bir cenabetin not defteri

devam amk bitir bu gece fena söverim bak heyecanlı oldu film izliyomuş gibi oldum lan

lan yaz hemen

@400 respect

reserved böyle gibten yere uzayan hikayenin sonunu niye merak ettiğimi anlamadım ama gibtir et reserved

@397 lise 2 terk dedik amk 19 yaşındaydı o zaman.

5. Günün sonunda ve o büyük gün beklenen kıyamet koptu. Uyanıp aşşağa indiğimde herkesin surat beş karıştı. Babam öğlen olmasına rağmen rakı içiyodu.. öğrendiklerini anlamıştım. (meğer anası küçük bini ilk baştan beri sıkıştırırmış abinle ablan bişeyler yapıyomu diye son sıkıştırdığındada çocuk anlatmış gördüklerini ama gibtiğime aklı yetmemiş. sadece öpüşüyolardı demiş) Kadın bana gibecek gibi bakıyodu. Sonunda öğrendinizmi dedim.. öğrendik öğrendik ne taklar yediğinizi dedi bağırarak. Babamın hiç sesi soluğu çıkmıyodu gözlerini kısmış duvarı izliyodu. oturdum bi köşeye cansu boş ama manalı ifadelerle yere bakıyodu. Muhtemelen halıdaki desenleri inceliyodu. Eee dedim. Eeesi pılını pırtını toplayıp en hızlı şekilde bu evden gibtir olup gidiyosun dedi. sinirlendim hele bu lafına.. ayağa kalktım buna senmi karar vericeksin dedim sen kimsinki? daha 6 ay öncesine kadar takun içinde yaşayan ağzı açlıktan kokan biriydin dedim. Artık incelen ip kopmuştu çoktan. Hem suçlu hem güçlü deyyusa bak hemen defoluyosun burdan dedi daha güçlü bir sesle. Babamdan hala ses soluk yoktu o kimden yana olacaktı sadece bizi izliyodu kısık gözlerle..

rezerved

@394.cansu lise 2 değil miydi amk nasıl reşit oluyor

olay patlamazsa zütüm

allah yardım etsin mümin kardeşim

Bi kaç gün ses seda çıkmadı.. stres yapıyodum geceleri uyuyamıyodum cansuda uyuyamıyodu. Sabaha kadar mesajlaşıp öğrenirlerse napıcaz onu konuşuyoduk.. cansu; gideriz buralardan ikimizde reşitiz. Bi işe gireriz en azından kendimize yeteriz dedi. Olabilirdi ben hertürlü cansuya bakardım ama bu son çareydi. Belki.. dedim belki bişey demezler kabul ederler çok ufak bi ihtimalde olsa dedim. Cansu; annem böyle bişeye kesinlikle müsade etmez. Beni öldürür kesin ama umrumda değil dedi. Kadın bişey demese babam zaten bişey demezdi sadece aile içinde bilinir dışarıdan kimseye çaktırmazdık. ama ah o huur yokmu doğuran anayı gibmek lazım..

Hemen toparlandım aşşağı indim çocuk açmış tv izliyodu. Sanki ben bişey görmedim der gibi. Tayfun dedim yukarı gelsene. Ne gördün dedim? Hiç bişey dedi ama dokunsam ağlayacak haldeydi. Tamam dedim bak bu üçümüzün arasında bi sır ve ben ablanı çok seviyorum tamammı abicim dedim? Cansu eğildi. Ablacım lütfen.. dedi lütfen bu aramızda kalsın. tamam abla dedi. Ama benim zütüm tutuştu çocuk söylemese bile her an söyleyecek korkusu her eve geldiğimde bugün söyleyedimi aceba diye milletin surat ifadesine bakmak tam bi zulüm olurdu. biraz hırpaladım çocuğu korkutmak istedim. Cansu tamam yapma söylemez o diyene kadar bırakmadım sonra aşşağı indi çocuk bizde yatağı düzeltip aşşağı indik..

