Ruhumda ne kadar kötülük varsa başkalarına satıp, mutluluğu satın alabilirdim. insanların dudaklarına tebessüm aşılamayı bırakıp, her dudaktan biraz mutluluk çalabilirdim. Bir parçası kopmuş canların eksiği tamamlamak, yarım kalan hayatlarına buçuk yaşantı vermeyi bırakıp, zaten dökülmüş ruhlarından birer nefes çalarak kendi gözlerime ışık, şarkıma söz katabilseydim… Gerçekten mutlu olabilirdim. Benim denediğim şey ise; zaten paramparça olmuş içtenliğimden başka mutluluklar miras bırakabilmek… Belki hata yapıyorum ama mutluluğu arkamda sahte güneş varken; elimdeki pili bitmek üzere bir fenerle arıyorum… Hissettiğim şey ise; Yorgunluk.