Dedi yazar

vay be

özgürlük hep başkaları tarafından verilir. buda bir gerçektir. öyleyse senin cümlen kendi içinde çelişiyor.

Sizin köleleğiniz başkalarının özgürlüğüdür

başkaları tarafından çizilen ve sınırları hep belli olan düzlemde yaşamaya çalışmak gibi.
her birimiz başka insanların bize çizdiği sınırlar içinde yaşamaya mahkum yaratıklar değil miyiz ki ?

annem, babam hep istedi. adam olmamı istedi. çevrem istedi. başka biri olmamı istedi. okuduğum okullar hocalarım öğretmenlerim herkes benden birşeyler istedi.
ama ben adam olmak hiç istemedim ki ? onların adam diye tasvir ettiği kavram bana uymuyordu. istemiyordum.

beni bana anlatmak varken beni bambaşka bir insana dönüştürdüler zamanla. bir gün geldi bir baktım dönüp de arkama kaybolmuşum. etrafıma bakıyorum neredeyim ?
hayatın neresinde ve ne kadarında varım ?
kocaman bir sıfırım kaybolmuşum.

hayat böyledir işte. ve bu devinim sanıyorum sonsuza kadar böyle devam edecek. insan hep özgür olduğunu zannederek yaşayacak. toplum ve aile baskılarından haberi olmayacak. belirli bir yaşa geldikten sonra dönecek arkasına bakacak ve bir daha önünü göremeyecek...

doğru knk