baba olmak

Annelik gibi %100 içgüdüsel bir duygu değildir bu his. Biraz kırıntı halinde içinde vardır. Ne zaman ki evladını kucağına alıp boynunun altında sadece ilk 2-3 gün duran yeni doğan bebek kokusunu derin derin içine çektin, işte o zaman anlarsın bu duyguyu ilk defa. O kırıntılar birden büyür ve içini kaplamaya başlar.

Artık önünde üç seçenek vardır.
Ya adam olmayı aklına koyarsın, ya da aynı kalır veya daha da it-kopuk olursun.

ilk evladında bu duyguyu keyfiyle süremezsin 2-3 yıl. Sürekli telaş ve diken üstündesindir. Yere düşer ağlar, canın yanar. Kafasını masaya, duvara vurur, keşke benim kafam kırısaydı dersin. Hastalanıp ateşlenir, cehennemde cayır cayır yanan o kadar korkmazsın. Tecrüben yoktur çünkü.

Kısacası erkeğin hayatına anlam katar baba olmak.
Ama kalbiyle anlarsa...

çocuğunun geleceğini düşüneceksin. erken bes yaptıracaksın mesela katılım emeklilik'ten. öyle kuru sevgiyle olmaz. ileriye dönük adımlar atman lazım.