Toparlaaaaaan

Olacak gibi değildi.. Olmadı da zaten..

Unutmak tükenmektir.. Buna rağmen bile bile unutmak isteriz.. O`nu akla getirmekten korkarız.. Farkındayızdır, bir kez olsun aklımıza düşse, yüreğimizdeki korun tekrardan alevleneceğini..

Unutmak lazım, hem de bir an önce..!

Reserved

Özlediğin biri var ama yapabileceğin bir şey yok dimi.. Elinden bir şey gelmediği için canın yanıyor.. Canın yandığı için koşarak kaçıyorsun, çünkü sevdiğini hatırlamak seni geçmişte hapsediyor.. Ufaklı büyüklü onarılması güç delikler açıyor ruhunda..

Hayat acımasız işte.. istediğin hiç bir şeyi öylece altın tepside sunmuyor sana..

Anlat desem, saatlerce anlatsa.. Ben de çayını tazelesem o anlattıkça..

Güvenli hissettiğin limanda dahi birine ihtiyaç duyacağın anlar gelir çatar.. Zaten paramparçasın, daha ne kadar kırılabılırsın düşüncesi ile güvenmeyi seçersin o vakit..

ihtimal dahi vermezsin, en çok ihtiyaç duyduğun kişinin de, gün gelir yaralar açar ruhunda diye.. Yaralar ayraç işlevini gördüğünü biliyor muydunuz..? Nerede kaldım der insan ve tekrar davetiye çıkartır incinmek için..

Yerleşim yeri

Devam ben takip ediyorum seni

Dikkatsizce elinden düşen ve tuzlabuz olan bir cam eşyası gibi hissediyorum.. Kırıldım, en çok da seni seven yerimden.. Kalabalıklar bana göre değildi.. Arkadaş, dost seçiminde iyi değildim.. Belki de bu yüzden yalnızlık sığınabileceğim en güvenli limandı..

Hayat mevsimler gibidir.. Ruh haline, tercihlerine bağlıdır her şey.. Ya yazı yaşarsın ya kışı.. Ya yaprak dökersin ya da filiz verirsin..

Hayata küstüren yaşanmışlıklar bir gölge gibi takip eder seni.. Yüreğini hafifletmezsen esiri olursun bu yalnızlığın.. Şayet başa çıkamazsan ve yenik düşersen bu duruma, kalbin donar taşlaşır o kış soğuklarında..

Kendine yeni bir yol cizmeyi başaramazsan, bahara hasret kalır benliğin..

bir insanın bakışlarından hüzün akıyorsa, ya yarası ulaşılamayacak kadar derindedir, ya da mutlu sonla bitmesi beklediği hikayesi kendisinden çok uzaktadır..

Devam pnp bekliyorum hala

Ansızın çocukluğunu özler insan.. Ufak şeyler ile mutlu olduğumuz dönemleri.. Lunaparka vardığımızda yüzümüzde gülücüklerin ekgib olmadığı o saatleri.. Pamuk şekeri tadında olan hayalleri özleriz.. Büyümek istedik eyvallah da, bu kadar çabuk mu olmalıydı..?

Canımızı yaktığında sevdiğimizin gidişi yalnızlığın karanlığında saklanırız.. Çocukken saklambaç oynar gibi.. Sahi ne kadar masumduk o dönemlerde.. Can yakmazdık, canımızı yakmazlardı.. Kırgınlıklar olsa da uzun sürmezdi unutulurdu hemen.. Kıymetini bilemedik o günlerin.. Çabukça büyümek istedik.. Hayallerimiz vardı gerçekleştirmek istediğimiz.. Bilemezdik büyümenin acıtacağını.. Bilemezdik kapanmayan yaralar açabileceğini..

Büyüdük..! Bir avuç hayalkırıklığı ve yalnızlık hayallerimizden arda kalan artık.. Zamanla içimizdeki çocuktan da bir eser kalmadı.. Bundan böyle payımıza düşen kocaman bir yalnızlık ve gece'nin sessizliği.. Sessizliğin içinde ise bir veda..

Park edeyimde okurum

Asosyallik biraz geri zekalilik be panpa artık

"Hüzün mevsiminde hapsolur benliğin.."
Yine yazı çok güzel eline sağlık.

Rez amk helal aradigim istedigim basligi buldum sonunda her entry n beni anlatıyor devam et panpa

Rezervidingul partikel endor

Kaliteli kalem okuyun