızım ve çevremdeki bir kaç kişide sorunlu olduğumu düşünüp gitmesin diye anlatamıyorum. burda kimliğim belli değil, beni bilen kimse yok. dertleşeceğim asıl insanlar o yüzden burada

@1 duygulandım beni anlatmışsın amk

liseli ?

@4 inşaat mühendisliği okuyom panpa

benim de yaşadığım olumsuz durumların içinden bir kesit anlattıkların.şu ana kadar merak etmediğim bi soru oluştu şimdi. olayı yaşadığımız ülke bazında ele alırsak ne tür sonuçlara varabiliriz.bu ve bu tarz duygu durumları yaşayan çok fazla genç var.ve sayıda zamanla doğru orantılı gözle görülür bi artış. nerden biliyosun derseniz pgiboloji okudum. özellikle gençleri bu duruma iten sebeplerin başlıcaları ne olabilir.

http://www.raki.me derdine deva olur kardeşim. sol üstten istediğin moodu seç takıl.

eğer benim gibiyseniz bütün kızlar potansiyel sevgilidir sizin için. her gün bir başkasına aşık olursunuz. ama öyle böyle değil: her gün bir başkası için canınızı verebilecek seviyede aşık olursunuz. ve nedense öyle düşündüğünüz her kızda sizden hoşlanıyormuş gibi gelir. sonraki gün yeni birini görünce öncekileri hiç tanımamışsınız gibi olursunuz. bu denli karaktersiz ve kişiliksiz oluşumu hep ezik büyümeme bağladım. hep 3. kişi oldum ortamdaki. dalgalar benim üzerimden döndü; yalandan sırıttım hep. şimdi o yüzden hiç arkadaş edinmiyorum. kaşarlanmış denebilirir bana

öyle anlar olurki sen kendini tanıdıkların arasındaki en zeki, en üstün yaratılmış varlık olarak görürsün. senden iyi kimse olamaz senden iyi düşünen, okuyan,konuşan. hatta insanları senden iyi anlayan olmadığını düşündüğün zamanlarda olur. ama sonra; akşam tekrar yalnız kaldığında herşeyin bilincine tekrar varırsın. bütün hayallerinin lise 2 de yıkıldığı((hayal kurmayı o zaman bırakmışsındır)) günden beri asla ileriyi değil hep geçmişi düşünürsün. hatalarını sorgular ve üzdüüklerini, senin yüzünden üzülenleri, midesi bulananları, senden-senin yüzünden senden- nefret edenleri düşünürsünn o durum herneyse sonuna kadar sen haklı olsan bile tüm hakkı karşıdakine verirsin. çünkü sen diye birisi yoktur. hep yapmacık olan bir e vardır.

başkası senin bildiğini bilmiyorsa dünyanın en aptalı o gözüyle bakarsın. sen herkesin bildiği halde bilmediğin bişey olursa olabilecek doğal bişey diye bakarsın. kişiliksiz bir insanın sahip olabileceği en basit özgüvendir bu.

@6 cevap veriyorum aile geliyor kardeşim olay ailede başlıyo baban anneni her gece dövüyorsa aynı odada yattıgın kardeşin aglamasın diye yastıkla onun kulaklarını kapatmaya çalışıyosan yemek bile yerken babandan korka korka bogazından lokmaları geçiriyorsan ilerde böyle bi adam oluyosun

gibtir et..

sarılalım mı :/

al panpa ağla direk http://www.youtube.com/watch?v=DUfPxh_zcgs

ben kendimim ama gerekirse dışarıda senden sağlam rol yapıyorumdur.
zihnine hakim olabilirsin panpa. sonuçta o sana ait.

şizofreni başlangıcı amk

@11'e ithafen: babam beni neredeyse hiç dövmedi, 1 elin parmaklarını geçmez sayısı. annem çok dövdü evet ama benim çocukluğm 90 lı yıllardı. çocuk dövülerek yetiştirilirdi. siz de eğer böyleyseniz çocukken yetiştiğiniz aile değil çevredir. henüz 1. sınıfta birisi bişey sormadan cevvap vermeyen bir çocuktunuz muhtemelen. bu 5. sınıfa kadar böyle geçti. sonra orta okul 1: birşeyler değişsin istediniz, ve bir de ergenliğin verdiği gazla ortamın en bini oldunuz. kızlarla gır gır şamata, espriler gülmeler kahkahalar.. ve artık 2. kişiliğinize sahiptiniz. ve tabi sonra lise. insanın karakterinin, kişiliğinin yerleştiği yer. yine bir hevesle aynı tutumunuzu ve poplaritenizi devam ettirmek istediniz. ama bu sefer başarılı olamadınız. hep sert çocuklar vardı. hele bir de benim gibi erkek lisesindeyseniz ve bir de o okul yatılı ise gerçekten işiniz zordu. her an her saniye sizinle dalga geçildi. çünkü siz çelimsiz, kısa boylu ve hayatında anne baba korkusundan kavgaya girmemiş çocuktunuz. onlar nasıl becerdiyse kavga etmeyi biliyordu. karşı çıkıp diklendiniz. bu işe bir dur dediniz. ve dayak yediniz. ezildiniz, hor görüldünüz. 25 kişilik sınıfınızda 1 tek adam dahi sizinle konuşmadı. haftalarca, aylarca... bu da 3. kişiliğinizdi

