baba

... hani hayallerde bir baba tanımı vardır. ailesini seven, ilgilenen, onlar için uğraşan, parası olsun veya olmasın güçlü bir kahraman olan baba.
o'nu daha önce hiç görmemiş olanlar veya çocukken kaybeden insanların kafasında hep bu tanım vardır. hatta işi abartıp daha toz pembe düşünerek; o'nunla balık tutmayı, parka gitmeyi isterler. ama hepsi hayalden ibarettir, bunları yapacak o kahramanları yoktur. bütün o muhteşem olaylar sadece zihninde canlanır ve bunları yaşayamadığı için isyan eder durur. tabii zorlukları bu kadardan daha da ötedir. daha şanssız olanlar para sıkıntısı da çekip küçük yaşta çalışmaya başlar, okuma kavramı da bomboş kalır. onların durumu da zordur.

ben, babası olmayanların şanslı diye nitelendirecekleri onlarca kişiden biriyim. evet babam var, yaşıyor.
ama yaşamak yetmiyor ki. güzel yaşayacaksın, yaşatacaksın... sevgi gösterip iyi olacaksın.
bazen diyorum baba niye sadece hayalimdeki o güzel insan olmadın diye. bizim ne suçumuz vardı baba? en çokta annemin. keşke olmasaydın baba; hayallerimde güzel yaşatsaydım seni, yokluğuna üzülseydim, varlığından nefret etmeseydim..

hani kız çocuklarının ilk aşkı babaları olur derler ya, niye sende olmadın baba? neden yüzümde gülücükler yaratacakken gözyaşları akmasını sağladın?

geçmişim, bugünüm ve yarınım... önümde olacak her sorunun suçlusun sensin baba. beni özgüvensiz, sessiz yaptıran sendin. korunamıyorum güçsüzüm ve öyle kalacağım. karakter işte, küçüklükten beri böyle oturdu böyle gidiyor.
ayrıca çok mu şey istedik senden? bizim dışımızda huurlarına, arkadaşlarına ve sayamayacağım milyon kişiye yedirdiğin paranı mı istedik? biraz huzur istemiştik onu da bize çok gördün.

bunları yazarken de ağlıyorum baba. hep ağladım hep ağlayacağım. boğazımda bir düğüm oldu, yutkunamıyorum yine. yıllarca bağırdın ama ben hiç alışamadım görüyor musun. sesinin tonu biraz bile yükselse hemen ağlıyorum zaten. niye böyleyim baba ? niye güçsüzüm?

o'nun varlığı olmayınca insan üzülüyor. ama sen varsın baba. var olup da acı çektirişlerin üzüyor.

yıllar yılı geldi geçti. hala aynısın baba hiç değişmez misin sen? gerçi değişsen de ne kadar fark edecek, zaman aktı gitti geri gelmiyor yaşananlar unutulmuyor. yaşattığın onca üzüntü bir yana yaşatamadıkların da ayrı koyuyor. umarım bir gün pişman olmazsın, çünkü affetmeyeceğim yaptıklarını. bana, bize, en çok anneme...

boğazımda yine o düğüm... geçmedi hala baba. bunları yüzüne söylemek isterdim ama bilirsin ya sesim titrer, ağlarım konuşamam. korkarım senden.

keşke hayalimde yaşasaydın baba. keşke...
(beyaz pastel boya )

Al benden de okadar