bir druid çırağının öyküsü

Bu iki güç hala elinde sağlam ve kör otoritelere sahip ve bu otoriteler sanki bir sonraki gün yaşamayacaklarmış gibi birbirlerine saldırıyorlar. Ölen sayısı yok gibi fakat bir kaç kişinin hayatını kaybettiğini bütün dünyamız duydu.

işin komik yanı, bizler gerçeğin farkındayız fakat onlar hala inatçı bir eşek gibi gerçek bariz olmasına rağmen inandıkları şeyin peşinden gidiyorlar.

aynı zamanda şöylede birşey gerçekleşmekte...

bu gerçeği öğrenen bizler kendi dünya gücümüzü kurmaya çalışıyoruz, ki işte bu noktada bizlere ise bu iki 'süper gücün' koalisyonu karşı çıkmaya çalışıyor.

peki bu nedemek?

Bizler birşeye inanıp birşeyin peşinden gittik. Bazılarımız hayatlarını ailelerini feda etti, sahip olduğu şeylerden vazgeçip sıfırdan yeni bir hayata başladı.

Bazılarımız günlerce, hatta aylarca bir bölgeden diğerine neredeyse yalın ayak yürüdü (Avrupalı kardeşlerimiz çindeki parası olmayan kardeşlerimiz için yürüyerek asyaya kadar gitti. Olay neredeyse 1 yıl sürdü. Gerçekleşmesinde bir çok motorlu taşıt kullanılmak zorunda kalınıldı fakat giden çemberler olabildiğince yürümeye çalıştılar. Bunun amacı ruhsal olarak onlarla beraber olduklarını göstermekti)

Artık herşey değişiyor ve bende kendi hayatım için endişelenmekteyim, ve artık ne yazmam gerektiğinide bilmiyorum. bunların hepsi şu anki bizim dünyamızın gerçekleridir, bildiğimiz herşey yıkılırken diğer yandan herşeyi tekrar kurmaya çalışıyoruz.

ve işin en komik yanı ne biliyormusunuz?

hiçbiriniz bu değişikliğin farkında değilsiniz...

Hepiniz sabah kalkıp o sıkıcı fakat bizim imrenerek baktığımız düzenli hayatı yaşamak için hazırlanıyorsunuz.

Bazılarınız işlerinize bazılarınz ise okullarına gidiyor.

Biz saate bakıp "bana bugün ne olacak" diye endişelenirken siz size çayı geç hazırlayan elektirikli aletlerinize küfür ediyorsunuz.

Dışarıda taksi beklerken saate zırt pırt bakarak "işe geç kalıcam" diye düşünüp hayatınızın sonuna yaklaşıyormuşsunuz gibi hissediyorsunuz ama biz ara sokaklarda yapılması gereken anlaşmaları hayatta kalmak için yapıyoruz, ve yapamadığımız zaman ne oluyor?

En azından çemberimizden birisi ölüyor.

Benden ne yapılması istenildiğini artık bilmiyorum, bu başlığı neredeyse birsene kadar önce beni bu dünyaya sokan ve gözlerimin önünde hayatını veren kişiyi onurlandırmak adına yaşadığım şeyleri anlatarak sizlere en azından görmediğiniz gerçeklikler hakkında bazı bilgiler vermek ve o 'sırları' size açıklayarak yıktığım kuralların vereceği haz ile intikam duygusunu bastırmak istiyordum

fakat şu an farklı bir dünyada, tamamen farklı bir mevkide ve farklı bir anlayış ile yaşıyorum.

Artık ne yapacağımı da bilemiyorum.

buradan 'senin gibi olmak istiyorum' diyen ve bana hep 'bir çembere nasıl girerim?' diye mesaj atan kişilere sesleniyorum.

hayatınızın değerini bilin çünkü bizlerin artık bir hayatı yok.

buraya geri dönermiyim bilmiyorum, fakat dönersem artık uzun uzun şeyler yazacağımdan emin değilim.

en azından dünyamız bir düzene oturana kadar

eğer dünyamız bir düzene oturursa, işte o zaman size gerçekleşen şeyleri anlatma olasılığım olabilir. Tabii bu hayatta kalbilirsem gerçekleştirebilecğeim birşey.

yav sen ne diyon aq.

"Dünyalar çarpıştığı zaman, karşınıza tek çıkacak şey ölümden daha korkunç; işkence."

reserved

öldün mü lan

2014'ten beri okuduğum başlık kurgu değilse benide al yanına reyiz ayılara hükmedmek biraz ilizyon yapmak birazda ifrit çağırmak istiyorum

güzel hikayeye benziyo

Rezervasyon

Haydi bismillah rezervasyon

Rezervasyon

yaşıyodur umarım

Rezerve okuyacam

Rez wtf

rezzzzzz