aşk anımı anlatıyorum

Öncelikle merhaba panpalar anlatıcağım hikaye kesinlikle bana aittir bir bloga atmıştım ve çok tutmuştu eminim burdada tutacaktır çalıntı diyenlerin sevgi koyayım çok fazla lafı uzatmıcam part part anlatıcam keyif alırsınız umarım başlıyorum panpalar
edit:olum kimse okumuyormu lan

Öncelikle kendimi tanıtayım beyler; öyle tipsiz denilecek kadar tipsiz yakışıklı denecek kadar da yakışıklı değilim normal bir tipim var. Fakat bulunduğumuz ortam içerisinde ilk dikkat çeken kişilerden biri olduğum kanaatindeyim ki , çevremde böyle söyler . Lise yıllarımda saçıma 1 defa bile tarak vurmamış biriydim , yani taraktan kastım hep sönük vasat bir biriydim, yoksa tarakla işim olmaz arkadaşlarım dalga geçerdi genellikle bu nedenden ötürü benle . Bir kere saçımı kaldırıp geldim onda da güldüler şerefsizler . Kızlar ile aram normaldi ama kimseye o gözle bakmamıştım bugüne kadar. Bana bakanlar olmuştu ama ben yüz vermemiştim, bilemiyorum beyler sevmeyi beklemiştim delicesine sevdirecek birini beklemiştim, uğruna her şeyi yapabileceğim birini…
Üniversitedeki ilk senemizdi, hazırlık sınıfıydık ben lisede hiç kimseden hoşlanmamıştım az önce dediğim gibi. Üniversiteye de geldiğimde böyle bir şey beklemiyordum zaten. Hazırlık sınıfı olduğumuz için sınıflar 25 kişilikti sınıfa girer girmez gözüme çarptı o ilk olarak, şuan bunları yazarken canımın ne kadar yandığını tahmin edemezsiniz. Gördüm onu hani nasıl tarif edilir ki sadece onu gördüm desem yeridir başka bişey göremiyodum. Yanından geçerken gözlerine baktım ama o bakmamıştı tabi. Arkadaşlarıyla ilgileniyordu liseden aradaşları vardı sınıfta 4-5 kişi bayandı onlarda.

burdamısınız lan gibişkolar

okumasanızda anlatıcam beyler

Lise hayatımın verdiği vasatlıkla gidip en arka sıraya oturdum. Daha önce de belirttiğim gibi saçlar falan inik vasat bir halde dolanırdım normalde ama onu görünce artık kendime bakmam gerektiğini düşündüm nedense , saçıma şekil verecektim aklıma ilk olarak bu geldi. Zaten yeni bir ortam, eski halimi de bilen yok eski arkadaşlar da yok ki dalga geçsinler diyerek kendimi avuttum . Yaklaşık 15-20 gün boyunca hala o vasat, kendine güveni olmayan bir kişi olarak devam ettim. Tabi saçıma başıma özen göstermeye başlamıştım 2. günden sonra , ama bunların hiçbiri onun dikkatini çekmiyordu, daha bu konularda hiç tecrübem olmadığı için ne yapacağımı da bilmiyordum ki . eğer o zamanlar foruma takılsaydım mutlaka yazardım buraya görüşlerinizi alırdım ama o zamanlar inci de takılıyodum, orda da açtım biplemediler malüm o ortamı bilen bilir zaten. Tabi ilerde çok fazla yardım alacaktım karşı cinsten yazarlardan . neyse böyle devam ettim yaklaşık 1 ay kadar.

