beyler hayat hikayemi ifsa edeiyorum

sonra dünyaca ünlü bir firmanin menageriyle tanistim. onun asistanligini yapmaya basladim. isvec´e gittigimiz bir toplantida bir kizla tanistim. cok güzel bir kiz ve su anda onunla beraberiz. benden iki yas büyük. en azindan bana karsi dürüst, sadik, fedakar birbirimize karsi saygimiz var.

beraber yasiyoruz. o artik calismiyor. paranin ve egoizmin kölesi olmus insanlardan ikimizde nefret ediyoruz. bos günlerim oldugunda onunla beraber bi kac günlügüne insanlardan uzaklasarak kafamizi dinliyoruz. artik okulumu da bitirdim. isimden de istifa ettim. varligin ta amina koyayim ben. insanlarin hepsi öyle bir hal almis ki artik bir bilezik icin bir baskasinin canina kiyiyor. böyle bir dünya istemiyorum ben. cocuklarimin da böyle bir dünyada yasamasini istemiyorum.

bu yüzden biraz hayatimi yasayip dünyada yasanmaya deger neresi varsa oraya yerlesecegiz. su an bütün varligimi satiyorum. gelen paranin cogunu da bagislayip vergiyle ugrasmaktan kurtuluyorum. su an ihtiyacim olan kadarini aldim. olur da geri dönecek olursam, döndügümde hic birseyim olmayacak ve hayatima yeniden baslamak zorunda kalacagim. bu da her ne kadar kolay bisey olmasa da hayatima renk katan etkenlerden biri.

hic yoktan severek yapacagim bir meslegim var. bununla da gecinirim. aradigim tek sey mutluluk ve huzur. para ile mutluluk ve huzur bulunmuyor. aksina huzurunuz ve mutlulugunuz tamamen siliniyor.
mutluluk manevi bir degerdir. para ise maddi. maddiyatla maneviyatin satin alinmasi kadar sacma birsey olabilir mi?

kimisi bunu bile bile ya gidip satin almaya calisiyor ya da satiyor. alis veris yapip mutlu olan insan sadece hastadir. para verip kendini okutan üfleten insanin tedavisi zordurdur.
bir kitap satin alirsiniz ama o kitabi satin aldiginiz icin mutlu olmazsiniz, okudugunuzda mutlu olursunuz. bir isi yaptiktan sonra o isi bitirdiginiz icin mutlusunuzdur, para kazandiginiz icin degil. bir aile kurduysaniz, o aileyi gecindirebildiginiz icin mutlusunuzdur ama ailenizi satin alamazsiniz.

insan kendi kisiligiyle bir bireydir, yani inanci, kültürü, dili, davranisi, egitimi ve tutumu ile. bu kisi de özgürdür. ister ateist, ister teist veya deist, hatta panteist olsun amk. insanlar kendi irklarini ve kendi cinsiyetlerini bilerek veya isteyerek secmezler.

toplum icerisindeki mutluluk karsilikli anlayis ve saygi icerisinde olur.

politikacilar sayesinde degil. ne yazik ki politikacilar satilmis duyarsiz birer coraptir.

hayir, ben bunlarin benim ve ailemin hayatina sekil vermesini, özgürlüklerimi alt üst etmelerini, yasamimi nasil sürdürmem gerektigini belirlemelerini istemiyorum. ben düsünebiliyorsam insanim ve düsünebiliyorsam kendi hayatimi sekillendirebilirim. bu yüzden koyun olarak gördügüm insanlardan nefret ediyor ve bu yüzden bu insan sürüsünden uzaklasmak icin de gidiyorum.

beyler ilk duragim fransa oldu, bi kac sehirde bi kac gün kaldim ne yazik ki orasi da yasanilacak bir memleket degil. capsleri ilerleyen vakitlerde paylasirim.

biraz zamanim var anlatmaya devam ediyorum.
cagla beni belli bir süre rahat birakmadi. tekrar onunla beraber olsam da bi taka yaramazdi. en son aldigim haberlere göre o subay da benden haberdar olup ona tekmeyi basmis. zaten artik onu eskisehir´den kimse almazdi. herkes onun ne mal oldugunu biliyordu. bir baska kisiyle evlenip istanbul´a yerlesmis.

edit: bi ton resim cektim panpalar bunlarin aralarindan bi kac tane secerek sizin icin özetli bir caps paketi:

Lyon: trafik cok taktan, insanlari egoist. gürültü cok. bana göre bir yer degil diyip hemen o sehri biraktim.
http://inci.ca/uezjdcsvlp
http://inci.ca/uj57g68h2b

Güneye dogru yolculuk yapmaya devam ettim. Akdeniz kiyilarina geldigimi circir böceklerinin sesini duydugumda anlamaya basladim. Fransa´da o kadar güneye gitmemistim. Orada yasayacagima türkiye´de yasarim amk. ha o botlar da bana ait degil hic botum olmadi, olsun da istemem.
http://inci.ca/uom2tygefy
http://inci.ca/u7b_c4la8i

gelelim bana. vergi ve maaliye islerinden anlayanlar bilir. iste benim cok kazandigim seneler bana maaliyeden yüklü bir fatura geldi. ben parayi ne yapmistim? arkadaslara verdim ve yatirimda harcadim. bazi büyük giderleri gösteremedigim icin fatura da baya kabarik geldi.

