bak kardeşim

bak kardeşim
bak anasını modem ışığının aydınlattığı odamda gibtiğim çocuğu, bak oğlum. beni iyi dinle şimdi neler anlatacağım sana. senin hikayen bir peçetede son bulabilirdi ama bulmamış. bulmalıydı. peki bu gibindirik halet-i ruhiyen ile buralarda dolaşmana kızmıyoruz diye illada her gibecem seni diyene domalıp hizmet etmek zorunda mıyız? değiliz! buna mütevellit evrilip, çevrilip gibilmiş bir jojobo tanesine dönüştürülmek istemiyorsan git. evet evet gibtirgit ki ananın dıbına seni geri sokmak gibi meşakkatli bir eziyete katlanmalayım. çünkü bunu yaparız. emin olabilirsin

bu benim beyler sahipleneni giberim

bak kardeşim, ben 37 yaşında 7000 tl maaş alan bir reklam yazarıydım. "sörf yerim ama gol yemem", "var mı nazo gibisi?" gibi aklına gelebilecek tüm gibik reklamları ben yazdım ama buna rağmen eşşek gibi para kazanıyordum. taa ki işten arta kalan zamanlarımda keşfettiğim inci sözlükte senin yannan gibi başlıklarını okuyana kadar. senin yazılarını okumaya başladığımdan bu yana senin gibi muallaktorların nasıl yaşayabildiğini düşünmeye başladım, varoluşçuluğa merak saldım. sürekli kafka ve camus okumaya sırf senin hayatını çözmek için günün 18 saatini kitaplara ayırdım. artık o kadar bilgi birikimliydim ki, yazdığım reklamlar reddedilmeye başladı, işten kovuldum ve bir sabah kendimi uyandığımda dev bir böceğe dönüşmüş olarak buldum. şimdi dıbınakodumun çocuğu beni iyi dinle; hayatımı gibmenin bedelini oradan buradan topladığım böcek panpalarımla ödetmeye geliyoruz. bize kullanmaya çalışacağın böcek ilacını da zütüne sokacağımızdan emin ol. geliyoruz oğlum, dıbına koymaya geliyoruz.