Aşağı yukarı 1 ay sonra bir şeyler yapmam gerektiğini anladım ama ne yapabilirdim ki. Kendime güvenim yoktu ki yüz yüze konuşayım bu iş mutlaka yüz yüze olmamalıydı. Aklıma facebook geldi. Kızın facebook hesabı var mı diye baktım hemen. Fotoğrafını bile koymuştu , kıskanmıştım fotoğrafını koymasına. Ama bana neydi demi, hemen hayalş kurdum eğer bir şeyler olursa aramızda facebook hesabını kapatmasını isteyecektim. Dereyi görmeden paçayı sıvamak mıydı benimkisi yoksa kendi kendime gelin güvey olmamıydı anlayamıyordum ki o zamanlar da her şey tozpembeydi, bilirsiniz işte aşkın ilk hezeyanları . Kızın facebook hesabını görmüştüm en azından, o anda nasıl oldu bilemiyorum ama gaza geldim ne olacak ki lan diyerek gönderdim arkadaşlık isteğini. Sonra hemen evden çıktım 2-3 saat kadar gezdim arkadaşlarla takıldım. Girmeye korkuyordum kabul etmeme olasılığından korktuğum için. Kız genel olarak çok aktif bir facebook kullanıcısıydı, nerden biliyorsun derseniz fakültenin sayfasına sahiptim ve orda her paylaşımı beğeniyordu. Yani şuanda mutlaka görmüş olmalıydı arkadaşlık isteğini. Eve geldiğimde saat 10 civarıydı hemen girdim facebook a bir yeni bildirim :D. inanır mısınız beyler O an sanki kız sevgilim olmuş gibi sevindim, halbuki bir şey yoktu ortalıkta ama o an olaya objektif bakamıyordum. Çok mutlu olmuştum hemen girip diğer fotoğraflarına baktım baktıkça laleye döndüm kafam bi milyon oldu resmen. Daha çok sevmeye başladım o anda bağlanmıştım kendi kendime, önce de belirttiğim gibi ilk defa birine karşı bir şeyler hissetmiştim ya ne yapacağımı bilmiyordum. Bilmiyordum birine bağlanmanın ne denli salaklık olduğunu. Can YÜCEL’ in bağlanmayacaksın şiirini dinliyordum ama anlamsız geliyordu. “Ne diyor lan bu “ diyordum, aşk cahiliydim.
edit:notlara önceden 9-10 partı yazdım beyler

olum giblenmiyormuyum lan ben okuyan ses versin

Kız arkadaşlık isteğimi kabul etmişti ama telefondan girdiği için oniline değildi malesef :(. Yani "selam naber" yazacak bi durum bile yoktu. Bide işin kötü yanı sınıflar değişmişti kız benden farklı sınıftaydı, başarı durumuna göre sıralanmıştı sınıflar abc diye ben b deydim o a da. 1 hafta dan fazla bi süre nasıl yazabileceğimi düşündüm sonra birgün fakültenin sayfasında bi paylaşım yapmıştım yazım yanlışı yapmışım farketmeden ama o işime yaradı * . Nasıl mı ? Kız yazım yanlışının farkına varıp altına doğrusunu yazmıştı. Burdan kaptırabirsem birşeyler olabileceğini düşündüm. Ve kendi hesabımdan "teşekkürler * " diye bi mesaj attım ümit le g.t korkusu arasında, terslenmem an meselesiydi. Kız ne alaka yazıp kestirip atacaktı belkide. Ama öyle olmadı "hayırdır , ne için bu teşekkür * " diye bi cevap aldım. Kız gülmüştü yaa dünyalar benim olmuştu. Hani bir karikatür var biliyormusunuz, adam bir kızdan gelen mesajı açıp, kendi kendine "gülücüğe odaklan" diyerek masturbasyon yapıyo . Benim de kalbim o an mastürbasyon yapıyodu sanki. O denli coşmuştum. Neyse bende "fakülte sayfasında adminim de ben paylaşmıştım o şeyi * görememişim düzeltmişsin * " diye attım bi mesaj. Kız da "ne olacak ya rica ederim, bayaa belirgindi zaten * " tarzında bi mesaj attı, tam hatırlayamıyorum. Yani kestirip atmamıştı belki size öyle gelebilir ama objektif bakamıyordum ben beyler olaya. O konudan girerek yaklaşık 1 saat konuştuk , keşke silmeseydim direk yazardım, hatırlayamadım şimdi ilerde hatırlarsam editler düzeltirim. 1 saat ama mobil olduğu için çok ta bişey konuşmadık. Neyse ben en azından bi adım attığım için çok mutluydum. Orasını çok iyi hatırlıyorum. Yatağa uzanmış ağzımı ayırıp fotolarına bakıyodum .

