beyler dertleşicek adam arıyorum acil

1 buçuk yıl sonra eski sevgilimi alkollüyken aradım görüştük. ben de hiçbir şey değişmezken o çok farklıydı. varsa dinliycek hayatımın son iki senesini karartan insanı anlatıcam :(

http://www.youtube.com/watch?v=8rXGmqWjeq0

bu da gecenin şarkısı

eski gececi tayfa nerde amk ya :(

başlıyorum beyler. 2011 aralık ayı. 25. gün. yılbaşına bi hafta var. yeni bi üniversitedeyim. okulu bırakıcam. kafam çok bozuk. sevgilimden ayrılmışım. tak gibi bi hayatım var. bi arkadaşım çağırdı beni kafeye ben de uğrarım dedim. onu ilk orda gördüm.

mavi boğazlı kazağı. kırmızı ojeli elleri. winston soft sigarası. aklımda kalan ilk ayrıntılar bunlar. oturup muhabbet etmeye başladık. konuştukça konuşuyoruz. istanbula yeni gelmiş. dersler hazırlık yurt ortamı falan derken. dedimki arkadaşlar benim bi yere gitmem lazım. diğer arkadaşlarımın yanına geçtim yemek yemeye. acele yiyip kalktım geldim fakat kalkmışlardı. numarasını bile alamadan yok oldu kız. kim bilir nerde görürüm derken. face'de karşıma çıktı ve ekledim

baktım gayet güzel. hoş bir tip. ama diyorum ya kafam o kadar bozuk ki her gün sağda solda içiyorum. günde 2 paket sigaradan ciğerlerim solmuş artık. birine yazıcak taakatim bile yok. aklımda güzel biri olarak yer etti gitti. aradan 2-3 hafta geçti. dubai pici naber yazdı. ben de iyi dedim. sormadım sen nasılsın diye. tamamen aklımı kaybetmek üzereyim çünkü. pgibolojik tedavi görüyordum ilaçlar beni kayıtsız kılıyordu her şeye. konuşmaya pek niyetin yok heralde akşam gelicem yemek yiyip konuşalım dedi. iyi dedim ben de. akşam oldu konuşmaya başladık. muhabbeti acayip sarıyor. şarkılar falan atıyoruz birbirimize. istanbul'u tanımak istiyorum dedi. çok taşşaklı bi okulda burslu okuyodu. arkadaşlarım bana göre değil pek. ama sen benim gibi bi insansın. şunu yapalım bunu yapalım gezelim beni o yoz ortamdan uzaklaştır dedi. tamam dedim ben de. 1 ay sadece böyle kendimizi anlatmakla geçti sanaldan.

şubat ayının son günlerine doğru kadıköy'de bir eylem var. ayrıca aynı oluşumda siyasi faaliyet yürütüyoz beyler. o yüzden de aynı çevrenin insanıyız yani. eyleme normalde gelmiyordu fakat ayarlıycam gelicem görüşürüz orda dedi. tamam dedim ben de. geldik yine aynı muhabbetler falan. bu ortak arkadaşlar bi de ikimiz gidelim içelim bugün dedik. benim için farklı bir şey yoktu zaten onayladım. tam gidiyoruz birden herkesin işi çıktı. ikimiz kaldık. kızdan ne kadar hoşlansam da taakatim gerçekten yoktu. ilk defa görüşücez ve ilk defa iki kişi içmeye gidicez. ne konuşucaz ne anlatıcaz hiç uğraşamam diyerek kestirip attım. o zaman başka zamana falan dedim. kız ısrar etti 2-3 defa. iyi dedim ben de gidelim madem. gittik sohbet ediyoruz. bir türlü yürümüyor. 1-2 saat geçti alkolün etkisiyle açıldık tabi. dışarı çıktığımızda ilk birbirimize haber vericez diye söz verdik kalktık. beklediğim gibi kötü geçmemişti aslında. sanırım ilk büyük etki oydu

o günden sonra emirgan'da bankada işi vardı. okuldan da çok nadir çıkıyor. gel dedi görüşelim. ben de kahvaltı etmemişim. iyi dedim. hangi otobüse bindin dedi. çok dolu diye geçiştirdim sırf aynı otobüse binip de 2-3 sohbet konumuzu çarçur etmeyelim diye. neyse kız yine de tuttuğunu koparacak ya illa bindi otobüse. gittik kahvaltıya. artık aramızdaki duvarlar kırılmaya başlamıştı o dönem. eskilere geldi konu. benim tedavim sürecinde geçmişi konuşmam yasaktı. durumu izah ettim. o da kendinden bahsetmeye başladı. ilk yalanı buydu işte. her şeyi başlatan da bitiren de hep bu yalan oldu

memleketinden istanbul'a gelmeden yeni bi sevgili yapmış. olduğu kadarıyla mantığıyla. hani olsun da ne kadar olabilir ayrı şehirler falan. neyse çocuğu pek sevmedim aslında ama o beni seviyordu. o da hoşuma gidiyordu. benim için bayağı şey göze aldı. sürekli istanbul'a geldi. ama benle onun arasını yapan arkadaşımla aldattı beni dedi. şaşırdım ben de. kaç kişinin başına gelir ki böyle amcık bi durum. peki ya şimdi dedim. ne hissediyorsun ona karşı. artık umrumda değil tabiiki dedi . keşke daha önce ayrılsaydım. hataymış. şimdi geziyorum tozuyorum derken. ben de dayanamadım anlattım. ilk defa geçmişten bahsetmek iyi gelmişti. birbirimize akıl verdik kalktık. saat 4-5 civarı. napak içek dedim bari bu saatte gitme yurda. bipolar bozukluk hastalığımdan dolayı. eğer bir kere mutlu olduysam etkisini çok yüksek derecede gösteriyo. sabahlara kadar içesim geldi açıkçası panpalar. durakta beklerken ne kadar üşüyorum baksana dedi. nerden anlıycam ki dedim. durakta içime kadar girdi. ellerini yanaklarıma koydu baksana dedi. gittikçe beni zehirlemeye başlıyordu işte :(

beyler dinleyen var mı ses verin az ?