Hiç unutmayacağım o gün öğlen 12 gibi kalktım yüzümü bile yıkamadan bilgisayarın başına oturdum. Kahvaltıya çağırdılar inmedim. Arabayı alıp gidip bi pastanede kahvaltı ettim biraz dolaşıp tekrar döndüm eve. Ben daha kapıdan girmeden babamlar çıktılar hah oğlum geldinmi anahtarı ver bilmem kim doğum yapmış oraya gidicez dediler. iyi bi fırsattı ama küçük bini almamışlardı yanlarına gerçi sorun değilde bilgisayara bi daldımı gözü bişey görmüyodu muallaknin. Okulada gitmemişti o gün hasta olduğu için. Yukarıdan bilgisayarı indirdim bilerek aşşağı benden çekiniyodu velet ancak ben yokken kullanabiliyodu bilgisayarı benden isteyemiyodu. Yarım saat takıldım ben banyoya çıkıyorum diyerek bilgisayarıda açık bırakıp orta kata çıktım. Cansuya mesaj attım seninki bilgisayarın başına geçtimi yukarı gel. 5 Dk geçmedi cansu geldi. Sorgu sualsiz yapıştım ben buna vücudunun her santiminde geziyodu ellerim. gözüm dönmüşti resmen. Arada yavaş ol falan diyodu ama kimin umrunda. Babamların yatağa attım bunu yüz üstü yatırıp abanmaya başladımki on dakka geçti geçmedi küçük bin parlayan gözleriyle kapının eşiğinde bize bakıyodu..

beyler adam mr. nobody.

reservazyon

Yaz artık bitmiiiş havalarda soğumuştu uzun kollulara geçmiştik bile. Çok hafif yağmurlarda başlamıştı. Ama yinede insan vardı hayalet şehir değildi. esnaf ve devamlı kalan insanlar dışında devamlı burada yaşayan ingiliz alman rus hollandalı çoktu. dükkandada işler düşmüştü tek tük müşteri geliyodu benlik bi iş yoktu genelde evde pcnin başında takılıp cansuyla mesajlaşıyoduk. arada kaçabilirse orta kata geliyo öpüp koklayıp gönderiyodum.. yaklaşık bir aydır beraberde olamıyoduk cansuyla.. konuşmalarımız tuzluğu uzatırmısndan ibaretti iyice çıldırma noktasına gelmiştim.. aynı evin içinde iki yabancı gibiydin anası yüzünden evde kaldıkça daha çok kinleniyodum anasına ve tersliyodum bazen elimde olmayarak. Babam uyarıyodu ama kendime engel olamıyodum. Bilinç altımda anası yüzünden böyle iki yabancı olduğumuz gerçeği vardı ve tetikliyodu beni..

bitir de capsleri at la

bitiriyorum binler yavaştan

Ertesi gün gene işe gittim aynı şekilde. Öğlen oldu cansu mesaj attı acil eve gel dedi. Noldu dedim dsmart bozulmuş antene bakması için çıkması usta çağırdılar dedi. Hay amk dedim çarşaf ordaydı adam illaki görüp bu ne diye içine bakardır. Jet gibi çıktım evden babam noldu dedi. Bişey yok baba öyle geldim sıkıldım dedim. 5 dk sonra usta geldi babama ben giderim onla yukarı sen çıkma şimdi o kadar merdiven dedim. Adam çatıya çıktı dayı dedim şurda bi poşet olacak onu bana versene. Adamdan aldım poşeti.. aldım almasınada evden nası çıkarıcaktım bunu. Adamın işi bitti indi aşşağa. Bende büyük bi poşetin dibine çarşafı koydum üstünede bi kaç kıyafetimi koydum soran olursada bi arkadaşa vericen derim diye aşşa indim. Soran olmadı çarşafı çıkardım evden bi kaç sokak aşşağıda çöpe attım tekrar dükkana döndüm.

Şerifle vedalaştık o olmasa yarra yemiştim harbi harbi. Dönüş yolunda burcu mesajlaşıyodu belliki şerifle. Sanki bi tak olacak biri didimde biri ankarada oturuyo dedim cansuya seslice. Sanane beee dedi burcu gülerek. Saat altı buçukta falan eve vardık babam biraz söylendi ama günü kurtardık. Bissürü olaya rağmen bi çok anı ve fotoğrafımız vardı o güne dair hayatım boyumca unutmayacağım ender günlerdendi. Sabah uyuduk uyandığımızda saat 6 olmuştu ölü gibi yatmıştık tam anlamıyla. Akşam hep beraber bizim dükkanda bi yemek yiyip yolcu ettik amcamları. Onlar gidince kendimi boşlukta hissettim evin normal halinin ne kadar kasvetli olduğunu farkettim. Gene monoton hayata dönmüştük herkes bi köşedeydi.. biz cansuyla aynı evin içinde birbirimiz için delirirken konuşamıyoduk bile..