Kalktım ve abinin yanına gitmeye karar verdim .oturduğum masadan kalkıp abinin yanına gittim. ilk başta abi şaşırmıştı ama garip bir şekilde oturma izni aldığımda sanki hazırda bekliyormuş gibi izin verdi. Şaşırmıştım ama bozuntuya vermedim abiyle selamlaştım. Ne yapacağım ne diyeceğim hakkında hiçbir fikrim yoktu. Ama abinin 'Nasılsın kardeşim?' Demesiyle sanki omzumdan yük kalkmıştı. Abiye iyiyim dedikten sonra 'sen nasılsın abi yanına geldim sorun olmaz umarım arkadaşlar sigara içiyor' falan bişeyler salladım.. Abinin 'bu hayatta iyi olmak mucize ama Allah a şükür iyiyim kardeşim' dedi. Ama iyiyim derkenki burukluğu o ses tonu hala gözümün önüne geliyor. Ama evet doğru söylüyordu onu dinledikten sonra bu hayat karşısında iyi olmak gerçekten mucizeydi...

Üzüldüm kardeşim amcanın numarasını versene

Yak yak yakk

Bana da güvenme ansızın ensene üflerim

Bir gün akşam arkadaşlarla dışarıya çıktık cafede oturuyoruz bizimkiler sigara içiyor ben de sigarayı hiç sevmem onlardan uzak oturdum biraz. Etrafa bakınırken yan masada bir abi ilişti gözüme. 30 lu yaşlarda tek başına öylece masaya oturmuş duvarı seyrederek çayını yudumluyor. Kafamı çevirdim ve tekrardan abiye döndüm bu sefer telefonuna uzun uzun baktığını fark ettim ama bu bakış öyle o abinin yaşındaki kişilerin ailecek çekindiği fotoğraflara bakışı değildi. Böyle sanki derinden bir acı çekiyor gibi melül bir şekilde bakıyordu telefonuna... içim parçalandı ve nasıl olsa arkadaşlarla konuşmuyorum hem abiyle konuşur belki acısını hafifletirim diye içimden geçiriyorum... En son yanına gitmeye karar verdim.
Beyler biraz uzun sürecek 5-6 partta bitiririm rez alıp uplarsanız sevinirim birkaç kişi olsa yeter çünkü olay beni çok etkiledi. Umarım siz de bir şeyler öğrenirsiniz bu hayattan..