Metroya doğru yürüyorum, geç bir seansa girmistik saat 23.30 civarıydi ciktigimizda. Ondan 1 hafta önce de merdivenden dusmustum kolumu kırdım. Kolum alçıda yani . Neyse yürüyoruz yol da kapkaranlik aminakodugumun belediyesi iki tane ışık koyamamis. Yolun sağ tarafında bir park vardi. Birden ordan bir ses geldi tam olarak ne olduğunu anlamadim ama kız arkadasima laf atılmıştı. Dönüp baktım ki 2-3 tane saçlarını bildircin yuvası gibi yapan eşofmanin üstüne gomlek giyen huur cocugu. Bunlardan bizim burda çok var . Neyse amk ben hayatimda kavga etmemis insanım ama gruruma da dokundu. Tam o sırada bir ıslık daha geldi kız arkadasim da bana korkuyorum diyince dayanamadim parka doğru hızlı hızlı yürüdüm tamne oluyor demeden agzimin üstüne yapistirdi pekekent. Beyler o an o kadar ezik hissettim ki. Ilk kez bu kadar ofkelendim kenarda bir çöp konteyniri vardı onudirdim sanki elim yeniden kırıldı amk. Bunlar zaten bankin o sırtyaslanacak yerine oturuyorlar . Konteyniri bir firlattim hepsi altında kaldı. Sonra bana vuran herifin yanina gittim o da ayağa kalktı . Beyler ben cidden yumruk atmayı bilmem ama o an besmeleyle salladım yumrugu. Alçım ortadan ikiye yarildi. Çocuk da yere yığıldı zaten. Ogün özgüvenim yerime geldi iste

Eyvallah . Adana böyle iste

Hikaye gerçek beyler neden uydurayim, uydursam da soylerim zaten

Abi Adana burası , yaşamayan bilemez. Adanayı kötülediğimden falan değil ama çok değişik insanları var . Dikkatli olmak gerek