ve lise 3. daha fazla dayanamazsın. geceleri uykusuzluk problemn başlar. sabah 6:30 da kalkmak zorunda olduğunu bilerek akşam 22:00 da yatağa girersinz. ve o sonsuz bekleyiş.. sabah 5 i görürsün bazen. elinden bişey gelmez. her gece bir kurtuluş yolu ararsın. içinden çıkmak için tünelin ucundaki o küçük ışık sana gece karanlığında çakan şimşek gibi gelir. ama aynı o şimşek gibi bir anda kaybolur gökyüzünde. sigaranın çoktan tiryakisi olmuşsundur. sürekli sigara içersin. başlama sebebinde sadece o nefret ettiğin insanların arasında birazcıkta olsa yerin olsun isteğindir. ama o bşladığın sigara artık senin efendin olur. henüz başlayalı 1 sene olmamışken günde 1 paketten fazla içersin. umudun öyle fazladırki sigaradan camel sigarası sihirlidir senin için. o dumanı içine çkersin ve dışarı verirken bütün dertlerini sarar ve beraber dışarı atarsın sanki. lise 3 te birazcık işe genişlemiştir sigara muhabbetiyle arkadaş çevrenin düzelmesi. ama bu sefer seni kullanmaya başlarlar. sigaranı alırlar, beraber içersin onlarla ama sigara bitince pufff.. kaybolur onlar. taki tekrar sigarasız kalana kadar. ve bu sefer de kullan at bir poşet gibi hissedersin kendini. yine elinden bişey gelmez, yine yapacak birşeyin yoktur. ama sen inatla çırpınırsın kurtulmak için o bataklıktan..

lise 4 gelmiştir artık. bu sene senin maltepe askeri lisesindeki son senendir. komutanlar, üst sınıflar, devre arkadaşların seni hep ezdi. bıktın artık. dayanamıyosun. sırf biraz taşaklı görünmek için disiplin puanı denen şey en düşük sende olmuştur artık. ve okuldan atılman yaklaşmıştır. babanı ararlar: gelin oğlunuzu alın, ya da biz atarız.. babana o kadar tazminaı yüklemek o kadar zor gelirki sana; ben ödüyüm dersin, sonra olsun ama ben ödüyüm dersin. hatta intiharı bile düşünürsün bazen. sırf senin yaptıklarının ve yaşadıklarının cezasını hayatındaki en değerli insan olan babana kesmemeleri için. o anki duygularını kimseye anlatamazsın, kelimelerin kifayetsiz kaldığı dedikleri an senin için tam olarakta o andır işte. kurtulursun oradan dersinki yeni bir lise, hem de sivil. karma eğitim var ayrıca. kızlar felan. 1 tane sevgilin vardır memleketinde. 5-6 ayda bir kaç kere yüz yüze görüştüğün. uğruna okulu bırakmayı düşündüğün bir sevgilin vardır. okulu bırakır ve memleketine gelirsin. sevgilim sana adam olsaydın da ayrılmasaydın der. bir darbe de ordan yersin. feleğin şaşması sözünü de orada yaşarsın

ve ardında sivil liseye devam edersin. lise 2 den sonra ilk defa hayal kurmuşsundur. beklersinki iyi bişeyler olacak. yeni bi çevre yeni bir ortam. ama artık mizaçın giblenmeyen yapıya çoktan bürünmüştür. senin bu hevesini görenler direkt olarak anlar niyetini ve çabanı. ve onlarda diğerleri gibi davranır artık sana. ama bir farkın vardır artık. giblememeyi ve insanlardan vazgeçmeyi öğrenmişsindir. birçoğuna gibtiri basarsın. ama sonuçta 10 kişi olan onlar, 1 kişi olan(( hatta kişi bile olmayan)) sensindir. ünüversite için sınava girersin. ama bu umurunda değildir. sadece babana olan vefa borcunu ödemek için, vicdanını birazcıkta olsa rahatlatmak için; sırf o istedi diye inşaat mühendisliği yazar okumaya başlarsın.