bir torbacı masalı

" bırakın da yaşayalım. "

birsürü kadın topladı gazella keremin evine. hepsini kobayımıza adadık.

grup ciksin dibini görmüştü o gece. dikkat çekmemek için bir kaç hatun da bizim yanımızdaydı. hepimiz köpek gibi korkuyorduk, gece sonunda evde bir cesetle başbaşa kalmak işten bile değildi. olağan bir şeydi. hatta olma ihtimali yüksekti.

adam topun ağzındaydı şaka maka, belki de hayatında ilk ve son grup ciksini yapıyordu keremin odasında. çarşafına kadar ben düzenledim. ödeşmek için sigaramın tüm küllerini döktüm çarşafın çeşitli yerlerine.

adam gevşemiş bir şekilde çıktı odadan hafifte alkolun etkisiyle zoom olduğu belliydi. yüzünü yıkadı vs.geldi salona. ortam gevşemişti. şarkılar yavaşlamıştı.

salondaki ışıkları kapatıp keremin ses sistemindeki mavi ışıklara kalakaldık.her zaman pgibolojik bir etkisi olduğunu düşündüğüm,bir orhan gencebay şarkısı açtım. bırakın da yaşayalım.

yoldan geçene demek istiyordum bu lafı " bırak da yaşayalım güzel kardeşim. bırak beni yaşayayım."

şarkı yavaş yavaş beynimize girmeye başlamıştı. ayılmaya çalışan godoş iş addıbına cebimden çıkartıp uzattım bu adsız yeni bileşeni.

bak dedim.

bu gördüğünü dünya üzerinde ilk sen deneyeceksin. içinde her kafadan bir ses,her dumandan bir trip var.ne kadar duman o kadar randuman dedi ağzını yayarak gazella.

aynen öyle. bunu denemek senin hakkın kardeşim,bu sana benden bir özür hediyesi.

ilk dumanı aldı. öyle bir koku vardı ki kırk tane adamı bir odaya koyup otuzbir çektirseniz bu kadar ağır kokamazdı. yani cidden berbat bir kokuydu.

ki zaten kireç gibi sertti gibtiğimin nanesi.

ilk dumanı verdiğinde herşey olağandı. ikinci duman üçüncü duman... sigara içer gibi içiyordu elimizdeki bileşimi.ben ise ani düşüşünü bekliyordum.

birden kolu düşecekti ya da başını öne eğecekti.ya da kalkıp kafasını arkadaki sahte bobby sands eserine gömecekti.

bilemem.

adam zevkle içiyordu.bir an duraksadı.

godoş kitlenmişti.

işte şimdi bu bileşenin nasıl bir trip yaratacağını hepimiz görecektik. gazella bakıyordu goril bakıyordu. kerem bile ayağa kalkmış adamı izliyordu. kimyager kendinden emin olmamakla birlikte kuşkuluydu.

godoşun kitlendiği yerde hiç bir şey yoktu. klagib bir hayal görme seansına tutulmasını istemiyordum. kendini dinozorlar dünyasında ya da bir mamutun sırtında görmesini istemiyordum.bu bileşenden çok şey bekledik hepimiz. ancak iki dudağının arasından çıkanlar bizi züt gibi ortada bırakmıştı.

" fazla vergi var bizde,kdv yi düş herkes zengin."

ne ? bu muydu lan.

herkes hayal kırıklığına uğradı. kerem susun lan dedi. konuşsun adam.

hafif pgibolojiden anlayan bir çocuktu.bu klagib bir trip değil dedi. çünkü adam bir dizini sürekli titretiyor diğer ayağının topuğuyla dizini durdurmaya çalışıyordu.

bütün bünyesine yavaş yavaş yayıldı. bonz ayaklarını yerden kesti, maryjane kalbini gümbürdetti ve nihai darbeyi salvia vurdu. salvia tüm beyninde bir boşluk yaratmıştı. yavaş yavaş ilk aklına gelenleri söyleyerek kendini yeniden yaratıyordu.

ve büyük ihtimalle yeniden doğmuş gibi hissedecekti.

bekledik ve gördük. artık ender insanlara yeniden doğma imkanı tanıyacak ve tüm dogmaların dıbına koyacaktık.

terası müthiş bir hale getirmiştik, güntekin ve karısının o eşsiz anılarının yerinde yeller esiyordu.

terasın herhangi bir köşesinden etrafa baktığınızda herhangi bir varoş semtin içine yapılması planlanan avmlerin inşaatlarının temeli görülebiliyordu.

aşağıda ki hayat alafranga tuvaletteyken gözünüzün önünden geçip giden karıncalar gibi gidiyordu. sanki su döksek suyun akımına kapılıp deliğe düşecek gibiydiler.ama delik hangi noktadaydı onu bilmiyorum. düşeceğimiz yeri önceden kestirebilirsek la haine filmindeki " buraya kadar her şey iyi gitti " yalanına inanır ve daha güvenli bir şekilde varabilirdik kuytuya.

her neyse, ortam güzeldi dediğim gibi, kokona karıların kılıbık kocaları. yeni patlamış türkücülerin akrabaları sadece kulak misafiri olup gelen godomanlar... birsürü insan vardı.ve teras bu elit insanlar için fazlaydı bile, terasın alt katında olanlar bilinseydi eğer şu an güntekinle beraber tanrının dedikodusunu yapardık," cehennemden çıkanlar cennete alınlara damgayla giriyorlarmış " geyiğine girerdik.

uzun lafın kısası herşeyi en ince ayrıntısına kadar düşündüm, insanların daha rahat gevşeyip birbirleriyle tanışabilmesi için zamanın müzik piyasasına ağır gelecek derecede müthiş bir setlistle ortalığa bir huşu salgılayacak dj bile ayarlamıştım.

ben elimdekilerin tanıtımını yapabilmek için terasın alt, sitenin en üst katını özenle bir vintage konseptine sokup düzenledim. zaten bu harabede ya retro ya vintage ekolü giderdi.

ikinci el satıcılardan aldığım yırtık pırtık koltuklarla süslemiştim her yeri, sanırım herkes fransız koleksiyonundan sanıyordu bu taktan şeyleri.kim bilir kaç kişi üstünde vcdden ferre izleyip otuzbir çekmişti. kaç kişinin züt teri gizliydi.

her neyse. partinin sonlarına doğru sözde aile reisi görünümlü kılıbıklarla bu kata girdik. hepsiyle teker teker tanıştım. godoş iş adamıyla olan samimiyetim hepsine bir referanstı benim için. cebimdeki tabakadan biraz bonz çıkarttım. gorilin bulduğu yöntemle kova bong arası bir şekilde bir pet şişe tasarımının üstündeki alüminyum folyoyu özenle deldim, kamışını taktım. herkes beni izliyordu.bir duman aldım kamıştan. bildiğin nargile gibiydi, diğer kamışa taktığım cigaralıkta dumanın tadına tat katıyordu.

elden ele dolaştı pet, kapılar kapandı. asıl muhabbete geldik. godoş iş adamı denediği ilk ürünü övdü de övdü. sabah uyandığında yeni bir insan olarak kalktığını anlattı.bu pekekentlerin merakını üzerime çekmeliydim.iyi giyimim ve kahpemin zerafetiyle onların gözünde ulaşılması zor elit bir insan görünümü sağlamıştı benim için.

kimyagerin hazırladığı paketlerce karışımdan birini çektim.

evet beyler dedim, bilinçaltını sobelemek isteyenler kalsın sadece odada.

tek bir kişi bile çıkmadı.