Beyler ben asosyal biri değildim eskiden.Biz antalyaya taşındık burda hiçbir arkadaşım olmamaya başladı özellikle okulda kimse beni giblemiyo bile ben yokmuşum gibi davranıyolar. Kızlarla hiç aram yok zaten. Sanki sınıfta ben yokmuşum gibi. Misal beden dersinde huur çocukları futbol oynar beni oynatmazlar oyntasalarda bana topu vermezler karşı takımdan topu çalsam bile gelip benden topu alırlar sanki karşı takımdaymışım gibi. Okul sonrası veya tatillerde giderler gezmeye sinemaya yemeye içmeye eğlenmeye beni bir Allah'ın kulu bile çağırmaz. Bende bu yüzden evime kapanık bir insan oldum ve hep internete takılıyorum.Ben hiçkimseye şuana kadar derdimi anlatmadım ve ilk defa sizlere anlatıyorum. Arkadaşlar bu ülkede her zaman uslu, sakin,efendi insanlar kaybeder. Bende efendi bir kişiyimdir. Etrafımdaki büyük insanlar ne kadar beni takdir etse de benim arkadaşlık hayatım bu yüzden sıfır. Kızlar nerde bir huur çocuğu var ona veriyolar zaten.Bu yüzden de kendimi internete, bilgisayara,oyunlara veriyorum ve asosyal oluyorum. Dışarı çıkma isteğimi, gezme isteğimi, eğlenme isteğimi tamamen kaybettim. Arada bir telefondan arıyolar beni o da işleri düşünce. Diyolar "La bana oyun önersene mk" diyolar bende "ne oyunu" diyom "geçen call of duty 1'i bitirdim yeni oyun önersene" diyo mk huur evlatları veya okul zamanında top oynuyolar kantinden dönerken felan diyolar şu topu sınıfa bıraksana. Anca işlri düştümü anca gibleri fermuara sıkışınca geliyo huur evladları. Artık gündüzleri perdeleri bile kapatıyorum yani o dereceye geldim kimseyle konuşmuyorum. Beyler bi yardım edin sizce ne yapmalıyım beyler bu konuda bana bi yardım edin be