Artık yeter beyler canıma tak etti yazıyorum her şeyi dıbına koyim. Biliyorum küfür etmek günah ama sadece burada sövüyorum dışarda sövmem pek zaten.
Beyler hayat artık anlamsız geliyor lan son 7-8 aydan beri ne bileyim bir boşluktaymışım gibi sanki her an korktuklarım başıma gelecekmiş gibi.
Önceden çok neşeli sürekli gülen geleceğe dair iyi umutları olan bir insandım şimdi sürekli asık suratlı çökmüş ve yorgun mor göz altları ve geleceğe dair aşırı derecede umutsuz bir insanım insan demeye bile bin şahit gerek lan yeter. Ailem desem cebine parasını koy gerisini de gibtir et havasındalar.Şimdi bazıları diyordur e dıbına koyduğumun oğlu daha ne istiyorsun diye. giberim parasını beyler çok şükür parasız koymuyorlar ama para da her şey değil ki beyler size yemin ederim 200 tl ile bir A4 kağıdının gözümde pek bir farkı yoktur. Zaten bizimkilerle sadece mutfakta yemek yerken bir araya geliyorum .Bir ara kendi kendime durduk yere ağlayıp(Sadece çaresiz kaldığım zamanlarda bazen ağlarım oda sadece bir kaç damla yaş olur ama bura da bahsettiğim hüngür hüngür dü dıbına koyim) evde eşyaları kırıp döküyordum huzursuzluk kavga çıkarıyordum. Ailemle hep tartışma halindeyim ama hiç birinin kalbini de kırmadım ki lan. Buraya bunları yazmamın sebebi ise az önce anneme derdimi anlatayım dedim oda size yemin ederim ki Allah belamı versin ki giblemedi lan giblemedi en çok koyanda bu.Çok kez intiharı düşündüm abartmadan söylüyorum mesela balkonda sigara içerken acaba buradan atlasam ölürmüyüm acaba hemen atlasam mı? derken kendimi bulmuşluğum var. Kimseye kötülük yapmadım kimseyle dalga geçmedim. Isyan etmek istemiyorum ama neden bunlar benim başıma geliyor ki daha 19 yaşındayım Allah kimseye böyle bir şey vermesin.
Bıktım artık dışarıya mutlu görünüp içinden vasat bir halde olan ben den bıktım...
Beyler size yemin ederim kafayı yemekten çok korkuyorum lan bana deli demelerinden çok korkuyorum. Bunu tanıdıklarımında görmesinden çok korkuyorum. Sokakta yürürken bile millet sanki arkamdan bakıpta benimle dalga geçiyor veya gülüyor gibime geliyor. Kafayı yemenin eşiğindeyim.
Ve işin en acı tarafı da ki bana göre acı değil Allah hepinizden razı olsun bunu paylaşacak tek çevremin siz olması. Biraz uzun oldu ama sadece içimdekileri yazıp biraz rahatlamak istedim...