ödeyebilecek durumum vardi ama ödemedim amk. sisteme karsi durdum. baya maaliye binasinda memurlarla birbirimize girdik. ardindan polislik olduk. kanun karsisinda sucluydum ve bunu da bile bile kendimi hakli göstermeye calistim. olay mahkemeye kadar tasindi. hayatimda bi kac defa diskolarda kapicilik yaparken cikan olaylar yüzünden mahkemeye gitmisligim olmustu.

neyse mahkeme beni suclu buldu mahkeme masraflariyla beraber hesaplanan vergiyi ödememi istediler. ne yapalim amk ödeyecegiz artik. taksite baglattim aylik ödeniyordu. abim türkiye´den ev almisti ben de biraz destek olmak icin para cikartmistim. babamin sadece dedemden kalan bir evi vardi baska da hic biseyi yoktu. yillar boyunca devlete hizmet etti ona kalan tek sey emeklilik maasi ve bize yapmis oldugu yatirimlar oldu. annem varlikli bir kadindi. macur evlerini bilirsiniz. onlardan bir tane yaptirip babamin üstüne yaptirdim. annemle babam cok sevinmislerdi. hala gözümün önünden gitmez. evin en kücügü onlara bir barinak yapmisti. hem de kendi evinin dibinde.

tabi hepsini üst üste yapinca o ay banka hesabinda maaliyenin cekebilecegi para miktari yoktu. amk bi ay ödemedim diye uyari mektubu felan göndermeden haciz gönderdiler. iceriye almadim pici. o da gitti polislerle gelince benim gözüm döndü, adamin burnunu kirmisim. kendime geldigimde karakolda ayaklarimdan ellerimden gibi gibi baglamislar oturuyordum. o günden beridir kendimden korkarim.

yine mahkemelik oldum. komsularim sagolsun adamin bana sarfettigi hakaretleri duymuslar. memura protokole mutlaka yazmasi icin zorlamislar. hakem yine ayaga kalkin dedi. kalktik amk. 3 sene hapis cezasi diyince bacaklarimda fer fet kalmadi. sonra bi ton cezayi hafifletici sebepler sayip cezayi 6 aya düsürdü. 6 ayin 3 ayini da para cezasina cevirip, 3 ay da hapis yatirdi amk. amk allah varsa kimseyi düsürmesin. 3 ay dayanamadim lan.

millet nasil gidip seneler boyunca yatiyor? büyük sabir. neyse ben de o bos vakitten istifade derslerle felan ilgilendim.

sagolun panpalarim. okuyan gözleriniz hep hayalinizdeki amlilari göstersin, yazan parmaklarinizla da o amlilari pantikleyin.

saka maka bi yana o 3 ay icinde bi düsmandan cok arkadas edindim. eskiden hapislere düsmüs insanlara ayri bi gözle bakardim ama su an onlara olan saygim bir kat daha artti. hadi burasi yine iyi, bizim memlekette ekmek calan adamin özgürlügünü kisitliyorlar, politika yapan ögrenciyi iceriye aliyorlar. bir de hapislerde cocuklara yapilanlar var. ne bicim bi düzen, ne bicim bir sistem?

tabi bu üc aylik ekgiblikten dogan bazi nedenlerden dolayi sömesteri tekrarlamak zorunda kaldim. hani ordan burdan terlemeden kazandiklarim vardi ya? iste bu kazandiklarimla bi taka ulasamiyacagimi biliyordum. materiyel olan seylere sadece biz insanlar bagimliyiz.
bu hapis olayina ailem cok üzüldü. babam cekti beni adam akilli konustu. bildiginiz tedavi gördüm. amk sinirlenince cani olunur mu lan? bir de yaptiklarinin farkinda olmuyorsun, cok taktan bisey. o tedavinin de pek bi faydasi oldugunu söylemem.

bi gün yine fuar vardi. cebit fuari bilen bilir, bir cok gelismis teknoloji oralarda sergilenir. bizim freaklerden biriyle gittim. sabahtan aksama kadar dolastik, iyice aciktik isimiz bittikten sonra fuardan cikip yemek yemeye gittik.

restaurant tiklim tiklim dolu, oturacak yer yok. hindi yuvasi gibi amk. garson tek basina oturan bi adamdan rica etti yanina oturttu. adam da oturmus laptopuyla biseyler yapiyor, bir yandan da yemek yiyor. biz de sparislerimizi verdik, arkadasla beraber fuar hakkinda konusuyor, bi önceki seneyle degerlendirme yapiyorduk.