O ilk adımdan sonra gaza gelmiştim beyler. Akşam tekrar mesaj atmak aklımdan geçti fakat yanlış anlaşılırım diye korktum. Gerçi eğer öyle anlasa zaten doğru anlamış olacaktı ama işte ne bileyim kızın gözünde direk bana yazıyo bu imajı vermek istemedim. Akşam zor tuttum kendimi ertesi gün tekrardan bi mesaj attım. Sınav olmuştuk onu bahane ederek. “ nasıl geçti sınavın ?” diyerek gönderdim üniversiteden çıkar çıkmaz saat 4 gibi. Hazırlık sınıfı olduğumuz için liseden farksızdı. isyan ederek cevap verdi ve benimkini sordu. isyan etmesi normaldi her kız daha doğrusu her çalışkan kızdan beklenecek bi cevaptı o sonra da 90 ı çakarlardı ya. Ama önemli olan beni sormasıydı. Orada umuduma umut kattı. Ordan tekrar sohbeti açtım. Kendisi hakkında sorular sordum çok fazla soru soruyordum ve buradan onu önemsediğimi belli etmeye çalıştım. Bkz. Hakkında Her Şeyi Bilmek istiyorum – Nil KARAiBRAHiMGiL. . Kız da anlamıştı artık tepkisiz kalıyordu kısa kısa cevaplar da vermiyordu hani. Kendisini anlatmaktan hoşlandıysa demek ki. ben soruyorum o cevaplıyo, ben soruyorum o cevaplıyo. En sonunda dedim ki “neden sen hiçbir şey sormuyosun ? * ” . Dedi ki “ne sorayım ki aklıma soru gelmiyo”. Şeytanlıktı bu bana göre aklına soru gelmez olur mu hiç. Beni önemsemediğini belli etmeye çalışıyodu herhalde. Her neyse bu şekilde ben 1 hafta sonra 7/24 konuşur oldum kızla. Pis bağlanmıştım beyler. Kız da halinden şikayetçi değildi demek ki kız da istiyordu dedim o zaman kendi kendime. 1 ay kadar konuştum artık baya samimi olmuştuk. Ve niyetimi az da olsa anlamış olduğunu sanıyordum. Kızla kanka ayağına girmemiştim hiç. Kardeş ayağına falanda girmedik. Normal bir şekilde konuşuyorduk, artık onu tanıyordum ve sohbeti doyumsuzdu gerçektende. Kız çok doğaldı beyler, benim en çok sevdiğim şeyin doğallık olduğunu anlamıştım. içimde delicesine ilanı aşk etmek yatarken sabır dedim kendi kendime sabır.

olum uplattırmayın lan yanlız hissediyorum

Sonra ben iyice belli etmeye çalıştım günde en az 2 defa bir şeylerden konusu açılıyordu ve ben ona sen benim için çok değerlisin diyordum. Konuşma şöyle oluyodu misal :

o: ayağım ağrıyo yaa 2 gündür.
Ben: hastaneye gittin mi ?
O: yok gitmedim gerek yok ya.
Ben: nasıl gerek yok ya git bi göster belki önemli bişeydir.
O: ya boşver ne olacak, hem sen beni boş ver niye kafana takıyosun.
Ben: nasıl boşveririm ya, benim için değerin çok sen farkında değilsin belki ama *
O: halla halla niye ki yaa *
Ben: öğrenirsin zamanla boş ver sen sadece değerli olduğunu bil yeter *
…
Baya yüzüklerin efendisinde Gollum'un yüzüğe bağlanması gibi bağlanmıştım .
Bu şekilde veya başka şekillerde derdimi hep belli ettim kıza beyler. Şimdi size bir sorum olacak bu kız anlamamışmıdır ? Kız geri zekalı değil sonuçta, sizce anlamadı mı yoksa salağa mı yatıyo * . Her neyse bu şekilde konuşuyoruz 7 24. Ben onunla konuşmaktan geceleri, sabah okula kalkamıyorum, o derece yani. Kızda uyku problemi yok gece 3 te yatsa bile sabah kalkıyodu, olan bana oluyodu yani :D. Ben artık bunun bir adının konmasını istiyodum. Konuşmalardan anlaşılacağı üzere kız da razıydı. Hiçbir şey demese bile, her gece konuşması tek başına yeterliydi. Siz boş olduğunuz biriyle gece yarılarına kadar konuşur muydunuz ?

kimse yok mu lan ses verin binler

Bir gün düşündüm ve bir gece yatmaya yakın şuna benzer bir yazı yazdım ;

“Merhaba xxx * (birbirimize lakap takmıştık ve lakabıyla seslendim komik olsun diye)

