beyler hayat hikayemi ifsa edeiyorum

neredsin amk

moruk uyuyorsan ebenin amı artık ya ... kalk uyan bak ben 5'inci kahvemi içiyorum kendimi gibicem artık.

az kalsin bedeni komple onlara teslim ediyorduk, artik zütten mi giberlerdi, cükü kesip agzima mi verirlerdi bilinmez. terapi icin yakinlarda bir baska merkez bulduk. yaklagib 7 ay boyunca orada kaldim. ilaclar, konusmalar, bilgilendirmeler ilk baslarda agir zorlu ve daha sonra yavas yavas zayiflayan krizler... bu sekilde kurtulmak icin baya bir mücadele ettim. hastaneden ciktigimda artik hic birsey agzima almiyacaktim, sadece hobilerim olacakti. kendim icin yasayip aileme laik bir evlad olmak icin cabalayacaktim ve sacma sapan insanlar yüzünden kararttigim hayatimi artik aydinlik gelecek bir aydinlikla temizleyecektim.

ben de hemen ilk dönüs trenine atlayip geri döndüm. cebimden ariyorlar ama ben tirstigimdan telefona felan cikmiyorum, hatta telefonu kapattim eve döndügümde ilk isim telefon kartini cöpe atmak oldu. scientology hakkinda bilgisi olanlar bunlarin nasil kisiler olduklarini gayet iyi bilirler.

neyse kaldigimiz yerden devam edelim.
biletimi aldim ve yola düstüm. babam ve annem benim bu iradem icin cok gurur duymuslardi ve onlarin benim icin yaptiklarini benim icin cektikleri cileleri daha anlatmadim.
frankfurt´ta tren degistirmem gerekiyordu, diger tren 1 saat gecikince hersey birbirine girdi. öbür trene binmemle pgibiyatristimin beni aramasi bir oldu. ona bahsettigim terapi merkezinin tamamen yalan dolan oldugunu, scientologylerin kurdugu bir kurulus oldugunu ve oraya girenleri iskence yaparak tedavi etmeye calistiklarini anlatti. toprak ilk trene atla hemen geri dön diyerek beni cagirdi.

gül bir gün beni arayip hamile oldugunu söylediginde ne yapacagimi sasirmistim. bunu anneme mi söyliyim babama mi abime mi ablama mi dedeme mi? güvenebilecegim pgibiyatristimden baska kimsem yoktu. beni bir tek o anliyor o dinliyor ve beni teselli bir tek o ediyordu. ona durumu anlattiktan sonra o da bu konu hakkinda yorum yapmaktan cekindi. ailemin agzini gül´ü ne zaman istemeye gidecegiz diye aramaya basladim. önce okulunuzu bitirin sonra cevabini aldim. gül´de ailesiyle benim yüzümden sürekli takisiyordu.
kiz hamileydi ve benim bi an önce onun yanina gitmem gerekiyordu. yeni basladigim isimden bi haftaligina izin istedim. bir barda garsonluk yapiyordum, bahsisleriyle beraber kazancim gayet iyiydi ama karsiliginda esek gibi de calisiyordum. izin vermeyince ben de ciktim, ilk ucakla dogru gül´ün yanina gittim. cocugu aldirdigini söyledi ve benden ayrilmak istedigini, artik benimle beraber olmak istemedigini, bu iliskinin ikimize de zarar verdigini söyleyince basimdan asagiya bi kazan kaynar su döküldü

geri döndügümde sadece aglamalik bir ifadeyle anneme beni önemli bisey olmadikca rahatsiz etmemelerini söyledim. 3 gün odamdan cikmadim. annem, babam yanima sokulup olan biteni ögrenmek istedikce onlari odamdan cikarttim. artik kendimi toparlayana kadar bu sekilde devam edecekti. 3 gün sonra bir baska barda garsonluk yapmaya basladim ama artik gülemiyordum. sahte gülücüklerle müsterilerin gönlünü aliyor, neden ise basladigimi bile bilmiyordum.

bara yakin birisi oldugumdan alkolle icli disli olmustum, sürekli icmeye basladim, ise baslarken bi bardak, is esnasinda bi kac bardak, is sonunda bi kac sise bazen gözlerimi bi arkadasin evinde aciyorum, bazen sokakta, bazen evde, bazen de bir kizin yaninda

okul baslamisti ama ben ne derslere giriyorum ne de baska bisey. sadece ilk gün sarhos sarhos uniye gittigimi ve universitenin bahcesinde kustugumu hatirliyorum. bazen babam beni baska barlardan topluyordu. bildiginiz alkolik olmustum amk, lise bir de ictigim ilk otun da artik müftelasi olmustum. arada hollanda´ya gidip degigib esrarlarla mantarlala da baya hasir nesir oldum. babam ve annem durumuma cok üzülüyordu dedem ve nenem vefat etmisler benim haberim bile yok

darma daginigim, gözlerim iyice cukur cukur oldular, aynada kendimi taniyamiyordum. alkol haricinde bir de esrarla ugrasiyordum. eroin hic denemedim, oysa intihar ediyordum ama eroinin bagimlisi da olmak istemiyordum. bir gün pgibiyatristim beni evdeyken yakaladi ve benimle bi iki saat boyunca konustu. hatta dedemle nenemin öldüklerini, benim bundan bile haberim olmadigini, okul hayatim icin verdigim mücadelemi güzellikle anlatti. gel tedavi ol diyince gercekten hastaligimi kabullendim ve tedavi icin hemen arastirmalara koyuldum, daha gencecik bir insanim neden kendimi bir kadin icin telef ediyordum ki?

internette arastirirken avusturya´da bir terapi merkezinin olduguna denk geldim. pgibiyatristime durumu anlattim. yorumlarin yüzde 80´i olumluydu. cok pahaliydi ama bu illetlerden de kurtulmam gerekiyordu. telefonda randevu aldim, tren ile viyana´ya dogdugum memlekete gidecektim ve beni istasyondan alip terapi merkezine zütüreceklerdi.

kanka helal olsun sana ...

DEVAM PANKU

okudum.

ben hala gülde kaldım. şu gibişi bi anlat hele

beyler gibis hikayelerini direk geciyorum, hepsini tek tek anlatmaya kalksam sadece bu baslikta inci sözlük playboy dergisi ilk ciktigi sayisindan su ana kadar yayinladigi bütün sex maceralarini iptal eder, bu basliktan tercüme edip millete satar. serkan sonunda sözlügü ispanyollardan kurtarmis, rahat rahat anlatmaya devam edebilirim.

vay dıbına koyim hiç hikayeler ilgimi çekmezdi ama bu çekti panpa nerdesin be amk

Devam

rezerved okurum bi ara

üzerinde ince bir penye vardi. allahim o nasil bir güzellikti. makyaj diye birsey yok ama bu güzelligi gören intihar ederdi. uyuyan pamuk priçesti bu öpüp uyandiran prensi ben olsaydim keske ama ben bir baska masaldaki kurbaga prenstim, önce prensesin beni uyandirmasi gerekti. tuttum ceketimi üstüne örttüm

lavaboya gittim elimi yüzümü yikadim, fazla oyalanmadan hemen geri döndüm. döndügümde hala uyuyordu. hemen kitaplarimi defterlerimi toplayip karsisindaki masaya oturdum. amk soru cözülür mü lan o güzellik orada dururken, gibmisim sorusunu kitabini, oturup onu izledim.