up up up up

mekana gittik oturduk. 15e yakın bira içtik. dans ettik. sürekli ortak bi noktamızı bulup laf çarptık birbirimize. bizi gören dışarıdan bu çift alır yürür der o derece. ve beni gerçekten tedavi ediyordu. ona sevgim sürekli büyüyordu. ekmek küfü gibiydi kalbim amk. sabahtan akşama sürekli ama sürekli. eve de uzun zamandır gitmiyorum. aradılar artık gel yüzünü görelim diye. saat 11-12. hadi kalkalım diyorum olmaz lütfen otur diyo. gerçekten gitmem lazım dedim. tripli ayrıldık o gün. keşke daha otursaydık falan diye. daha bu başlangıç merak etme kim bilir kaç gecemiz olucak böyle dedim. doğru söylüyosun dedi. gülümsedi. öptü beni. yavaş yavaş metro merdivenlerinden indi ve gitti. ben de bi sigara içtim ebleh bi tiple sağa sola bakıp gülüyorum saçma sapan. şu an anlatırken bile gülüyorum beyler. hastalığımı yaşayan bi insan beni daha iyi anlayabilir

bi sigara içip geliyom. okuyanlar yorum yapsın valla yalnızlıktan asıcam kendimi amk

geldim başlıyorum

o sıra bir şeyler oldu görüşmedik 2 hafta falan. ama her gün mesajlaşıyoruz. kız tatil planları bile yapıyor. ama ben çok açılmıyorum. cool takılınca bi gibim değişecek sanki. aldın artık zehiri daha niye zorluyorsunki içindekileri dışa vurmadan. 2-3 defa ekmek zorunda kaldım kızı. e haliyle o da soğudu az da olsa. 100 mesaj 70'e düştü. o soğudukça ben biraz daha gaz veriyordum düzeliyordu. hep elde edilebilir sandım onu. aslında en başından beri böyle bir şey yokmuş meğer. neyse yine siyasetten bi arkadaşın doğum günü var. ona da haber vermeyi unutmuşlar çağırdım ben de. 8:45 vapuruyla gelmişti kadıköye. hala unutmuyorum geçtik mekana. rakılar gidiyor biralar geliyor falan. az konuşuyoruz ama gözlerimiz hep birbirimizde. hayatımda ilk defa rakı içicem bunun da senin yanında olması ne kadar güzel dedi. o gece ayrı yerlerdeydik. fakat katakülli yapıp geldi yanıma. birbirimize pasta yediriyoruz meze yediriyoruz. sohbet gırla. daha ne isteyebilirdim ki. mutluydum işte lan aylardan sonra.

bi arkadaşın eve geçtik. sohbete devam. gece yattık uyuduk tabi. unuttuğum bir şey var. ilk buluşmamızdan sonra bi arkadaşın evinde kalmıştık yine. insan sarraflığına gelmişti konu. bi insanın bana karşı ne hissettiğini hemen anlarım demiştim. yaa kesin anlarsın dubai bini kesinnnn dedi. niye hayırdır bi şey mi oldu demiştim. yok diyip gülmüştü. o kadar yer olmasına rağmen gelip benim yanımdaki yatakta yatmıştı. sabah kalktığımda gözleri direk bana bakıyodu. sonra uyuyo taklidi yaptı vs.

şimdiye dönüyorum. kadıköydeki arkadaştan çıktık. ben eminönüne geçicem diyorum. o beşiktaşa. gelsene benimle bırak otobüse falan dedi. olmaz yorgunum derken ikna etti beni geçtik beşiktaşa. kahvaltı ısmarladı bana zorla. otobüsüne de bıraktım. gerçekten çok kibarsın beklemiyodum böyle bi şey dedi. öptü beni bindi gitti. ben de yavaş yavaş metrobüse kaykıldım barbaros bulvarından. o gün son mutlu günümüzdü heralde. bir daha hiç ikimiz de aynı anda gülmedik.

mesajlar devam ediyor yine. şarkılar şiirler gırla. bizim dernek çevresinden birinin kitabı çıkacaktı o dönem. şarap gecesi var. borçlarım birikmiş zaten. kızla da buluşmayı o güne denk getirdim. tam bir çulsuz gibi şarapla çakır olup mekanda 2 birayla sarhoş olma kafasından beraber gittik şarap gecesine. o günün sabahında da sırf benim için çok çok alakasız bir yere gelmişti. şarap gecesine gelince de tamam dedim. bu kız cepte. bu akşam kesin bir şeyler olucak. akşama kadar gezdik tozduk. sonbaharda şöyle yaparız böyle yaparız diye geleceğe plan atıyoruz. doğmamış çocuğa don biçiyoruz. ben çok emindim bir şeylerden.

dinleyenler bi ses versin beyler

o kadar yazdım hep kendi kendime mi konuştum beyler :(