Sana bişey söylemek istiyodum hayli zamandır ama nasıl söyleyeceğimi bilemediğim için hep bekliyodu. Nasıl karşılayacağını bilmiyorum ama, Ben senden bir hayli hoşlanıyorum * hayatım boyunca ilk defa böyle bir şey hissediyorum birine karşı ve ilk defa böyle şeyler söylüyorum değerini bil * ben şimdi yatıyorum senden bir cevap bekliyorum ama, sabah okuyacam o yüzden şimdi yazma cevabı * şimdi ben hoşlanıyorum dedim ya bu öyle böyle değil :( yaptığım her işte aklım sende , ne ders çalışabiliyorum ne de başka bir şey yapabiliyorum. Namaz kılarken bile aklıma geliyosun günaha giriyorum kız :D dediğim gibi ilk defa sana yazıyorum böyle bir şeyi inşallah üzülmem. Yada üzeceksen de sen üz be ne olmuş sanki, üzülmedik mi sanki hiç. Hep sevmediklerimiz mi üzecek sanki. Ama üzmezsin gibi geliyo * her neyse ben yatıyorum , dediğim gibi sabah bakacam mesajına, bolca düşün hızlı karar verme :D

Seni seviyorum * “

Tam olarak bu olmasada bunun bir kopyası niteliğindeki bir mesajı yazdım. Ama gönder butonuna elim varmadı. Ya kabul etmezse ? Ne yapardım lan. Hayattan o olmasa zevk alamayacak gibiydim. Öl dese gözümü kırpmadan ölürdüm beyler. Hiç sevmemiştim ama bir sevmiştim ki delicesine, ağlatırcasına, köpek gibi sevmiştim köpek gibi.

daha da gibsen uplamam bütün partları atıyorum okuyan okur

Bu mesajı yazdım göndermeye de kararlıydım ama yemedi bi tarafım sanırım. Bekleyeyim biraz daha dedim. Ama müptelası olmuştum onun. Bu arada kızla hiç yüz yüze konuşmadım bu zamana kadar. Telefon numarası da yok tabi, sadece Facebook tan konuşuyoruz. Sınıflar ayrı olduğu için konuşamıyorduk, teneffüslerde ise kızlar çete halinde dolaşıyordu. Okuduğumuz fakültenin konumu dolayısıyla kıza yakınlaşmam imkânsız gibiydi. Bir ortam gerekiyordu fakat o ortam da şuana kadar kurulmamıştı hiç. ilk adımı atması gerekiyordu birinin ama nerde o kişi. Her neyse 2 gün daha ilan ı aşk etmeden geçti ama öteki gün o mesajı atmam gerektiğini düşündüm ve kararlıydım. Mesajı yaklaşık on defa daha okudum nasıl oldu bi hata var mı diye. Yoktu bir hata veya ekgiblik o anki aklımla tam olarak düşündüğüm mesajdı o. Hayatımda yaşamadığım bir duyguyu yaşıyordum beyler o mesajı gönderirken. Beklide ilk defa öyle içten dua etmiştim. Ama içim de kesin kabul edeceğine dair bir his vardı. Mutluydum bir yandan da, çünkü kabul edecekti. En azından ben öyle hissediyordum. Gönder butonunun üzerinde 20 tur attıktan sonra gaza geldim ve gönderdim mesajı. Kıza uyuyacağım sabah bakarım demiştim ama uyunur muydu o kafayla sizce?. Aklım çıkacaktı, kendimden geçmiştim.

Gelen mesaj neydi beyler sizce, ne olabilirdi sizce ? .

Şu “ off muallâk adam yaaa off offf ”. Gördüm bu mesajı ve beynim dondu.

Hiçbir şey düşünemez oldum yutkunamıyordum, evet yutkunamıyordum, ölüm haberi aldım ben beyler böyle bir şey yaşamamıştım şuana dek. Ağlayamıyordum da sadece durdum öyle cansız bir nesne gibi durdum. Bilmiyorum nasıl anlatırım o anki duyguyu, hatta anlatabilir miyim? Ama sanırım anlatamam, yaşamanız lazım, sevmeniz lazım ilk başta delicesine sonra karşıdan böyle bir cevap almanız lazım. Ağlayamamak ne demek bilmiyordum o zamana dek. Ağlayınca açılır ya insan, işte açılmak istemiyordum orda ölmek istiyordum yok olup gitmek istiyordum sadece. Aklımdan o 2-3 ay geçti konuştuğumuz 2-3 ay geçti. Yaşamadan anlayamazsınız inşallah da yaşamazsınız. Ağlayamamanın ne olduğunu anlamaktı hayattaki son faaliyetim o anda. Aklımdan milyonlarca şey geçti, milyonlarca saçma sapan olasılıklar ve daha bir sürü şey. Sonra sadece birkaç damla gözyaşı. Hayatım boyunca gözümden akan en anlamlı damlalardı onlar. Hüngür hüngür ağlamak istiyordum aslında ama beceremiyordum. Sırtıma bıçak saptanmış gibi, bilmiyorum yaşadınız mı hiç, hani sırtınıza sert bir şey çarpar yada sırtüstü düşersiniz ya nefes almanız oldukça zor olur. işte öyleydi benim o anki halim. Sövse miydim gelmişine geçmişine ne yapsaydım bilemiyordum. Anlatınca o duyguyu yeniden yaşadım şuanda, evet kesinlikle bir benzeri yok bunun.

