bir insanın en dipten zirveye yükselmesi

hazırsanız başlıyorum.

dün bir çok arkadaş seri yaz dedi. elimden gelen en hızlı şekilde yazmıştım. ancak bugün biraz daha hızlı olabilmek adına, wordde yazmaya başladım. oradan buraya kopyalayacağım, siz onu okurken ben yeni partı yazıyor olacağım. onun dışında daha hızlı olabilmek adına aklıma bir şey gelmedi. kusura bakmayın.

merhaba arkadaşlar geldim.

reserved soluksuz okudum amk

reserved

anlat panpa dinliyoruz

reserved

rezervvv

reserved sayfa 11

panpa hepsini okudum amk çabuk yaz gerisini

@85 de bildiğin altlı üstlü gittim panpa :(

reserved

zirve diye nere yükseldin amk sen bu ne lan.

reserved

1. işten sonra gelip okurum panpa sen yaz

esmer beyaz tenli diyecem kızacaksınız amk. şöyle diyeyim. siyah saçlı beyaz tenli yeşil gözlü. çook güzel bir kız. benden de 4 santim uzun söylemesi ayıp. ben kıza direk eridim bittim. bursadaydım, belki bir daha buraya gelme imkanım olmayacaktı, o yüzden ilk ve tek şansımı kullanmak için sayılı dakikalarım vardı.

bir şekilde iletişim kurabilmek için hemen konuşmaya başladım. neden geç kaldınız falan dedim. o da işim geç bitti dedi. ne işle meşgulsunuz dedim, ana okulunda öğretmenim dedi, aynı zamanda oyunculuk yapıyorum falan. ben hemen üfürmeye başladım aa bende tiyatroya çok meraklıyım falan. yalnız bunu dediğimde beni tanıyan iki arkdaşım kahkaha attı. o derece tiyatrodan hiç bir şey anlamam. yalan bir ortak payda üzerinden konuşmaya başladık. okulun tiyatro kulübüne üyeyim yakında bir tane oyun olacak falan dedim. oyunun adı ne dedi. bende aklıma hiç bir şey gelmiyor şekspir dedim. kuru kafalı burütüslü bir oyun dedim. bayağı güldü millet herkes anladı saçmaladığımı.

biraz daha oturduk böyle kalkalım dediler, herkes kalktı ben deliriyorum ama hemen bir şeyler bulmam lazım, kızdan telefon falan almam lazım. davetlisi olduğumuz arkadaş durumu anladı, sen biraz daha kalabilir misin burcu, seninle hiç görüşemeden gitmeyeyim falan dedi. burcu da tamam dedi. biz dördümüz kaldık. konuştuk falan en sonunda tiyatro ile ilgili bir şeyler sormak istesem, bana numaranızı verir misiniz dedim. burcu da verdi numarasını. sonra muhabbet bitti metroya kadar bıraktık burcuyu ve eve yoluna düştük.

rezervuar panpada bu dilek huursuna kafayı sıyırdım amk bi insan bu kadarmı huur Kezban olur

başlık nasıl takip ediliyo lan ???

böyle giderken dilek artık eskisi gibi sallamaz oluyor beni. ben her gün ona mektup yazıp yolluyorum, o bana haftada bir ya yazıyor ya yazmıyor. ben kafayı yiyecem amk. herşey iyi güzel giderken kız bir anda değişiyor bana karşı. herhangi gözüken bir neden bile yok. evi aramaz oluyor. mahallede gördüğümde yaklaşma şeklinde hareket yapıyor. bunu önceden de yapardı mahallede kimse görmesin diye. ama artık sürekli yapıyor.

bir gün okuldan kaçtım gittim bunun okulunun önüne. bu okuldan çıktı beni gördü, yaklaşma falan şeklinde kaş göz etti. etrafa baktım annesi yok abisi yok ortalıkta amk. (babası o çok küçükkken ölmüş) lan dedim bunda bir takluk var. gittim yapıştım koluna. dilek neden böyle yapıyorsun dedim, aramıyorsun, yanıma gelmiyorsun, mektup yazmıyorsun falan başladım saymaya. bana ne dedi biliyor musunuz?

sen önceden bana hediyeler alırdın artık hiç almıyorsun dedi. önceden a4 kağıda yazardın mektuplarını, şimdi saman kağıtlara veya defter yapraklarına yazıyorsun dedi. hiç telefon açmıyorsun dedi. bana zerre değer vermiyorsun dedi. bunların hepsini de bağırarak söylüyor ama beyler. okul çıkışı, düşünün karizmanın dibini.

ben ağzım açık kalmış bir biçimde bakakaldım. bıraktım bunun kolunu. evet telefon açamıyordum çünkü telefonumuz kegibti amk. bazen sırf telefon açmak için anneannemlere veya teyzemlere gittiğim oluyordu. oradan aradığımda da o çıkmıyordu hiç telefonlara. a4 kağıda verecek para yoktu cebimde, ne gelirse yazabileceğim ona yazıyordum mektupları. hediyesinin amk zaten.

işte o zaman içimde parasızlığın verdiği çaresizliği hissettim. para olmayınca bir çok şey boştu. sen ne kadar fedakarlık edersen et, insanlar ne durumda olduğunu, neyi neden yaptığını düşünmüyordu. yukarıda da dedim ya işçilere söverdim diye, bilmezdim neden babamı bırakıp gittiklerini. işte dilek; benim dileğim de bilemedi neden ona hediye alamadığımı. neden arayamadığımı. o benim aşkımı kaliteli a4 e değil de saman kağıda dökmeme takılmıştı.

reserved

bira sigara derken, yaşıtlarıma göre iyice cozutmuştum beyler. muhtemelen annem ve babam da anladı bir şeyler; yavaş yavaş yasağın dibine vuruyorlardı. para az veriyorlar, dışarı çıkmama izin vermiyorlar ders çalış diyorlardı.

veya da bana öyle geliyordu.

neyse annem bir gün okuldan geldim yeni komşu taşınmış onunla oturuyor. benimle yaşıt bir de çocuğu var kadının. annem çağırdı gel arkadaşınla tanış falan dedi, ben hiç giblemedim, hemen bir bahane bulup evden çıkmanın yolunu arıyorum.

ama annem bir yere göndermedi, ve mecburen komşunun çocuğuyla tanışmak zorunda kaldım. adı levent beyler. bu kişinin hayatıma büyük nanikleri olmuştur.