-âşık oldur kim kılar cânın fedâ cânânına (fuzuli)-
Güneş doğdu. Her zamanki gibi, uyandım kalktım. Yüzümü yıkadım. Ardından aşık olduğum kızın hayallerini kurdum. ilk önce rutin olarak onu okuldaki terör saldırısından kurtardım sonra araba çarpmasından sonra da binadan düşmekten kurtardım derken… Ürperdim. Ben dün ne yapmıştım?

Evet ben bu cüreti göstermiştim. Evet. Aylardır hayalini kurduğum ona şiirler yazdığım(şiir en altta) o kıza "Seni seviyorum Çağla" demiştim. (Tam hatırlamasam da o heyecanla "Hayatımda hiç olmadığınca / Seni seviyorum Çağla / duygularımı anla" demiş olabilirim) Aniden utandım ellerim yüzüme gitti. Allah'ım okulda ne yapacağım ben? Geç mi gitseydim böylece konuşacak vakit kalmaz veya erken gidip kimseye görünmeden bir yerlerde mi gezsem? Neden sonra evden çıktım. -Tabi önce bu mutluluk verici heyecan ve utanç duygusu etkisiyle anneme 1 2 saçma şey söyleyip ona sarıldım-

Ah! Hay kafama… Bu saat de tam çıkacak saatmiş. Çağla'nın ne işi var burada hem okula bu yoldan da gitmez? Yoksa bana bir şeyler demeye mi geldi? E bu saatte çıkacağımı bilemez eve de gelecek hali yok ya. Ben çıkana kadar pusuya mı yattı yoksa? Hem bak yalnız gidiyor okula da.

Beni de gördü…
-Salim günaydın
+Günaydın Çağla

Bana yaklaşıyordu, eh ben de ona gideyim bari. Ama yürürken kollarımı sallamayı unuttum sonra da ağzım yüzüm iğrenç şekillere girdi. O da fark etmiş olacak ki açıklamaya koyuldu
-Komşumuzun karısı biraz hasta da çocuğunu kreşe bıraktım okula geçiyordum. Gidelim mi beraber

Benimle mi? Okula gitmek mi? Ah iyilik meleğim ben seninle her yere gelirim

+geçmiş olsun, gidelim tabii

ikimiz de aynı yöne döndük tek kelime etmeden yürüyoruz. Ellerim nasıl da terliyor, bir yandan sıcak basıyor, kan basıncım artıyor. Bu gerilime daha da dayanamadım şu sözler döküldü ağzımdan:
+Hava da amma sıcak

Ney hava mı sıcak? Saat daha 7.30 salak! Bari güneş doğsaydı.

şiir:
Bendeki bitmez hayâl hep aşkımın ısrârında
Doldu ve taşmakta aklım aşkımın esrârında
Çatlıyor ruhum, nasıldır zâhirim bilmem ama
Ben ki artık dengesizim aşkımın karârında

Kimse aslâ benzemez eşsiz olan âhengine
Çokça insan varsa da âlemde, yoktur dengine
Tablosun sen gözlerim açtır doyumsuz rengine
Yandı kalbim muttasıl hep aşkımın hep nârında

Her ne yaptıysam kazanmaktır rızânı niyâzım
Âşığım desem derinden çıktığınca âvâzım
Buz kesip etrâfı kış gelsin değişmem ben yazım
kanmadım sevdâya nâçâr aşkımın kufarında

not: ilgi olursa devam edeceğim olmazsa hikayeler çöplüğüne bir yenisi eklenecek