giblenmeme rekorumu kırıyorum beyler :( yinede devammm

O an yaklaşık bir saat kendimden geçtikten sonra tekrar girip cevap yazayım dedim. Mesajı görünce tekrardan 2-3 damla gözyaşı geldi gözümden.
“Niye ki ?“ yazarak gönderdim kıza. 10 dakika sonra cevap geldi.

Kız :“ ya sen beni yanlış anlamışsın ya da ben seni anlayamamışım muallak adam”

Ben: “ben senin davranışlarından mutlaka kabul edersin gibi bi anlam çıkardım, hem sen hiç anlamadın mı benim hislerimi fark etmedin mi yani?”

Kız: “yok hiçbir şey anlamadım valla”

Ben: “o kadar değerlisin falan dedim anlamadın mı onlardan”

Kız : “ yok anlamadım maalesef :(“

Ben : “ee ne olacak şimdi”

Kız : “ ya benden eğer bir cevap bekliyorsan ben kabul edemem bunu maalesef, şuanda böyle şeyler yaşamak istemiyorum”

Ben : “anlıyorum, neyse tamam”

Kız : “ama istersen konuşmaya devam edebiliriz”

Ben : “ben yapamam sonra sana iltifat ederim, sapık konumuna düşerim, şiir falan yazarım ”

Kız : “okurum ben şiirlerini yine sorun olmaz eğer istersen konuşmaya devam edebiliriz, sorun değil benim için”

Ben : “ tamam olur peki, neyse ben yatayım sabah kalkamayacam sonra * ”

Kız : “ tamam yat hadi iyi geceler “

O an yeniden doğmuş gibi oldum beyler kanıma kan canıma can gelmişti resmen. Mutlu olmuştum baya, kızı çok seviyordum onu kaybetmek benim için felaketti. Kaybetmemiştim onu ve çok mutluydum. işte bu bir kırılma ânı burada yaptığım şeyler hayatımı alt üst mü edecekti yoksa her şey çok güzel mi olacaktı ?

Ertesi gün normal bir şekilde tekrar konuştuk, 3. gün ben buna artık “bambi yüzlüm” demeye başladım. Bu şekilde hitap ediyodum. Ve hiç şikayetçi olmadı, “bambi ne?” dedi sadece, bende “google a yaz görürsün çok tatlı bi hayvan dedim” baktı ve “gerçekten tatlıymış * ” dedi. Ben tabi senin kadar değiller falan daha iltifat ediyorum. O normal eskisi gibi hani lakap takmıştık ya onunla hitap ediyodu. Bu şekilde geçiyordu günler.

Ben memnundum halimden o da memnundu, sonuçta kendisine her zaman için iltifatlar eden şiir yazan güzel sözler eden birisini bulmuştu ve sevgilisi değildi bu kişi. Yani istediğini yapabilecekti, kısıtlaması yoktu. “Sıkılana kadar sürdürürüm” diye düşünüyordu herhalde. Ama o sıkılmazdı ki çünkü bedavadan ilgi görüyordu kız, karşılığında hiçbir şey vermeden. Sonra birkaç hafta sonra bana lale demeye başladı. Lakap olarak “lale” diyordu. Bende haliyle “senin yüzünde lale oldum” diye fırça attım, kızdım şakadan.

Şimdi salak bu çocuk diyebilirsiniz ama severseniz birini böyle benim gibi ve tecrübesizseniz aynı konumda olurdunuz emin olun.

bütün partları atıyorum huur çocukları devamm